Συνοδεύεται από σκίτσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μοιάζει να βρίσκεται μέσα σε βαθύ μπλε κάλυμμα κονσέρβας, που όμως στην περιοχή της Ελλάδας έχει αρχίσει να τυλίγεται γύρω από το κλειδί της κονσέρβας, αφήνοντας να φανούν τα γήινα χρώματα της χώρας.
Σε εννέα σελίδες, αποκλειστικά αφιερωμένες στη «σύγκρουση» Ελλάδας και Ευρώπης, η εφημερίδα ανοίγει τη συζήτηση και θέτει τον προβληματισμό κατά πόσον βρισκόμαστε μπρος στη διαπίστωση μιας καταφανούς «άρνησης της Δημοκρατίας από την Ευρώπη». Το θέμα, που τέθηκε υπό μορφή «στρογγυλής τραπέζης», διατυπώνεται ως εξής: «Ψήφος Ελλήνων κατά ευρωπαϊκών κανόνων, νομιμότητα της κάλπης κατά αυτής των Συνθηκών: Οι περιοριστικές δεσμεύσεις (εξαναγκασμοί) που επιβάλλονται στην Αθήνα σημαίνουν άρνηση της Δημοκρατίας;».
Με τίτλο «Ηλιθιότητα» στο κύριο άρθρο, ο διευθυντής της εφημερίδας, Λωράν Ζοφρέν, αφού αναγνωρίζει ότι και οι δύο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους, εκτιμά ότι λείπει ένα: «η ευφυΐα. Όλοι αναγνωρίζουν πλέον ότι η αντιμετώπιση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Ένωση και τους πιστωτές, ήταν ηλιθιωδώς βάναυση» τονίζει και καταλήγει: «Εάν θέλουμε το λίκνο της Δημοκρατίας να παραμείνει Δημοκρατία, είναι καιρός να κάνουμε τις απαραίτητες υποχωρήσεις, βοηθώντας την κυβέρνηση Τσίπρα, ώστε να βοηθηθεί και ο ίδιος.
Ο από χρόνια ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες, Ζαν Κατρεμέρ, γνωστός για τις φιλικά προσκείμενες προς «τους θεσμούς» θέσεις του, γι άλλη μια φορά απαντά με ένα «όχι» στο ερώτημα «άρνησης της Δημοκρατίας» από την Ευρώπη, στην αντιπαράθεσή της με την Ελλάδα. Στα επιχειρήματά του χρησιμοποιεί και δηλώσεις του Ζαν-Κώντ Γιούνκερ, όπως εκείνη του περασμένου Ιανουάρίου (28-01) στη «Φιγκαρό»: «Δεν μπορεί να υπάρξει θέμα δημοκρατικής επιλογής ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».
Ο Κατρεμέρ προχωρά ακόμα πιο πέρα, παραλληλίζοντας την Ένωση και τα κράτη-μέλη με το εσωτερικό μιας χώρας για παράδειγμα της Γαλλίας: «Μια περιφέρεια, ή μια γαλλική πόλη, δεν μπορεί ξεπεράσει τους νόμους της γαλλικής Δημοκρατίας. Η πολιτική και οικονομική δράση είναι περιορισμένη από το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται» υποστηρίζει. Ο ίδιος εκτιμά ότι τελικά «η ελληνική υπόθεση ίσως επιτρέψει και στους άλλους πολιτικούς ηγέτες να καταλάβουν ότι η μόνη υπόσχεση που μπορούν να δίνουν στους εκλογείς τους είναι ότι θα προσπαθήσουν να πείσουν τους εταίρους για αλλαγή πολιτικής και μόνο…».
Σε αντιπαράθεση με τον Κατρεμέρ, η δημοσιογράφος Μαρία Μαλαγαρδή, υποστηρίζει το «ναι» στο ερώτημα «άρνησης της Δημοκρατίας από την Ευρώπη» και υπογραμμίζει το κυρίαρχο αίσθημα στην Ελλάδα: «(σσ. η χώρα) έχει ματώσει από την ΕΕ». Εξάλλου τονίζει, ότι πολλές δίκες θα μπορούσαν να φέρουν στην επιφάνεια το γεγονός ότι σε πολλές υποθέσεις διαφθοράς στην Ελλάδα, εμπλέκονται γερμανικές επιχειρήσεις, όπως η Siemens ή η Ferrostaal. Στις εσωτερικές σελίδες καταθέτουν την άποψή τους πέντε προσωπικότητες γνωστές στη γαλλική κοινωνία: η φιλόσοφος Σάντρα Λοζιέ, ο ερευνητής Μιχαήλ Βακαλούλης, η πολιτικό από το Μέτωπο της Αριστεράς Κλεμαντίν Οτέν, ο οικονομολόγος Ραούλ Σαμπονιάρο και ο διευθυντής του «Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ» Ιβ Μπερτοτσίνι.
Η αναφορά στη συγκεκριμένη συζήτηση καλύπτει έξι εσωτερικές σελίδες και, μεταξύ άλλων, αναγνωρίζεται ότι «οι πολιτικές λιτότητας από το 2009 έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο», ότι «το φάρμακο σκότωσε τελικά τον ασθενή αντί να τον θεραπεύσει» ή ακόμα ότι «στην Ελλάδα αντιπαρατίθενται δύο δυνάμεις σε μέγεθος τσουνάμι: το τεράστιο χρέος και η κρίση βραχυπρόθεσμης έλλειψης ρευστότητας». Το ενδιαφέρον, πάντως, των προσκεκλημένων της «Λιμπερασιόν» για την κρίση των σχέσεων Ελλάδας – Ευρώπης, συνοψίζεται σε τίτλο του ασφιερώματος: «Η Ελλάδα είναι ένα σύμβολο που αφορά όλους μας».
Μ.Η.Τ. 232120