Ούτε μια ιδεολογική κατασκευή στην ανθρώπινη ιστορία δεν έχει αποδειχθεί τέλεια. Επίσης, ουδένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης δεν είναι εξ ολοκλήρου για «πέταμα». Καθετί έχει τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία του. Εκτός από ένα: το σύστημα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επί Γιώργου Παπανδρέου.
Ο γιος του Ανδρέα έχει κατορθώσει να συγκεράσει και να εφαρμόσει με θρησκευτική ευλάβεια όλες τις μαύρες πτυχές των ιδεολογικών ρευμάτων του παρελθόντος αιώνα. Στην Ελλάδα, επί των ημερών του, είμαστε υποχρεωμένοι να επιβιώσουμε από την κατάποση του δηλητηριώδους πολιτικού σκευάσματος που συνδυάζει την παραφροσύνη του σοβιετικού κράτους και την κτηνωδία του νεοφιλελευθερισμού.
Ο Σοβιετικός πολίτης ήταν μαθηματικά αδύνατον να πλουτίσει – εκτός αν ήταν επιφανής της κομματικής νομενκλατούρας. Εμενε κοινωνικά στάσιμος επειδή σε όλες τις δραστηριότητές του είχε συνεταίρο το κράτος.
Ακριβώς όπως γίνεται στην Ελλάδα του ΓΑΠ με την υπερφορολόγηση, τις έκτακτες εισφορές, τις αναδρομικές κρατήσεις κ.λπ. Ομως, ο Σοβιετικός είχε δωρεάν υγεία, παιδεία και στέγαση, εξασφαλισμένη εργασία, καλή περίθαλψη και γενικά ικανοποιητικό «πακέτο» κοινωνικών παροχών. Στην Ελλάδα του Μνημονίου αυτά περνούν στο παρελθόν τάχιστα!
Στον νεοφιλελευθερισμό η εργασιακή απορρύθμιση, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η καταπίεση του έχοντος απέναντι στο αδύναμο και ο εθνικός αποχρωματισμός είναι εγγυημένες εξελίξεις. Ο κ. Παπανδρέου ειδικεύεται στα παραπάνω ολέθρια. Αδυνατεί να προσφέρει στους πολίτες το μοναδικό καλό συστατικό της νεοφιλελεύθερης «συνταγής»: την ευκαιρία της διάκρισης και του πλουτισμού σε όλους όσοι προσπαθήσουν αρκετά και έχουν ταλέντο, ευφυΐα, καινοτόμες ιδέες και λίγη τύχη.
Στη «Δανία του Νότου» που υποσχόταν ότι θα δημιουργήσει ο πρωθυπουργός εξαπλώνεται το γκρίζο της σοβιετικής ανέχειας και κατήφειας και το μαύρο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.