Δύσκολες ώρες για τους ορθοδόξους μέσα στον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ενώ το Χαρτούμ φλέγεται από βόμβες και πυροβολισμούς
Οι απανταχού ορθόδοξοι γιόρτασαν τη Λαμπρή, τη μεγαλύτερη μέρα του χριστιανισμού. Ομως, για τον μητροπολίτη Σάββα και μια χούφτα τρεμάμενους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία του τούτη η Πασχαλιά μοιάζει με «γολγοθά».
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Οι ώρες αγωνίας ατέλειωτες. Οι ζωές τους κρέμονται από μια κλωστή. Αβοήθητοι από παντού ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά έχουν μόνο ένα αποκούμπι, την πίστη.
Τα θύματα στο Σουδάν αυξάνονται κάθε μέρα. Οι εχθροπραξίες του σουδανικού στρατού και των παραστρατιωτικών μαίνονται. Τεθωρακισμένα, πυροβόλα και αεροσκάφη σκορπίζουν τον θάνατο, και γεμίζουν με τραυματίες τα μόλις εννιά νοσοκομεία, που λειτουργούν με διακοπές ύδρευσης και ηλεκτροδότησης. Καμία από τις δύο πλευρές δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης.
Σε μια εκκλησία στο Χαρτούμ ο μητροπολίτης Νουβίας και παντός Σουδάν δίνει τη δική του μάχη. Μέσα στην ορθόδοξη μητρόπολη της σουδανικής πρωτεύουσας, τον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, βρίσκονται εγκλωβισμένοι τουλάχιστον 15 άνθρωποι. Ελληνες, Σουδανοί, Ρώσοι και Αιθίοπες. Ολοι τους ορθόδοξοι.
«Κινδυνεύεις ακόμα και να ανοίξεις την πόρτα» δήλωσε χθες στην ΕΡΤ ο μητροπολίτης Σάββας. Οι δύο Ελληνες που είχαν τραυματιστεί το Μεγάλο Σάββατο από θραύσματα εκρηκτικών είναι σε σταθερή κατάσταση. «Οι μάχες μαίνονται, δεν υπάρχει ρεύμα και νερό» είπε.
Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν και χθες για τρίτο 24ωρο. Προχθές, σε άλλη επικοινωνία, ο μητροπολίτης μιλούσε σε κανάλι και ο ήχος κοβόταν από πυροβολισμούς. «Είναι αδύνατον να βγει κανένας έξω» έλεγε και συμπλήρωνε: «Εχω κόσμο που έχει εγκλωβιστεί εδώ μέσα από το πρωί του Μ. Σαββάτου, που τελέστηκε η ακολουθία».
Η ταλαιπωρημένη αφρικανική χώρα έχει μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη ακόμα μία φορά. Με πληθυσμό που αγγίζει τα 47.000.000, αποτελεί τη 10η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα παγκοσμίως. Ομως, η ανέχεια γονατίζει τους ανθρώπους. Ανάμεσα σε 192 χώρες είναι η 155η φτωχότερη. Δουλεμπόριο, εμφύλιοι, πραξικοπήματα, εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί συνθέτουν την αιματοβαμμένη ιστορία της.
Χριστιανοί είναι ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού. Οι ισλαμιστές ξεπερνούν το 90%. Τα τελευταία 24ωρα κυριαρχεί το χάος και η διεθνής ανησυχία δεν αρκεί για να σταματήσει ο εμφύλιος. Μέσα στον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου οι εγκλωβισμένοι ζουν τις πιο δύσκολες ώρες της ζωής τους. Οι πλάτες του μητροπολίτη έχουν πολλά βάρη να σηκώσουν πια.
Ο μητροπολίτης επιτελεί πάνω από δύο δεκαετίες το ιεραποστολικό του έργο στην αφρικανική ήπειρο. Γεννήθηκε στη Χάλκη και σε προ πενταετίας συνέντευξή του εξηγούσε για ποιον λόγο αποφάσισε να φύγει από το νησί του: «Ετυχε να βρεθώ στην Αλεξάνδρεια, στο Πατριαρχείο, όπου μου άρεσε κι έμεινα. Από εκεί και πέρα άρχισε η πορεία μου στην αφρικανική ήπειρο. Ο πολύς κόσμος νομίζει ότι η ιεραποστολή είναι μόνον να βαφτίζουμε. Η ιεραποστολή είναι πολυδιάστατη και πολυσχιδής. Βασικός στόχος είναι ο εκχριστιανισμός όσων επιθυμούν».
