…έχει ονοματεπώνυμο. Κώστας Σημίτης. Στο πρόσωπό του, στα έργα και στις ημέρες του μπορεί να συνοψιστεί η πιο μαύρη περίοδος της Μεταπολίτευσης. Μια οκταετία όπου ο συλλογικός βίος υπέστη δεινές απώλειες σε όλα τα επίπεδα: υλικό, ηθικό, ιδεολογικό.
Ο εγκωμιασμένος και αποθεωμένος όσο ουδείς προκάτοχός του στην πρωθυπουργία κ. Σημίτης εγκαινίασε την παραμονή του στο Μέγαρο Μαξίμου μ’ ένα ασύλληπτων διαστάσεων γεωπολιτικό, στρατιωτικό και εθνικό όνειδος: τα Ιμια. Για πρώτη φορά στην πολυχιλιετή ελληνική ιστορία, εκστρατευτικό σώμα υπέστειλε τη σημαία του έθνους, εγκατέλειψε έδαφος της επικράτειας και «κατάπιε» τρεις απώλειες ηρωικών αξιωματικών δίχως να τιμήσει τα όπλα. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, ο Κώστας Σημίτης ευχαριστούσε από το βήμα της Βουλής τις ΗΠΑ (!) για τη βοήθειά τους. Η περιοχή των Ιμίων «γκρίζαρε» κατά τη βούληση των Τούρκων και ο οικτρός «λογιστής» επανεξελέγη πρωθυπουργός.
Επί Σημίτη, οι ντροπές σε εθνικό επίπεδο δεν είχαν τελειωμό. Ο Κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν παραδόθηκε στους Τούρκους διώκτες (και νυν δεσμώτες) του και η Ελλάδα εξασφάλιζε μια θέση στη μαύρη βίβλο των χωρών που κατέδωσαν αβοήθητο ικέτη.
Ο Κώστας Σημίτης κατάφερε τεράστιο πλήγμα στην ελληνική οικονομία, μέσω του οργίου σπατάλης στην προπαρασκευή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και την κολοσσιαία αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των αεριτζήδων με το έγκλημα του Χρηματιστηρίου.
Επί των ημερών του διχάστηκε η κοινωνία με την επίθεσή του στους παραδοσιακούς θεσμούς, με την αφαίρεση του θρησκεύματος από τα δελτία των αστυνομικών ταυτοτήτων, με τη βεντέτα του εναντίον του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Αν δεν μπει το ξίφος της Δικαιοσύνης στο απόστημα της περιόδου 1996-2004, δεν πρόκειται να δούμε αλλαγή επί τα βελτίω.
Από Σημίτη άρξασθαι.
Μ.Η.Τ. 232120