Η ημερίδα διοργανώθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από την παρουσίαση στον σύγχρονο κόσμο, του αναπλασμένου προσώπου της 11χρονης, η οποία έζησε και πέθανε τον 5ο αι. π. Χ. «Η Μύρτις είναι ένα κορίτσι που έπασχε από λοιμώδες νόσημα και είχε την ατυχία να πάσχει από αυτό σε συνθήκες επιδημιολογικής κρίσης – παράμετροι που συνθέτουν μια εξίσωση θανάτου. Την εποχή εκείνη, η έκβαση δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική», ανέφερε από την πλευρά της η Ευαγγελία Ντζάνη, επίκουρη καθηγήτρια επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που με αφορμή τη Μύρτιδα έκανε, μεταξύ άλλων, αναφορά στο ζοφερό παρόν που συχνά αντιμετωπίζουν τα παιδιά.
«Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω τη Μύρτιδα με μια φράση, θα έλεγα ότι είναι παιδί του πολέμου», ανέφερε η κ. Ντζάνη, κάνοντας έναν παραλληλισμό με τη σημερινή εποχή, όπου μονάχα την προηγούμενη δεκαετία, 2 εκατομμύρια παιδιά έχασαν τη ζωή τους, άλλα 4 εκατομμύρια έμειναν ανάπηρα και άλλα 10 εκατομμύρια θα μείνουν δια βίου σωματικά και ψυχολογικά ανάπηρα λόγω πολεμικών συρράξεων. «Τι δεν έχουμε εμείς από την αρχαία Ελλάδα και τι δεν είχε η αρχαία Ελλάδα από το σήμερα σε επίπεδο διατροφής» ήταν ο τίτλος της ομιλίας του Ηλία Μαμαλάκη, συγγραφέα και δημοσιογράφου, που συνέκρινε τη σύγχρονη διατροφή με εκείνη της εποχής της Μύρτιδας. Καφές, τσάι, αλλά και ντομάτες, πατάτες, καλαμπόκι, ρύζι, φασόλια, ζάχαρη και άλλα προϊόντα που τόσο καλά γνωρίζουμε, δεν πλαισίωναν το τραπέζι των αρχαίων Αθηναίων, καθώς τα παραπάνω ήρθαν στην Ευρώπη πολύ μεταγενέστερα, πληροφόρησε ο κ. Μαμαλάκης.
Όπως ανέφερε ο ομιλητής, οι αρχαίοι δεν έπιναν γάλα, δεν είχαν βούτυρο και δεν έτρωγαν γιαούρτι, αλλά κατανάλωναν ξινόγαλο και τυριά, μαλακά και ξηρά. Στην Αθήνα ήταν γνωστά περίπου 70 διαφορετικά είδη, άλλα γεμιστά με τυριά, άλλα φουρνιστά, άλλα στα κάρβουνα, ακόμα και σουβλιστά πάνω σε θράκα, ενώ για τη ζέα, το δίκοκκο σιτάρι για το οποίο τόσος λόγος γίνεται τελευταία, ο κος Μαμαλάκης είπε πως ήταν όντως το σιτάρι της εποχής, το οποίο όμως, αντίθετα με τις διαδόσεις, περιέχει γλουτένη έχει και δεν είναι πιο υγιεινό από άλλα σιτάρια.
Στο ανθρώπινο πρόσωπο, το πιο αρχετυπικό σχήμα της ανθρώπινης ψυχής και τέχνης, αναφέρθηκε με αφορμή τη Μύρτιδα ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μανόλης Κορρές. Μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ο καθηγητής ταξίδεψε τους παρευρισκόμενους σε μια μοναδική διαδρομή, στην οποία έργα ζωγραφικής και φωτογραφίας, έννοιες καθημερινές, αλλά και σύγχρονες προσεγγίσεις, βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας παρουσίασης, από την οποία δεν έλειψαν και πρόσωπα-εκπλήξεις, όπως αυτά που αναδύονται μέσα από θεατρικές μάσκες, ακόμα και από σύννεφα, που συχνά γίνονται παιχνίδι αναζήτησης ανθρώπινων χαρακτηριστικών.
Η ημερίδα, κατά τη διάρκεια της οποίας η ηθοποιός Άννα Κοκκίνου απέδωσε θεατρικά το Λοιμό του Θουκυδίδη, έτσι όπως η ίδια τον δραματοποίησε αριστουργηματικά για τη σκηνή, ολοκληρώθηκε με την ομιλία του Γιώργου Παξινού, καθηγητή Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, αντεπιστέλλοντος μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, και μέλους της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών και της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Αυστραλίας. Με τίτλο ομιλίας «Συνεισφορά των αρχαίων Ελλήνων στη σύγχρονη αντίληψη του εγκεφάλου και της νόησης», ο καθηγητής έκανε μια ιστορική αναδρομή στη φιλοσοφία, όσον αφορά στις σχέσεις εγκεφάλου και νου, με ιδιαίτερες αναφορές στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη, στον Γαληνό και σε άλλους, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Σε 1000 χρόνια από σήμερα, όταν η θερμοκρασία της γης θα έχει αυξηθεί υπέρμετρα, όπως όλα δείχνουν, η Μύρτιδα σύμφωνα με τον καθηγητή, θα αναρωτιόταν, «γιατί αφήσατε τη θερμοκρασία να αυξηθεί 17 βαθμούς και εγώ απέμεινα ο τελευταίος άνθρωπος στη γη; Γιατί εκτός των πολέμων, του λοιμού και της πείνας, μας προσθέσατε τη σαρκοφάγο του διοξειδίου του άνθρακα;».
Μ.Η.Τ. 232120