Η Μητρόπολη Νουβίας περιλαμβάνει το Σουδάν, το Νότιο Σουδάν και την Ερυθραία. Ο μητροπολίτης βρίσκεται εκεί από το 2015. Το 2018 περιέγραφε στην εφημερίδα «Δημοκρατική της Ρόδου»: «Η ζωή μας εδώ έχει πολλές δυσκολίες. Στο Μπουρούντι είχαμε νερό, αλλά δεν υπήρχε ρεύμα. Στην Γκάνα είχαμε ρεύμα 12 ώρες την εβδομάδα, όμως δεν υπήρχε νερό. Στην Αφρική ή νερό θα έχεις ή ρεύμα ή τηλέφωνο. Και τα τρία μαζί δεν γίνεται. Στο Σουδάν το πρόβλημα με το ρεύμα παραμένει, ενώ το νερό έρχεται κατευθείαν από τον Νείλο, δεν φιλτράρεται. Το δυσκολότερο είναι οι ασθένειες. Δεν ξέρεις ούτε τι θα πάθεις ούτε πότε θα το πάθεις».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο μητροπολίτης βρίσκεται ανάμεσα σε πυρά. Ελεγε σχεδόν προφητικά: «Εχουμε ξεπεράσει τον φόβο στην Αφρική. Στο Μπουρούντι βρέθηκα μετά τον εμφύλιο, όπου η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Κάθε βράδυ άκουγες χειροβομβίδες, εκρηκτικά, πυροβολισμούς. Η στέγη του σπιτιού μου ήταν τρύπια από τις σφαίρες. Η ζωή στην Αφρική είναι δύσκολη. Μια περιπέτεια και μια μεγάλη εμπειρία. Αν επιβιώσεις… Δεν ξέρω, ούτε μπορώ να καταλάβω τι με κρατάει εδώ».
Στο Μπουρούντι βρήκε μια εκκλησία που είχαν αφήσει οι Ελληνες από το 1959. Τότε ζούσαν εκεί 15.000-20.000 συμπατριώτες μας. Οταν πήγε ο μητροπολίτης, είχαν απομείνει μόλις 80. Εχτισαν, όμως, ακόμα δύο εκκλησίες, σχολεία, κλινικές. Στο Χαρτούμ, όπως έλεγε, υπάρχει αρμονική συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων. Υπολογίζει πως εκεί βρίσκονται περίπου 4.000.000 κόπτες ορθόδοξοι. Οι Ελληνορθόδοξοι είναι 2.500. Στο Χαρτούμ λειτουργεί μόνο μία εκκλησία. «Οι ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες» τόνιζε από τότε.
Από παιδάκι, όταν ζούσε στη Χάλκη, ήθελε να ακολουθήσει τον δρόμο της εκκλησίας. Το νησί του το επισκέπτεται τακτικά, του λείπει η θάλασσα. Οποτε έρχεται στην Ελλάδα κάνει και τις απαραίτητες ανοσολογικές εξετάσεις για διάφορες ασθένειες: «Εχουμε ένα σωρό βάσανα και σκοτούρες, που οι περισσότεροι δεν μπορούν να αντιληφθούν. Ζούμε μέσα στη σκόνη, σε υψηλές θερμοκρασίες, μια χωρίς νερό και μια χωρίς ρεύμα. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που, και να τις αναφέρω, δύσκολα θα τις καταλάβει κάποιος που δεν τις ζει. Δεν προλαβαίνω να ονειρευτώ. Τα όνειρα είναι πολυτέλεια» λέει.
Πράγματι, κανείς μας δεν μπορεί να καταλάβει. Το μόνο που μπορεί να κάνει καθένας μας είναι μια προσευχή. Για τον μητροπολίτη, τις 15 ζωές που καρδιοχτυπούν στην εκκλησία, τον δύσμοιρο τόπο και τους ανθρώπους του αιματοκυλισμένου Σουδάν.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΒΒΑΣ
Σεβασμιότατος μητροπολίτης Νουβίας
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο κατά κόσμον Βασίλειος Χειμωνέτος γεννήθηκε το 1971 στη Χάλκη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1991 και πρεσβύτερος το 1993. Υπηρέτησε στη Μητρόπολη Ρόδου το 1991-2000 και στη συνέχεια εντάχθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Στις 11 Οκτωβρίου 2009 στον Πατριαρχικό Ναό του Οσίου Σάββα χειροτονήθηκε επίσκοπος της νεοσύστατης Επισκοπής Μπουρούντι και Ρουάντας. Στις 21 Νοεμβρίου 2012 εξελέγη μητροπολίτης Ακκρας και στις 24 Νοεμβρίου 2015 μητροπολίτης Νουβίας.
Μ.Η.Τ. 232120