Ο εφοπλιστής, το όνομα του οποίου συνδέθηκε με την ακμή αλλά και το κύκνειο άσμα της Χαλυβουργικής, έχασε τη μάχη στα 77 του χρόνια, έπειτα από μακρά ασθένεια
Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος
Με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, που έφυγε χθες από τη ζωή στα 77 του χρόνια, έπειτα από μακρά και επώδυνη περίοδο ασθενείας, κλείνει μια σημαντική εποχή της ελληνικής βιομηχανίας.
Το όνομα του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου συνδέθηκε με την ακμή αλλά και με το κύκνειο άσμα της Χαλυβουργικής, της ξακουστής αυτής ελληνικής βιομηχανίας με παγκόσμια ακτινοβολία, αλλά και με τη σφοδρή δικαστική διαμάχη των παιδιών του εκλιπόντος Γεωργίου και Παναγιώτη Αγγελόπουλου για τα θέματα διαχείρισης της οικογενειακής περιουσίας.
Είχε προηγηθεί η αντιπαράθεση του Κωνσταντίνου με τον αδελφό του Θεόδωρο Αγγελόπουλο, έπειτα από τον γάμο του με τη Γιάννα Δασκαλάκη – Αγγελοπούλου. Η αντιπαράθεση κατέληξε σε διαχωρισμό συμφερόντων και περιουσίας.
Τελικά όμως η μοίρα των μεγάλων οικογενειών και περιουσιών ενέπλεξε και την οικογένεια του Κωνσταντίνου σε μια ιστορία νομικών αντιδικιών, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα και στοίχισε πολύ στην «αυτοκρατορία» των Αγγελοπουλαίων, των οποίων η ρίζα κρατά από το Βλαχοράφτη Αρκαδίας και πρόγονός τους υπήρξε ο μαρτυρικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ (κατά κόσμον Γεώργιος Αγγελόπουλος). Τον Πατριάρχη, που ξεκίνησε από τη Δημητσάνα και κατέληξε να μαρτυρήσει απαγχονισμένος το 1821 στην πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πόλη, θεωρούσε τον πλέον σημαντικό πρόγονό του ο Κωνσταντίνος.
«Από εκεί κρατούν οι ιδιαίτεροι δεσμοί της οικογένειάς μας με το Πατριαρχείο. Ο πατέρας μου έχει ανακαινίσει το σπίτι του Πατριάρχη Γρηγορίου στη Δημητσάνα. Λόγω της βαθιάς του πίστης στην Ελλάδα και στη θρησκεία αλλά και λόγω της ιδιαίτερης αυτής ιστορίας της οικογένειάς μας, ο πατέρας μου ανέλαβε επί πατριαρχίας του Δημητρίου το μεγάλο έργο της αποκατάστασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη. Ενα άλλο έργο που κάναμε στη μνήμη του αδικοχαμένου θείου μου Δημήτρη είναι η ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στη Ζυρίχη. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν το 1995 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο» δήλωσε στην τελευταία συνέντευξή του, στον Ηλία Μπέλλο, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος.
Σε εκείνη την τελευταία συνέντευξη είχε πει ακόμα τα εξής:
• «Ο θείος μου Άγγελος Αγγελόπουλος, ο ακαδημαϊκός, συμμετείχε μαζί με τον Σβώλο και με τον γιατρό Κόκκαλη ως υπουργός επί των Οικονομικών στην Κυβέρνηση του Βουνού και στη Μεταπολίτευση χρημάτισε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Συγκινήθηκα πολύ όταν πρόσφατα με κάλεσε ο κ. Κουτσούμπας στον Περισσό και μου επέδειξε τους φακέλους του θείου μου με διάφορα έγγραφα από εκείνη την εποχή…»
• «Ήμουν επτά ετών όταν ξεκίνησαν τα σκαψίματα για το εργοστάσιο της Χαλυβουργικής. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου έλειπε στο εξωτερικό και είχα πάει στην Ελευσίνα με τον θείο μου, τον Δημήτρη. Επίσης, θυμάμαι το 1961 την τελετή που ο πρόεδρος της κυβερνήσεως Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο μεγάλος, έβαλε τον θεμέλιο λίθο στην πρώτη υψικάμινο στη Χαλυβουργική. Θυμάμαι επίσης την τελετή εγκαινίων, όταν ο βασιλιάς Παύλος άναψε για πρώτη φορά τη φλόγα στην υψικάμινο, που ήταν η πρώτη υψικάμινος στην Ελλάδα».
• «Η οικογένειά μας είχε επενδύσει στη ναυτιλία πολλά χρόνια προτού ξεκινήσω τη δική μου ναυτιλιακή εταιρία. Η δική μου προσωπική ενασχόληση με τη ναυτιλία ξεκίνησε με την ίδρυση της Arcadia, με πέντε πλοία το 1998, που έφτασε να διαχειρίζεται πάνω από τριάντα πλοία. Ο λόγος που η ναυτιλία ήκμασε και ακμάζει είναι ότι δραστηριοποιείται έξω από την Ελλάδα. Στον χώρο της ναυτιλίας μπορείς ελεύθερα να υλοποιείς όλα όσα σκέφτεσαι με το μυαλό σου, χωρίς εμπόδια από το κράτος»!
• «Τα χρόνια 1998 και 1999 ήταν πολύ δύσκολα χρόνια για τη ναυτιλία, αλλά εγώ είχα διακρίνει ότι ο μόνος χώρος που μπορούσε ένας επιχειρηματίας να ασκήσει ελεύθερα και χωρίς κρατικούς περιορισμούς τη δραστηριότητά του ήταν η ναυτιλία. Γι’ αυτό τον λόγο τα δύο πρώτα χρόνια μετά την ίδρυση της Arcadia δαπάνησα περίπου 90.000.000 δολάρια για να ναυπηγήσω πολλά πλοία. Το μυστικό για την επιχειρηματική μου επιτυχία στη ναυτιλία είναι ότι πίστευα στην επιχειρηματική ελευθερία που δίνει και τόλμησα να επενδύσω πάρα πολύ μεγάλα ποσά. Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι παρατεταμένη και αυτό επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη ναυτιλία».
Ο ισχυρός επιχειρηματίας έπασχε από νεαρή ηλικία από μια σπάνια μορφής αρθρίτιδα, η οποία δυσκόλευε την κινητικότητά του.
«Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφτηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα, γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμαστεί. Ταξίδεψα κρυφά από όλους, μόνος μου, με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά, ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου» είχε πει σε εκείνη τη συνέντευξη…
Μ.Η.Τ. 232120