Με βασικό αίτημα το γκρέμισμα του συνοριακού φράχτη του Έβρου, διαδηλωτές από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη πραγματοποίησαν σήμερα Σάββατο 9 Μαϊου 2015 στις 2.30 , συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία στις Καστανιές Έβρου και δεύτερη πορεία στις 5.00 το απόγευμα στο κέντρο της Ορεστιάδας.
Ανταποκρινόμενοι στο πανελλαδικό κάλεσμα της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης, νωρίς το πρωί οι διαδηλωτές αναχώρησαν με λεωφορείο από τη Θεσσαλονίκη με πρώτη στάση την Κομοτηνή Ροδόπης, απ’ όπου και συνέχισαν έως και τον τελικό τους προορισμό τις Καστανιές.
Περίπου 90 νέοι και νέες στη συντριπτική πλειοψηφία τους έως 30 ετών, πραγματοποίησαν ειρηνική πορεία στον κεντρικό δρόμο του χωριού υπό τη διακριτική παρουσία σημαντικής αστυνομικής δύναμης και με κυρίαρχο σύνθημα την καταστροφή του φράχτη.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μία παρέα φοιτητών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, για τους λόγους που τους έφεραν στη διαδήλωση , ανέφεραν ότι αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για την ύπαρξη του φράχτη γιατί πιστεύουν πως εμποδίζει ανθρώπους που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν εκεί, είτε λόγω πολέμου, είτε για οικονομικούς λόγους, να βρούνε μία νέα πατρίδα.
Την ίδια στιγμή σε καφενείο του χωριού κάτοικος των Καστανέων ο Κώστας Ντίντας, συνταξιούχος δάσκαλος 81 ετών, μόνιμος κάτοικος της περιοχής εξέφραζε την ικανοποίηση του για τη δημιουργία του φράχτη. «Πριν γίνει ο φράχτης το χωριό μας καθώς και τα γύρω χωριά ήταν γεμάτα ξένους. Δεν ενοχλούσαν. Ήταν άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, βρεγμένοι τις περισσότερες φορές που κρύωναν και φαινόταν ότι υπέφεραν. Τους βοηθούσαμε με ότι είχαμε. Όπως μπορούσαμε. Ήταν δύσκολο όμως μέσα στη νύχτα να σου χτυπάνε την πόρτα άγνωστοι ζητώντας βοήθεια σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνεις. Ένα βράδυ ξύπνησα από τα δυνατά χτυπήματα στην πόρτα. Σκέφτηκα αν έπρεπε να ανοίξω. Ευτυχώς το έκανα ήταν ένας πατέρας με το παιδί του να ψήνεται στον πυρετό..»
Η δημιουργία του φράχτη άρχισε τον Φεβρουάριο του 2012, με τον τότε υπουργό προστασίας του πολίτη, Χρήστο Παπουτσή να δηλώνει πως πρόκειται για «ένα έργο πρακτικής και συμβολικής αξίας που θα αποθαρρύνει τους διακινητές και τη λαθρομετανάστευση, ενώ θα στείλει μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι».
Εκ τοτε χύθηκε πολύ μελάνι για τον αμφιλεγόμενο φράχτη, μήκους 12 μέτρων και προϋπολογισμού άνω των 3 εκατ.ευρώ, με 25 θερμικές κάμερες και ένα Επιχειρησιακό Κέντρο Επιτήρησης Συνόρων.
Απαραίτητος ή μη, σωτήριος ή επιζήμιος, φρούριο ή φυλακή ο φράχτης εξακολουθεί να υπάρχει, με εξαίρεση μικρού μέρους αυτού που παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά των έντονων βροχοπτώσεων του περασμένου χειμώνα.
Μ.Η.Τ. 232120