Αποφασισμένοι να συνεχίσουν (σε πείσμα των «υπευθύνων») να δημιουργούν στον τόπο τους είναι οι κάτοικοι της περιοχής
Του Μιχάλη Ψύλου
Η Λίτσα στρώνει τα λίγα τραπέζια στην ονομαστή ταβέρνα της στις Ροβιές, μπροστά στη θάλασσα. Ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο και η πανέμορφη παραλία είναι άδεια. Η Λίτσα επιμένει όμως, μαζί με τη Γιώτα, τη βοηθό της, που είδε το σπίτι της -μέσα στο χωριό, αν είναι δυνατόν- να καίγεται ολοσχερώς. Απλώνουν τα άσπρα τραπεζομάντιλα στα τραπέζια, φτιάχνουν τις καρέκλες, περιμένοντας τους πελάτες. Που όμως δεν υπάρχουν.
«Την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου ήρθε μόλις μία παρέα το μεσημέρι και ήρθαν άλλες δύο το απόγευμα», λέει η Λίτσα στη «δημοκρατία». «Μας άφησαν να καούμε, άφησαν τη βόρεια Εύβοια να καεί απ’ άκρη σ’ άκρη». Δεν της βγάζεις από το μυαλό ότι οι Ροβιές και οι υπόλοιπες περιοχές στη βόρεια Εύβοια αφέθηκαν στην τύχη τους, να καούν. Προσπαθώ να την παρηγορήσω. «Θα λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι» είναι το μόνο που βρήκα να ψελλίσω.
Η Λίτσα σκάει στα γέλια. Ενα γέλιο ειρωνικό, γεμάτο πίκρα και σαρκασμό: «Αστείο ήταν αυτό… Επιτρέπεται να ξεσπάσει η φωτιά στη Δάφνη και να φτάσει στο Πευκί, καίγοντας τα πάντα σε μια απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων; Δεν μπορούσαν να τη σβήσουν; Δεν ήθελαν να τη σβήσουν… Και έρχονται τώρα να σου δώσουν μια τσάντα ψώνια και σου λένε “φτιάξε πάλι τη ζωή σου”; Πώς να ξαναρχίσω τη ζωή μου στα 70;»
Λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα, στη Λίμνη, συναντάμε την Αμαλία, που είδε τις φλόγες να περνάνε μέσα από το ξενοδοχειακό της συγκρότημα -τη «Βατερή»-, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες ζημιές. Τη βρήκαμε να τριγυρίζει στα αποκαΐδια στη «Βατερή». Έχει ακόμη μουντζούρα στο πρόσωπο και ας πέρασε μια βδομάδα από τις φωτιές. Η Αμαλία δεν έχει χάσει όμως το κουράγιο της. «Η βόρεια Εύβοια, παρ’ όλες τις πληγές της -κάποιες θα πάρουν καιρό να γιατρευτούν-, είναι εδώ και σας προσκαλεί να περάσετε λίγες μέρες μαζί της. Η Λίμνη, οι Ροβιές, η Αγία Αννα, τα Βασιλικά, το Πευκί, όλα τα χωριά μας, μικρά και μεγαλύτερα στις πλαγιές και στις παραλίες, χρειάζονται το γέλιο σας και τις χαρούμενες φωνές σας» λέει στη «δημοκρατία» η Αμαλία, με την ευχή η φωνή της να φτάσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
«Όλα τα καταλύματα είναι έτοιμα… Όλα; Ολα εκτός από το δικό μου» μονολογεί. «Δεν θα είναι φέτος έτοιμη η καημένη η “Βατερή”. Θα γίνει όμως κι αυτό σύντομα και θα κάνουμε το καλύτερο για εσάς»! Ιστορίες ανθρώπινες, πονεμένες, καθημερινές, σε όλη τη βόρεια Εύβοια, που είδε αρχές Αυγούστου τις φλόγες να την καταστρέφουν. Οικολογικά, αλλά και οικονομικά και κοινωνικά. Οι καμένες εκτάσεις στη βόρεια Εύβοια φτάνουν τα 507.950 στρέμματα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του συστήματος δορυφορικών καταγραφών EFFIS. Οι τοπικές Αρχές εκτιμούν όμως ότι μπορεί να φτάσουν τα 700.000 στρέμματα.
Ο αγώνας της βόρειας Εύβοιας για να ορθοποδήσει πάλι θα είναι αναμφίβολα μακροχρόνιος και σκληρός. Παντού, όπου στρέψεις το βλέμμα, μπορεί να βλέπεις καταστροφή, αλλά αντικρίζεις επίσης και γενναίους, αποφασισμένους ανθρώπους. Οπως η Κική Γεραλή, ιδιοκτήτρια ταβέρνας στο χωριό Κοκκινομηλιά, όπου κάηκαν κάπου 20 σπίτια. Βλέπω την Κική σε ένα βίντεο που μου έστειλε η εξαιρετική δημοσιογράφος της Ιστιαίας Πάρη Ντελκή να λέει: «Πάλι ξανά από την αρχή, συνεχίζουμε και δεν το βάζουμε κάτω. Θα συνεχίσω να σας σερβίρω τσιπουράκι. Δεν έχω πολλά για μεζέ, γιατί δεν είχαμε ρεύμα, μόνο μια ντοματούλα και καμιά ελίτσα». Να γιατί αξίζει να βοηθήσουμε τη βόρεια Εύβοια. Για τους υπέροχους ανθρώπους της, ρε γαμώτο…
Μ.Η.Τ. 232120