19 Μαΐου 1919. Ξεκίνησε η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από τα ασιατικά SS του Χίτλερ της Ανατολής, Κεμάλ Ατατούρκ. Το «Αουσβιτς εν ροή», η επί γης κόλαση, άνοιγε διάπλατα τις πύλες για να εισέλθουν τα αδικαίωτα αδέλφια μας. Συναυτουργός στις 353.000 δολοφονίες και τους ισάριθμους ξεριζωμούς ο τουρκικός λαός, ο οποίος απόλαυσε μεγάλο μέρος από το πλιάτσικο. Βιασμοί γυναικοπαίδων, δολοφονίες, ολοκαυτώματα χωριών, ξυλοδαρμοί, κακουχίες, όλα ατιμώρητα. Ακολούθησε η σφαγή της Σμύρνης, η νέα άλωση της Πόλης στα Σεπτεμβριανά του 1955, η Κύπρος. Σε τίποτα, σε καμία περίπτωση και πουθενά δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη – ντόπια ή «διεθνής».
Η Ελλάδα σπαρταράει στην αυγή του 21ου αιώνα επειδή επέτρεψε στον 20ό να τελειώσει μέσα στην ατιμία. Σε κάθε χειραψία που έκαναν οι δικοί μας «ηγέτες» με τους Τούρκους αξιωματούχους, τους αμετανόητους εγκωμιαστές των μακελειών, ήταν σαν να προσκυνούσαμε τον Διάβολο αυτοπροσώπως. Σαν να φτύναμε πάνω στους ανώνυμους προγονικούς τάφους.
Πόσο ιταμή είναι μια «ειρήνη», πόλεμος εν ροή κι αυτή, που έχει θεμελιωθεί στον συμψηφισμό των ευθυνών του θύματος και του θύτη; Πόσο κακό παράδειγμα συνιστούν για την κοινωνία μας οι φιλοφρονήσεις των Ελλήνων «επιφανών» με τους συνεχιστές του έργου του κάθε Χίμλερ, που αρνούνται να ζητήσουν μία συγγνώμη; Πόσο προδομένοι, απελπισμένοι κι οργισμένοι νιώθουν οι λογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι απανταχού της γης, όταν όλοι οι υπεύθυνοι υποκρίνονται πως λησμονούν το προφανές για… «πολιτικούς λόγους»; Μα υπάρχει πιο πολιτικός λόγος από τη δικαιοσύνη, τον -έστω ιστορικό- κολασμό των ενόχων, την αποκατάσταση της τιμής;
Ο 21ος αιώνας θα είναι ακόμα χειρότερος για την Ελλάδα, αν επιτρέψουμε να σαπίζει και να κακοφορμίζει ακόμα η πληγή του 20ού.
Μ.Η.Τ. 232120