Ο πρώην αστυνομικός της ΔΙ.ΑΣ. και εκπαιδευτής αρπακτικών Σταύρος Αθανασίου μιλάει για την τέχνη της ιερακοθηρίας
Συνέντευξη στον Μάνο Μεϊμαράκη
Το παρατσούκλι του στην παιδική ηλικία ήταν «Μόγλης». Οταν τον έχαναν όλοι στη γειτονιά όπου μεγάλωσε, στη Νεάπολη της Νίκαιας, ήξεραν ότι θα τον βρουν στο βουνό να ψάχνει γεράκια και αετούς. Του άρεσε από παιδί να τα παρατηρεί ώρες ατέλειωτες. Η πρώτη του επαφή με αυτά τα θαυμάσια αρπαχτικά ήταν με ένα τραυματισμένο γεράκι και ήταν η στιγμή που χάραξε την πορεία της ζωής του Σταύρου Αθανασίου. Σήμερα, 20 χρόνια μετά, ο διακεκριμένος Ελληνας γερακάρης εκπαιδεύει γεράκια και αετούς να ρίχνουν απειλητικά drones πάνω από ευπαθείς πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το «χάρισμά» του κίνησε το ενδιαφέρον του πρίγκιπα του Αμπού Ντάμπι να τον γνωρίσει προσωπικά και να γίνουν στενοί φίλοι, ενώ ετοιμάζεται να ανακοινώσει την πρώτη σχολή ιερακοθηρίας στην Ελλάδα από την εποχή του Βυζαντίου.
«Ήμουν 14 ετών τότε. Οταν βρήκα το τραυματισμένο γεράκι, ένιωσα την ανάγκη να το περιθάλψω, ήταν πληγωμένο στο φτερό και ήταν μωρό. Το πήρα, το γιάτρεψα με τις γνώσεις που είχα τότε ως παιδί και κάπως έτσι άρχισε το ταξίδι μου με την ιερακοθηρία».
Άρχισε να μαθαίνει τη μυστική επικοινωνία με τους αετούς και τα γεράκια από έναν Ελληνα γερακάρη και δάσκαλο, συνέχισε συναντώντας γερακάρηδες ανά την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, μέχρι που ήρθε η ώρα να μάθει να πετά όπως οι αετοί. Κατατάχθηκε ως αλεξιπτωτιστής στην 1η Μοίρα Αλεξιπτωτιστών του Ελληνικού Στρατού και ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία ως εκπαιδευτής της Σχολής Αλεξιπτωτιστών των Ειδικών Δυνάμεων. Δεν χόρταινε δράση με τίποτα και στα 24 του εντάχθηκε στην Ομάδα ΔΙΑΣ.
«Στην ΕΛ.ΑΣ. πήγα από μεράκι και μπήκα κατευθείαν στα βαθιά, έμεινα στη ΔΙΑΣ 11 χρόνια, μέχρι πριν από δύο μήνες. Πέρασα από πολλά, πυροβολισμούς, συλλήψεις, καταδιώξεις. Το Πάσχα του 2012 σε σήμα για διάρρηξη, 20 λεπτά πριν από την Ανάσταση, καταδιώκαμε τους διαρρήκτες και με πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα στην πλάτη ένας ηλικιωμένος γιατί νόμιζε ότι ήμουν διαρρήκτης. Το αλεξίσφαιρο με έσωσε. Συνεχίσαμε όμως την καταδίωξη, συλλάβαμε και τους διαρρήκτες και τον παππού. Ευτυχώς στην καραμπίνα είχε μέσα φυσίγγια για τσίχλες και όχι για γουρούνια» λέει γελώντας.
Η απόφασή του να φύγει από την Αστυνομία ήταν δύσκολη και ήρθε ύστερα από πολλή σκέψη. «Η ΔΙΑΣ είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της Αστυνομίας, έχει γράψει ιστορία και έχει να προσφέρει ακόμα πολλά. Όμως είχα επωμιστεί ένα πολύ μεγάλο βάρος, να προωθήσω την ιερακοθηρία στην Ελλάδα. Δεν θα μπορούσα να δώσω όλο μου τον εαυτό στην Αστυνομία και ταυτόχρονα να αφοσιωθώ στην ιερακοθηρία».
Μ.Η.Τ. 232120