Αν τρελαθεί το αφεντικό

Ακολουθεί πλάνο για τον μηδενισμό της εγκληματικότητας: Οι πρόεδροι και βασικοί μέτοχοι των πολυεθνικών να παραφρονήσουν και να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ

Εγραψε στο facebook η κ. Νίνα Κασιμάτη, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Πειραιώς: «Είμαι συγκλονισμένη. Δεν τις χωράει ανθρώπου νους τις λεπτομέρειες της δολοφονίας της τετράχρονης Aννυ. Από τον μπαμπά της… Οι άνθρωποι, στην ιστορική αυτή φάση του καπιταλισμού, μετατρέπονται σε τέρατα. Και το κατάλοιπο μνημονιακό κράτος, που είναι καθόλου κράτος, τους εξαχρειώνει ακόμη περισσότερο, αφού δεν μπορεί να τους βοηθήσει.

Κανένα ελαφρυντικό στον πατέρα αυτό, αλλά πέρα από τα δακρύβρεχτα που θα ακούσουμε για το προφανές του ειδεχθέστατου αυτού εγκλήματος, ας σκεφτούμε τις αιτίες και το πού οδεύουμε αν ανεχθούμε αυτή την οικονομική τροπή. Ας αναλάβουμε όλοι την ευθύνη να πούμε δεν πάει άλλο, όποιο κι αν είναι το πρόσκαιρο κόστος. Αλλωστε και η “τρέλα” του πιλότου της Germanwings δεν είναι άσχετη με την πίεση στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο.

Οι συνήθεις σταθερές δεν γκρεμίζονται, αντιστρέφονται. Ο πιλότος παίρνει μαζί του τους επιβάτες του στην προσωπική του άβυσσο, ο πατέρας, που πρέπει να θρέψει το παιδί του, το κάνει τροφή… Ή όλοι μαζί θα γλιτώσουμε ή κανένας μας. Συγγνώμη, Αννυ, για την κοινωνία που δεν προλάβαμε να εξανθρωπίσουμε για να γεννηθείς».

Λένιν

Σύμφωνα με το βιογραφικό σημείωμά της που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο από πριν τις εκλογές, «η Νίνα Κασιμάτη γεννήθηκε το 1978, μεγάλωσε στο Κερατσίνι και στο Πέραμα. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, στο αντικείμενο των χρηματοδοτήσεων». Οι χρηματοδοτήσεις, βέβαια, στις οποίες ειδικεύεται η κ. Κασιμάτη δεν προέρχονται από τα αποθεματικά της ΕΣΣΔ. Ούτε από το πρωτογενές πλεόνασμα της κυβέρνησης του βουνού. Η κ. Κασιμάτη, που αποδίδει κομμάτι της ευθύνης αποτρόπαιων εγκλημάτων στον… καπιταλισμό, εργάστηκε σε ένα από τα πολλά πεδία εφαρμογής του. Από την άλλη, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο καπιταλισμός, ως παγκόσμιο σύστημα, επικράτησε, οπότε δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι σε συνθήκες σοσιαλισμού ή κομμουνισμού θα είχαμε τα ίδια ποσοστά εγκληματικότητας. Αυτή η υπόθεση έχει δύο βασικά προβλήματα. Πρώτον και κυριότερον: Είναι χλομό να πετύχει ο Σκουρλέτης όπου απέτυχε ο Λένιν (δηλαδή να φτιάξει ένα οριακά ανεκτό κράτος, που να προσφέρει ψωμί και ελευθερία). Δεύτερον: Σε συνθήκες κομμουνισμού, η ακραία εγκληματικότητα οφείλεται στο ίδιο το κράτος και στα όργανά του.

Παναγιώτης Λιάκος