Μάτι: «Ξαφνικά άκουσα μια φωνή: “Μαμά, καίγομαι”»!

«Κάθε φορά που ανάσαινα ένιωθα τις στάχτες μέσα μου!» Συγκλονίζει η κατάθεση της εγκαυματία Κάλλι Αναγνώστου για την κόλαση που έζησε με τον γιο της στη φονική πυρκαγιά

«Καιγόμαστε σαν τα ποντίκια και φύγαμε σαν τα ποντίκια». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε, χθες, η Κάλλι Αναγνώστου την πύρινη κόλαση που έζησε μαζί με τον γιο της στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Η εγκαυματίας κατέθετε έχοντας πίσω της φωτογραφίες των θυμάτων, που τοποθέτησαν συγγενείς τους στα έδρανα του ακροατηρίου στην αίθουσα τελετών του Εφετείου της Αθήνας. «Εριξα μια ματιά από τα παράθυρα και έβλεπα μια μαυρίλα.

Δεν υπήρχε σειρήνα, πυροσβεστικό, Αστυνομία, τίποτα. Εμείς δεν ξέραμε τίποτα, ήταν ο πεθερός μου και εκείνος ανήσυχος. Κάναμε βόλτα γύρω από το σπίτι. Μόνο μαυρίλα. Κάποια στιγμή στη βεράντα έβλεπα πράγματα να πετάνε. Κάηκε το χέρι μου, που έπεσε ένα μεγάλο κομμάτι στάχτης» ανέφερε η μάρτυρας, η οποία μόλις έπεσε το ρεύμα πήρε το παιδί της και τον πεθερό της κι έφυγαν από το σπίτι.

«Είδα τεράστιες φλόγες δεξιά μου και φώναξα το παιδί μου. Καιγόμαστε! Κλάματα! Δεν μπορεί να γίνεται αυτό! Είναι ταινία! Είναι όνειρο! Είναι εφιάλτης. Ηταν ο δικός μου εφιάλτης. Φώναξα στο παιδί μου “Κωνσταντίνε, φεύγουμε τώρα!” Κανένας δεν μας είπε να φύγουμε. Να μη ζήσει το παιδί μου αυτό που έζησε. Αρχίζει να ουρλιάζει “μαμά μου, τι θα κάνουμε; Μαμά μου, θα πεθάνουμε;”. Με πάγωσε η θέα από τις φλόγες που έρχονταν πάνω μου. Ξαφνικά άκουσα μια φωνή: “Μαμά, καίγομαι!” Τότε κατάλαβα ότι δεν είχε βάλει την μπλούζα του. Καίγεται το δέρμα του και έχω βάλει τα νύχια μου μέσα στο σώμα του. Φωνάζω συνέχεια: “Μην κοιτάς τίποτα, μόνο τρέξε”. Βρισκόμαστε ανάμεσα στον δρόμο… Οπως τρέχουμε, λιώνουν τα πόδια του και εγώ δεν μπορώ να του πω τίποτα. Φωνάζει “μαμά, βοήθα με, μαμά, σώσε με”. Εγώ δεν τον πήρα αγκαλιά, γιατί, αν το έκανα αυτό, θα είμαστε οι πρώτοι που θα έβρισκαν αγκαλιά. Ημασταν μόνοι μας και καιγόμασταν» είπε με λυγμούς.

Η ίδια είχε ήδη καεί σε μεγάλο τμήμα του σώματός της, ενώ το παιδί της οδηγήθηκε με τη γιαγιά του στη θάλασσα. «Ο σύζυγός μου, που ήταν έξω, προσπαθούσε να μας βρει. Μίλησε με τον πεθερό μου και του είπε “καιγόμαστε”. Με ρώτησε αν ήθελα να του μιλήσω. Τι να του πω; Οτι το παιδί ήταν καμένο και δεν το προστάτευσα; Κάποια στιγμή ήρθαν πυροσβέστες. Εδωσα τον Κωνσταντίνο και εκείνος φώναζε “θέλω τη μαμά μου”. Προσπάθησαν να πάρουν και εμένα, αλλά είχα τόσο καεί, είχα ανοίξει και δεν μπορούσαν να με πιάσουν από πουθενά. Πάλευα να ανέβω. Τα πόδια μου ήταν γεμάτα υγρό. Το μόνο που έκανα κάθε φορά που ανάσαινα ήταν να νιώθω τις στάχτες μέσα μου. Κάθισα σε κάτι σκαλάκια και είπα να κάτσω εκεί, να περάσω το τέλος. Δεν μπορούσα να φύγω. Σωριάστηκα και έχασα τις αισθήσεις μου. Κάποια στιγμή ξύπνησα. Είδα μια κυρία και την ακούω να λέει για εμένα “έχει πεθάνει ή ζει;”. Με όλα αυτά πλέον δεν ζούσα».

Η Κάλλι Αναγνώστου κατάφερε να φτάσει σε νοσοκομείο, όπου για ώρες την είχαν παρατημένη με μια κουβέρτα σε έναν διάδρομο. «Η περιποίησή τους ήταν να μου σκάσουν τις φουσκάλες με βελόνα. Ο,τι υπήρχε κόλλησε πάνω μου. Με πήγαν στο “Γεννηματά”. Μπαίνουν γιατροί, νοσοκόμοι, μου λένε “σφίξε με, βρίσε με, αλλά άσε να κάνουν τη δουλειά τους”. Τότε κατάλαβα.

Αρχίζουν να με τραβάνε. Μου τραβούσαν το δέρμα. Να ουρλιάζω, να μην μπορώ να το αντέξω. Να ξέρω ότι αυτό το έχει περάσει το παιδί μου… Στις 25 Ιουλίου έρχονται να μου κάνουν αλλαγή. Μου έγδαραν ό,τι μπορούσαν, τα καθάρισαν. Είχαν πάρει δύο μεγάλες σακούλες σκουπιδιών και πετούσαν γάζες, επιδέσμους, τις σάρκες μου. Τα έβλεπα και σκεφτόμουν τι έχει περάσει το παιδί μου». Αναφερόμενη στην περιπέτεια που περνά το παιδί της έκτοτε, αφού έχει εκτεταμένα εγκαύματα στο σώμα και βασανίζεται φρικτά εδώ και 4,5 χρόνια, κατέθεσε.

«Ηταν ένα παιδί 5,5 ετών που έχει μια ζωή που μόνο παιδική δεν είναι. Δεν μπορεί να αθληθεί, να παίξει. Να ξυπνάει τα βραδιά, να ουρλιάζει. Να το ζει ξανά και ξανά. Οπως κι εμείς. Ο,τι ζήσαμε εκεί και στα νοσοκομεία. Το παιδί μου δεν θα έχει ζωή όπως τα άλλα παιδιά. Ξυπνάει και λέει “χεράκια μου, ποδαράκια μου, δεν θα είστε ξανά τα ίδια”. Θέλει να μάθει λεπτομέρειες. “Πού είναι τα άλλα παιδάκια που χάθηκαν;” Θέλω να μου επιτρέψετε να φέρω τη φωνή του εδώ μέσα. Δεν μπορεί να έρθει ο ίδιος» είπε και έβαλε ένα βίντεο να παίξει με τη φωνή του γιου της να ζητά δικαιοσύνη.