Ακόμα και σε ήσσονος σημασίας και θεαματικότητας τηλεπαιχνίδια, όταν η κατάσταση για τους παίκτες γίνεται πιεστική και τα διλήμματα φαντάζουν μεγάλα, υπάρχει η επιλογή «βοήθεια του κοινού». Στις δημοκρατίες και τη διαχείριση της μοίρας ολόκληρων λαών υπάρχουν, ευτυχώς ακόμα, οι εκλογές. Εκεί οι πολίτες αρθρώνουν άποψη, εκφράζουν κρίση και επιλέγουν την πορεία τους μέσω της ψήφου τους.
Η ψήφος είναι επιχείρημα ακλόνητο, ακράδαντο, το οποίο δεν μπορεί να αντικρούσει κανείς εκτός από τις κατοχικές δυνάμεις και τις δικτατορίες που προτείνουν όπλα. Ωστόσο, πρόσφατα και παλαιότερα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι όποιος αποπειράται να φιμώσει και να ελέγξει έθνη απαγορεύοντάς τους την αυτοδιάθεση και επιβάλλοντας ανελεύθερα καθεστώτα μέσω της ισχύος των όπλων αντιμετωπίζει τελικά τις κάννες που στρέφονται εναντίον του.
Η ελληνική περίπτωση είναι δύσκολη και συνάμα απλή. Η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια και με αριθμούς που δεν ψεύδονται, στη χρεοκοπία και τη διάλυση.
Η αξιωματική αντιπολίτευση διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική και παρουσίασε πρόσφατα τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση και να αποφευχθούν τα χειρότερα για την πατρίδα.
Παράγοντες από την Ε.Ε. πιέζουν τη Νέα Δημοκρατία, με δικτατορικό ύφος και ασύγγνωστη αλαζονεία, να προσυπογράψει την υποθήκευση της Ελλάδας και κατά συνέπεια την κατάσχεσή της από τις δάνειες δυνάμεις. Ούτε λίγο ούτε πολύ απαιτούν από τον Αντώνη Σαμαρά να αυτοπροσφερθεί για να κάτσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου από την Ιστορία!
Η μοναδική αντίσταση και αντίδραση στη συγκροτημένη προσπάθεια να βρεθούν συνένοχοι στη χρεοκοπία και την κατάρρευση είναι η βοήθεια του κοινού. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν μπορεί παρά να απαιτήσει εκλογές. Προσφυγή στον κυρίαρχο λαό. Τίποτε λιγότερο…
Μ.Η.Τ. 232120