Με ευλάβεια και κατάνυξη πραγματοποιήθηκε ο πρώτος επίσημος εορτασμός του σύγχρονου αγίου. Το χρονικό της ιστορικής στιγμής που το άφθαρτο ιερό σκήνωμα ευλόγησε την πόλη
Ιστορικές στιγμές έζησε το προηγούμενο τριήμερο η πόλη της Λαμίας, αφού πραγματοποιήθηκε ο πρώτος επίσημος εορτασμός του οσίου Βησσαρίωνος, ενός σύγχρονου αγίου που αγάπησε την ευρύτερη περιοχή και τους κατοίκους της. Με την παρουσία εκατοντάδων πιστών και δεκάδων αρχιερέων, η καρδιά της Ρούμελης τίμησε τον προστάτη της.
Ο εορτασμός άρχισε την Παρασκευή με μία μακρά λιτανεία, με αφετηρία το μοναστήρι του Αγάθωνος και κατεύθυνση τη Λαμία. Το ιερό σκήνωμα μεταφέρθηκε με στρατιωτικό όχημα και τη συνοδεία μοναχών και μοναζουσών στον μητροπολιτικό ναό της Λαμίας. Κατά τη διαδρομή πραγματοποιήθηκαν ορισμένες στάσεις ιδιαίτερης συμβολικής αξίας, δηλαδή στο Γηροκομείο της μητροπόλεως, έξω από τη μαρτυρική Σπερχειάδα, όπου νοσηλευτές και νοσηλεύτριες από όλα τα ιδρύματα της μητροπόλεως «ευλογήθηκαν» από τον όσιο, και στην πλατεία Λιανοκλαδίου, στο κομβικό σημείο της κοιλάδας του Σπερχειού. Ενα μέρος από το οποίο ο όσιος περνούσε κάθε ημέρα, είτε εξερχόμενος προς διακονία από τη μονή είτε επιστρέφοντας σε αυτή.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι της περιοχής ακόμη θυμούνται το καλοσυνάτο ύφος του, τον σεβασμό, καθώς και την αγάπη που προσέφερε απλόχερα. Οι πιστοί, λοιπόν, αμέσως έσπευσαν να ασπαστούν το ιερό σκήνωμα με ιδιαίτερη συγκίνηση. Εξάλλου, στη συνείδησή τους ήταν άγιος από την πρώτη στιγμή της εκταφής, από τις 3 Μαρτίου 2006, όπου έγινε η ανακομιδή του σκηνώματος και διαπιστώθηκε ότι το σώμα του γέροντος, το οποίο παρέμεινε για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια στον τάφο, ήταν άφθαρτο, αδιάλυτο και ευωδιάζον.
Θυμόμαστε ότι, τότε, η είδηση αυτή τάραξε τη χώρα. Διαξιφισμοί σε τηλεοπτικά «δικαστήρια», εντάσεις μεταξύ πιστών και απίστων και χιλιάδες κόσμου να συρρέει στο μοναστήρι για να δει με τα μάτια του την αλήθεια, το θαύμα.
Οι πιστοί πήγαιναν συνέχεια στον μακαριστό μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικόλαο και του έλεγαν χαρακτηριστικά «εδώ είχαμε έναν άγιο πνευματικό, έναν άγιο εξομολόγο» και του μαρτυρούσαν διάφορα θαυμαστά γεγονότα που είχαν βιώσει οι ίδιοι ή δικά τους πρόσωπα.
Εξάλλου και ο ίδιος ο μακαριστός με όλα αυτά είχε ακράδαντη την πεποίθηση και την πίστη ότι πρόκειται περί αγίου και όταν εμφανίστηκαν η αφθαρσία του λειψάνου και η ευωδία του ήταν αρκετά για να πειστούν όλοι και να μη θέλουν άλλες μαρτυρίες. Αλλωστε, είναι ο μοναδικός από τους νεοφανείς αγίους που έχει αφθαρσία του λειψάνου.
Τη δεύτερη μέρα των εορτασμών, το Σάββατο το πρωί, σε μία σεμνή, αλλά συγχρόνως ιστορική εκδήλωση, εορτάστηκε η συμπλήρωση 100 ετών αδιάκοπης λειτουργίας και προσφοράς της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας.
Μάλιστα, η σχολή πήρε το όνομα του προστάτη των πτωχών παιδιών, του πνευματικού καθοδηγητή όλων των μαθητών της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, του οσίου Βησσαρίωνος, και αυτό ήταν κάτι το οποίο προκάλεσε τον ενθουσιασμό όλων, μαθητών και καθηγητών, αλλά ακόμη και αποφοίτων της σχολής, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί για να συμμετάσχουν στη χαρά της τοπικής κοινωνίας.
Το απόγευμα της ίδια ημέρας τελέστηκε, ενώπιον του ιερού σκηνώματος, ο μέγας αναστάσιμος πολυαρχιερατικός εσπερινός, όπου βρέθηκαν προσκυνητές από όλη την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, από την Καλαμάτα -γενέτειρα του αγίου-, αλλά και από κάθε γωνιά της χώρας που θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να αποτίσουν φόρο τιμής στον θαυματουργό σύγχρονο άγιο και προστάτη τους.
Αναμνήσεις από τον πνευματικό της Φθιώτιδας
Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν χθες, Κυριακή 22 Ιανουαρίου, με την επιστροφή του ιερού σκηνώματος στην Ιερά Μονή Αγάθωνος και την πολυαρχιερατική θεία λειτουργία. Και την Κυριακή οι πιστοί ήταν εκατοντάδες και πολλοί από αυτούς μοιράζονταν τις αναμνήσεις τους. «Οταν αναφερόμαστε στον όσιο, θυμόμαστε έναν ιερομόναχο απλό, φτωχικά ντυμένο, που το oτοστόπ και τα ΚΤΕΛ ήταν ο συνήθης τρόπος μετακίνησής του.
Hταν ο πνευματικός της Φθιώτιδας, καθώς δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι πάνω από τη μισή Φθιώτιδα είχε εξομολογηθεί στον γέροντα, ασθενείς του νοσοκομείου, μαθητές της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, προσκυνητές του μοναστηριού, χιλιάδες» ακούστηκε να λένε αρκετοί προσκυνητές.
Μ.Η.Τ. 232120