Η δυναστεία εμπνέει ακόμα

Αν κάτι ή κάποιος δεν γίνει έργο τέχνης, δεν έχει κερδίσει το στοίχημα της αθανασίας. Οι Παπανδρέου το κατάφεραν

Στη φωτογραφία βλέπουμε μια δημιουργία που εκτίθεται στην αίθουσα τέχνης Νεώριον στο Αγρίνιο. Αυτού του είδους τα πολυμορφικά τεχνουργήματα αποκαλούνται «εγκαταστάσεις» (σαν αυτές που χρυσοπληρώσαμε στις πολιτιστικές ολυμπιάδες) και εδώ έχουμε μια μεγάλη οικογενειακή φωτογραφία των Παπανδρέου, φέρουσα το σύνθημα «Επιστροφή στις… οικογενειακές αξίες». Βρίσκεται πίσω από ένα τραπέζι που αντί για καρέκλες έχει… λεκάνες τουαλέτας! Αυτές δεν μπορούν να συνδεθούν με τυχόν αισθήματα αποστροφής και αηδίας, που οι αμετανόητα κακόπιστοι θα απέδιδαν αβίαστα αλλά και εσφαλμένα στον δημιουργό, πως τάχα έτσι θα στρεφόταν εναντίον των κατά συρροήν σωτήρων της πατρίδος. Περί του αντιθέτου πρόκειται. Πρώτα και κύρια συμβολίζουν τη σεμνότητα και την ταπεινότητα της δυναστείας Παπανδρέου. Αν ήταν κάποιοι αλαζόνες, θα είχε βάλει θρόνους ο δημιουργός, όχι καμπινέδες. Δεύτερον, η καθημερινή χρήση των τουαλετών στοχεύει στην ανάδειξη της κατεπείγουσας ανάγκης που έχουν οι Ελληνες για τέτοιους πολιτικούς. Επίσης, όπως οι τουαλέτες αναλαμβάνουν την απορρόφηση και τη διοχέτευση όπου δει των ανθρωπίνων ακαθαρσιών, έτσι και τα μέλη της οικογένειας Παπανδρέου εθελοντικώ τω τρόπω σήκωσαν στους ώμους τους το βαρύ καθήκον του ξεβρομίσματος του τόπου από την κακούργα τη Δεξιά.

Βελτσισμός

Φυσικά, η πασοκάρα που «πέθανε» τη Δεξιά συγκυβέρνησε στη συνέχεια με τη Ν.Δ. τόσο αρμονικά, ώστε αμφότερα τα κόμματα νοσταλγούν το συνεταιριλίκι. Ο Βενιζέλος κακώς κάκιστα δεν κοσμεί τη φωτογραφία ούτε καν ως μέρος του κειμένου, ως υπαινιγμός, ως φόντος. Κρίμα κι άδικο.
Η σημειολογικού τύπου ανάλυση συνεχίζεται: Πάνω από κάθε λεκάνη βρίσκεται ένα στεφάνι. Αγέραστος έπαινος στους πρασίνους Κουτσογιωργαίων προμαχούντες. Κυβέρνησαν μετ’ ευκολίας και Τσουκάτισαν μετά μεγίστης μακακίας. Η Ιστορία, που περίμενε δεκαετίες να έρθει ο Αντρέας στο ραντεβού, ήρθε κάπως φουριόζα και στεφάνωσε τους σημαδιακούς καμπινέδες. Το τραπέζι έχει πιάτα αλλά όχι μαχαιροπίρουνα (σαφής υπαινιγμός χρηστής διαχείρισης του δημόσιου χρήματος από την οικογένεια Παπανδρέου. Δεν φάγανε ούτε μεζέ). Τέσσερα πιάτα του σερβίτσιου είναι λευκά και δύο γαλάζια – συμβολισμός της απέραντης, ανόθευτης, πεισματικής εμμονής στην ελληνικότητα, η οποία χαρακτήριζε το σόι του ΓΑΠ.

Τέλος, το σύνθημα «Επιστροφή στις… οικογενειακές αξίες» είναι το ευεξήγητο μέρος της εγκαταστάσεως. Μόνο αν επιστρέψουμε σε όσα και όσους μας διέκριναν ως έθνος μπορούμε να ξεφύγουμε από τη μέγκενη της κρίσης. Ο ΓΑΠ, πάντως, είναι ακόμα διαθέσιμος. Βουρ!

Παναγιώτης Λιάκος