Το δικαστήριο δέχτηκε ηχογραφημένη συνομιλία, στην οποία η ανήλικη παραδεχόταν πως ήταν ψευδή όσα είχε καταλογίσει στον πατέρα της
Με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης απαλλάχτηκε από την κατηγορία του βιασμού ένας πατέρας, ο οποίος είχε κατηγορηθεί άδικα ότι ασέλγησε σε βάρος της πεντάχρονης κόρης του. Σε αντίθεση με ό,τι συνηθίζεται, το δικαστικό συμβούλιο που κλήθηκε να αποφανθεί για την παραπομπή ή μη του κατηγορουμένου σε δίκη οδηγήθηκε στην απόφασή του δεχόμενο μια ηχογραφημένη συνομιλία, στην οποία η ανήλικη παραδεχόταν πως ήταν ψευδή όσα είχε καταλογίσει στον πατέρα της, πιθανότατα έπειτα από… παρότρυνση της μητέρας της!
Μολονότι το συγκεκριμένο υλικό ήταν προϊόν παράνομης καταγραφής, οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης δέχτηκαν τη νομιμότητα της χρήσης και αποδεικτικής αξιοποίησής του, καθώς έκριναν ότι αποτελεί πρόσφορο και αναγκαίο μέσο για να αποδείξει ο κατηγορούμενος την αθωότητά του, μετά τη μήνυση που υπέβαλε σε βάρος του η πρώην σύζυγός του, με την οποία τον κατηγορούσε για τέλεση γενετήσιας πράξης σε βάρος της πεντάχρονης κόρης τους. Σύμφωνα με όσα περιγράφονται στο απαλλακτικό βούλευμα, επρόκειτο για ιδιωτική συνομιλία που ηχογραφήθηκε από την πρώην σύζυγο του κατηγορουμένου και προσκομίστηκε στο στάδιο της δικαστικής έρευνας προς υπεράσπισή του. Σε αυτήν, η ανήλικη αποκάλυπτε πως όσα εξιστόρησε στην ψυχολόγο που την εξέτασε, τα οποία αποτέλεσαν αφορμή για να αρχίσει η ποινική έρευνα σε βάρος του πατέρα της, δεν είναι αληθή.
«Ο παραπάνω υλικός φορέας που περιέχει το ως άνω αρχείο ήχου, αν και αποτελεί αποδεικτικό μέσο και ειδικότερα έγγραφο που αποκτήθηκε με αξιόποινη πράξη και δη αυτή της αποτύπωσης σε υλικό φορέα προφορικής συνομιλίας μεταξύ τρίτων που δεν διεξάγεται δημόσια, εντούτοις, κατ’ εξαίρεση του κανόνα της απαγόρευσης της χρήσης παράνομα αποκτηθέντων αποδεικτικών μέσων, που θεσπίζεται στο άρθρο 19, παρ. 3 του Συντάγματος, μπορεί να αξιοποιηθεί αποδεικτικά στην παρούσα ποινική διαδικασία» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο υπ’ αριθμόν 2038/23 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, με το οποίο αποφασίστηκε να μην παραπεμφθεί ο μηνυόμενος σε δίκη και να απαλλαγεί των κατηγοριών. Στο ίδιο βούλευμα οι δικαστές του συμβουλίου κάνουν μνεία σε σχετική γνωμοδότηση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου (14/2020) που αφορούσε ερώτημα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων περί της νομιμότητας χρήσης και αποδεικτικής αξιοποίησης υλικού στο πλαίσιο πειθαρχικής διαδικασίας.
Κομβικής σημασίας για την απαλλαγή του πατέρα ήταν, τέλος, οι πραγματογνωμοσύνες παιδοψυχολόγων, που διαπίστωσαν ότι η ανήλικη «διατηρεί καλή σχέση και επαφή και ζεστή επικοινωνία με τον πατέρα της, που δεν θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί εάν είχε τελεστεί σε βάρος της η γενετήσια πράξη που περιέγραψε», όπως τόνιζαν.
«Πολλές φορές μέχρι σήμερα οι δικαστές μπορεί να άκουγαν ή να έβλεπαν παρανόμως ληφθέντα αποδεικτικά μέσα, τα οποία συνεκτιμούσαν στη σκέψη τους, αλλά δεν τα περιελάμβαναν στο σκεπτικό της απόφασής τους» δήλωσε ο δικηγόρος του πατέρα Χρήστος Αποστολίδης, χαρακτηρίζοντας «ρηξικέλευθη» την απόφαση του συμβουλίου.
Μ.Η.Τ. 232120