Η θέα τού μέχρι πρότινος ακλόνητου ηγέτη της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ να δικάζεται σε φορείο, κλεισμένος σε κλουβί, σοκάρει, όχι μόνο το κλαμπ των… ομολόγων του, που ανατριχιάζουν στην ιδέα ότι μια μέρα θα τον ακολουθήσουν στην οδό της ατίμωσης και της απώλειας των προνομίων της ισχύος, αλλά και τους απλούς πολίτες. Ακόμα και εκείνους που αδικήθηκαν από εκείνον και περιμένουν τον πέλεκυ της Δικαιοσύνης να πέσει βαρύς επί της κεφαλής του.
Ο Μουμπάρακ, σε αυτήν την απόλυτη κατάντια που βρίσκεται, είναι ένα πανανθρώπινο σύμβολο θνητότητας και ματαιότητας.
Είχε συγκεντρώσει πλούτη, εξουσίες, διασυνδέσεις. Η καθημερινότητά του προσέφερε πρόσβαση σε απολαύσεις και ευκολίες, που θα παραμείνουν απλησίαστα όνειρα για τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων του πλανήτη.
Παρά ταύτα, σε μία από τις πολλές και αναπάντεχες στροφές του χρόνου, ο μονάρχης παραδίδεται στην κρίση των ομοεθνών του, σε μια κατάσταση που παραπέμπει σε εκείνην που βιώνουμε άπαντες όταν ερχόμαστε στη γη να μετρήσουμε χρόνια: ως βρέφη.
Ανήμπορος και παγιδευμένος από την ίδια την αδυναμία του. Απόλυτα εξαρτώμενος από τους άλλους, χωρίς να έχει την παραμικρή δυνατότητα να ρυθμίσει ή να προωθήσει κάτι.
Πλησιάζει το τέλος του κλεισμένος στο κλουβί και ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι, υποχρεωμένος να ακούσει πόσα δεινά προκάλεσε η ανεξέλεγκτη δύναμή του.
Πόσο μέγα και ισχυρό μήνυμα προς όλους είναι τούτη η εικόνα της απόλυτης εξαθλίωσης και καταισχύνης;
Πόσο χρήσιμο ηλεκτροσόκ και σωτήρια προσγείωση στον αεροδιάδρομο της πραγματικότητας;
Ολοι οι θνητοί έχουν ανάγκη τέτοιων οδυνηρών εικόνων για να βάζουν νερό στο κρασί της οίησης και της βουλιμίας τους.
Ειδικά μερικοί στην Ελλάδα έχουν χρεία και παρόμοιας (με τον Μουμπάρακ) αντιμετώπισης.