Πόσο απέχει η αγχώδης ζωή ενός ζευγαριού εργαζομένων σε μεγάλη εταιρία πληροφορικής στην πολύβουη Αθήνα από την αντίστοιχη δύο αγροτών σε ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό της Χίου; Προφανώς τις δύο ζωές χωρίζει αβυσσαλέο χάσμα. Κι όμως όταν η επιθυμία για ριζική αλλαγή ζωής είναι έντονη, ακόμη και αυτό το χάσμα μπορείς να υπερπηδήσεις και να βρεθείς από τη μια πλευρά στην άλλη! Αυτό συνέβη με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας…
Ο Βασίλης Μπάλας και η σύζυγός του Ρούλα είχαν θέσεις ευθύνης σε πασίγνωστη εταιρία πληροφορικής στην πρωτεύουσα. Η καριέρα τους είχε δρομολογηθεί. Μάλιστα ο Βασίλης ήταν υπεύθυνος του τμήματος web design. Οι δουλειές αυτές τούς εξασφάλιζαν ένα πολύ καλό οικονομικό επίπεδο, από το οποίο απολάμβαναν (;) δικό τους σπίτι, αυτοκίνητο, μηχανή κ.λπ. Στην ουσία όμως ήταν εγκλωβισμένοι -όπως όλοι μας άλλωστε- στη σκληρή καθημερινότητα που συμπυκνώνεται στη φράση «δουλειά από το πρωί ως το βράδυ». Ολο αυτό το σκηνικό τούς είχε κουράσει και λοξοκοίταζαν αναζητώντας μια διέξοδο, το κάτι άλλο. Ωσπου τον Μάρτιο του 2006 ήρθε η ώρα για το μεγάλο άλμα.
Μας διηγείται ο Βασίλης, ο οποίος κατάγεται από την Χίο: «Είχαμε έρθει με μεγάλη παρέα φίλων από την Αθήνα στα Μεστά για Απόκριες και Καθαρά Δευτέρα. Αφού διασκεδάσαμε και περάσαμε ωραία, ήταν να φύγουμε την Τρίτη. Ομως χαλάει ο καιρός, υπάρχει απαγορευτικό και η παρέα αγωνιά για το πώς θα επιστρέψει. Οι δουλειές βλέπετε… Τελικά μαθαίνουμε ότι θα φύγει ένα πλοίο, εμείς όμως αποφασίζουμε να μείνουμε άλλη μια μέρα και ειδοποιούμε το γραφείο. Το ίδιο βράδυ συναντιόμαστε με έναν φίλο μας, τον Σταμάτη, ο οποίος μας κάνει μια κρίσιμη ερώτηση: ‟Η γιαγιά μου εδώ κάνει 100 κιλά μαστίχα τον χρόνο, εσείς που είστε νέοι και μπορείτε να ασχοληθείτε πιο αποδοτικά και να μπείτε και σε πρόγραμμα νέων αγροτών γιατί δεν αποφασίζετε να έρθετε;″ Αυτό ήταν το έναυσμα για την απόφασή μας».
Από την επόμενη ημέρα άρχισαν τους υπολογισμούς και τα σχέδια, ενώ η καλή υποδοχή της ιδέας από τους ανθρώπους της Χίου τούς έδωσε περαιτέρω ώθηση. Τα πράγματα όμως δεν ήταν καθόλου εύκολα, καθώς, όπως μας λέει η Ρούλα, έπρεπε από τον Μάρτιο μέχρι την 1η Ιουλίου (καταληκτική ημερομηνία για ένταξη στο πρόγραμμα νέων αγροτών) να έχουν αγοράσει χωράφια στη Χίο, να έχουν βρει σπίτι και να έχουν μετακομίσει στα Μεστά και να έχουν διαμορφώσει και υποβάλει τον φάκελο του προγράμματος! Λίγος χρόνος, βουνό η γραφειοκρατία, αλλά με τρέξιμο -δεν έλειψαν και τα ευτράπελα, όπως η αντιμετώπισή τους από τους παράγοντες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, οι οποίοι στην αρχή δεν τους πήραν στα σοβαρά- ο στόχος επιτεύχθηκε.
Από την 1η Ιουλίου του 2006 οι δύο ειδικοί της πληροφορικής από το κέντρο μεταμορφώθηκαν σε ζευγάρι αγροτών στο μεσαιωνικό χωριό Μεστά της νότιας Χίου. Οχι δηλαδή ότι οι δυσκολίες τελείωσαν, γιατί αλλιώς είναι η καλλιέργεια μαστίχας από τα βιβλία και αλλιώς στην πράξη από δύο άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με τις αγροτικές ασχολίες.
Ο Βασίλης Μπάλας θυμάται: «Στις 10 Ιουλίου κάναμε την πρώτη μας εμφάνιση στο χωράφι, όπου χρειαστήκαμε και οι δύο μιάμιση ώρα για να καθαρίσουμε την περιοχή κάτω από ένα δέντρο!». Με τον χρόνο όμως έμαθαν. Κι όχι μόνο ξέρουν οι ίδιοι, αλλά μαθαίνουν και σε άλλους τον θαυμαστό κόσμο της μαστίχας.
Πέντε χρόνια αργότερα, ο Βασίλης και η Ρούλα εξακολουθούν να μένουν στα πανέμορφα Μεστά, φυσικά δεν έχουν μετανιώσει για την «επανάστασή» τους και βγάζουν πλέον τα προς το ζην από τον αγροτουρισμό.
Ξεναγώντας τους τουρίστες στο «εργοστάσιο της φύσης»
Πώς όμως το νεαρό ζευγάρι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το «δώρο της φύσης» τους καλοκαιρινούς μήνες; Ο Βασίλης μας εξηγεί: «Κάνουμε εκδρομές για μικρές ομάδες τουριστών στο χωράφι των μαστιχόδεντρων. Πάμε με τα πόδια, και στη διαδρομή μαζεύουμε κηπευτικά από ένα βιολογικό μποστάνι, ντοματάκια άνυδρα, ξυλάγγουρα, κ.λπ. Στο χωράφι τούς δείχνουμε όλα τα στάδια της συλλογής μαστίχας, το κέντημα, το ξύσιμο, το σκούπισμα κ.λπ. Τους δίνουμε τα εργαλεία για να συμμετέχουν κι αυτοί, μιλάμε για το χωριό και την ιστορία του. Αφού τελειώσει η παρουσίαση, στήνουμε επί τόπου πικ νικ με αυτά που μάζεψαν και με τοπικά προϊόντα, δηλαδή ελιές, ζυμωτό ψωμί, τυράκι, κρασάκι από το χωριό».
Το πρόγραμμα πηγαίνει καλά μια και οι τουρίστες ενδιαφέρονται γι’ αυτήν την ξεχωριστή βιωματική εμπειρία. Μάλιστα, το Επιμελητήριο Χίου βράβευσε τους δύο νέους για την καινοτόμο δράση τους. Οι ίδιοι παραδέχονται ότι αν… έτρεχαν περισσότερο για το αντικείμενό τους, θα ήταν πιο μπροστά οικονομικά. Αλλά είπαμε, μην επιστρέψουμε και σε ρυθμούς Αθήνας…
Δημήτρης Κυριακόπουλος
Μ.Η.Τ. 232120