Θράσος Μπέρμποκ! Δεύτερη Κατοχή ονειρεύονται οι Γερμανοί

Αρνήθηκε την καταβολή επανορθώσεων και πρόσφερε, χωρίς αιδώ, μπίζνες στα χωριά που ισοπέδωσαν οι ναζί

Επενδύσεις στα μέρη που οι Γερμανοί κατακτητές ισοπέδωσαν προσέφερε στη χώρα μας η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ, σε ένα ρεσιτάλ θράσους. Να έλθουν δηλαδή ως… ιδιοκτήτες οι Γερμανοί επιχειρηματίες στα εδάφη όπου οι πρόγονοί τους κατέκαψαν και σκότωσαν τους κατοίκους τους, κάνοντας business as usual. Θεωρώντας, προφανώς, ότι με αποσκευές γεμάτες καθρεφτάκια και μπιχλιμπίδια, κανείς δεν θα της έλεγε «όχι», απέδειξε ξεκάθαρα ότι σκοπός της ήταν να μας εμπαίξει.

«Καταλαβαίνω ότι, σε αντίθεση με τη Γερμανία, η ελληνική κυβέρνηση δεν θεωρεί λήξαν το νομικό αυτό θέμα» ήταν η πρώτη σχετική τοποθέτηση της κυρίας Μπέρμποκ. Μια δήλωση που δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι η Γερμανία θεωρεί «λήξαν» το νομικό θέμα. Δεν έμεινε, όμως, εκεί, αλλά συνέχισε με φιοριτούρες και λοβιτούρες που μόνον οργή μπορούν να προκαλέσουν στα θύματα της γερμανικής θηριωδίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή. Αντί να μιλήσει επί της ουσίας, η κυρία Μπέρμποκ, έστω εκθέτοντας τις απόψεις της και δεσμευόμενη για να δοθεί λύση στη διαφορετική αυτή προσέγγιση των δύο χωρών με μια προσφυγή σε ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, αποφάσισε να μας πουλήσει τρέλα. Πώς ακριβώς; Σε μια κίνηση που θα μπορούσε να αποτελεί υπόδειγμα του τι ακριβώς σημαίνει «στάχτη στα μάτια», ισχυρίστηκε ότι, παρά τις «διαφορετικές απόψεις» στα νομικά ζητήματα, η χώρα της κάνει… κινήσεις. Και σε τι αναφέρθηκε; Στην «κοινωνική και ιατροφαρμακευτική στήριξη των θυμάτων που βρίσκονται εν ζωή, όπως επίσης και σε προγράμματα αλληλεγγύης για τις νεότερες γενιές».

Δεν έμεινε, όμως, εκεί, αλλά συνέχισε τάζοντας… «επενδύσεις για το μέλλον» σε περιοχές, πόλεις και χωριά, που επλήγησαν ιδιαίτερα βαριά από τη γερμανική Κατοχή.

Προσφέρθηκε, δε, περαιτέρω η χώρα της να μελετήσει «από κοινού» την Ιστορία με την Ελλάδα «έτσι ώστε να αναγνωρίσουμε από κοινού και να κατατάξουμε τα εγκλήματα τα οποία ακόμα δεν έχουν τύχει επεξεργασίας», λες και χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη κάποιου Γερμανού για να ταυτοποιηθούν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά του Ελληνισμού.