Λίγα λόγια από καρδιάς: Η γέφυρα για τον Θεό

Είναι μεγάλη παγίδα να είσαι εξαρτημένος και να έχεις τα πάντα στα πόδια σουΓράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Οταν παίρνεις τα πάντα έτοιμα, δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου ποτέ. Πρόκειται για παγίδα, στην οποία συχνά πέφτουμε όλοι. Καλλιεργείται πολλές φορές, δηλαδή, μια σχέση εξάρτησης. «Ελα σε μένα και θα σου δίνω εγώ να τρως. Θα σου δίνω εγώ το ψαράκι σου».

Και λες: «Μα, τώρα μεγάλωσα. Δεν πρέπει να περπατήσω κι εγώ; Δεν ήρθε η ώρα να πλησιάσω τον Θεό με τον δικό μου τρόπο; Θέλω να είμαι μεν μέσα στην Εκκλησία, στην Ορθοδοξία, ναι. Αλλά το ζητούμενο είναι να ανθήσει κι η δική μου ψυχή! Να πατήσω στα πόδια μου. Εσύ, πάτερ μου, είσαι η γέφυρα. Και με περνάς απέναντι, στον Θεό. Το εκτιμώ! Και σ’ ευχαριστώ. Μα, δεν μπορώ να κατασκηνώσω πάνω στη γέφυρα για πάντα».

Ο άνθρωπος που σε βοηθά να πλησιάσεις τον Θεό είναι η γέφυρα. Κι είναι σημαντικός στη ζωή σου! Δεν μπορείς όμως να ‘σαι για πάντα πάνω στη γέφυρα. Γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός της ζωής σου. Η κατασκήνωσή μας δεν θα γίνει στη γέφυρα. Θα γίνει στην απέναντι όχθη, που είναι ο Θεός. Περπατάς. Και ο οδηγός σού κρατά το χέρι, μη γλιστρήσεις, μη χάσεις την ισορροπία σου, μη ζαλιστείς και πέσεις. Το καταλαβαίνω.

Ομως, για πόσο καιρό θα γίνεται αυτό; Για πόσο καιρό θα σου κρατάω εγώ -ο κληρικός- το χεράκι, «στράτα, στρατούλα», να περπατάς; Είναι αναγκαίο να μάθεις κι εσύ να περπατάς. Το μπορείς!
Το αξίζεις. Και πραγματικά θα το χαρείς. Και το θαυμαστό είναι πως, όταν το πετύχεις, δεν θα σε χάσω! Διότι τότε είναι που θα μ’ αγαπάς ακόμα πιο πολύ. Αφού θα νιώθεις ότι η σχέση μας δεν ήταν σχέση εξαρτητική ούτε σχέση αφομοίωσης. Θα βλέπεις ότι δεν σ’ έχω απορροφήσει στο Εγώ μου ούτε σ’ έχω κάνει να προσκολλάσαι αρρωστημένα σε μένα. Με αφορμή εμένα, βρήκες τον Θεό.

Αυτός είναι ο στόχος όλων μας. Σου δείχνω τον Θεό, κι εσύ μερικές φορές ξεγελιέσαι και κοιτάς το δάχτυλό μου και μένεις σ’ αυτό! Σου αρέσει αυτό το δάχτυλο και λες: «Μα, τι ωραίο δάχτυλο! Ο δείκτης σας τι ωραία που δείχνει τον Θεό!»
Ναι, όντως, τον δείχνω ωραία. Αλλά, αν δεν πας εκεί που δείχνει αυτό το δάχτυλο, δεν πετυχαίνεις κάτι. Δεν αρκεί να αγαπάς μια πινακίδα που απλά γράφει «Παράδεισος» και τελικά να μένεις στάσιμος και να μην πηγαίνεις στον Παράδεισο!
Μένω στον Παράδεισο Αμαρουσίου. Είναι μια περιοχή στο Μαρούσι. Ενας λόγος που διάλεξα αυτό το σπίτι είναι ακριβώς το όνομα της περιοχής: Παράδεισος.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως