Διατηρώντας επί χρόνια ένα σχετικά χαμηλό προφίλ η Σέριφος έχει καταφέρει να αποφύγει τις… ορδές των εξαγριωμένων τουριστών, που πιθανότατα θα συναντήσει κανείς σε άλλα νησιά των Κυκλάδων. Παρ’ όλα αυτά, το όμορφο νησί έχει αποκτήσει φανατικό κοινό λόγω της εύκολης πρόσβασης και της μικρής απόστασης από το λιμάνι του Πειραιά (μόλις κάτι παραπάνω από δύο ώρες με το γρήγορο καράβι). Μάλιστα, αποτελεί νούμερο ένα προορισμό τόσο για πολυήμερες καλοκαιρινές διακοπές όσο και για σύντομες αποδράσεις (σαββατοκύριακου) από τη ρουτίνα της πόλης σε ένα σκηνικό αρχέτυπο, όπου το παραδοσιακό λευκό των Κυκλάδων παντρεύεται με το γαλάζιο του Αιγαίου.
Tα μελτέμια
Το ελαφρύ (ενίοτε όχι και τόσο) μελτέμι σε συνδυασμό με τα πανταχού παρόντα αλμυρίκια που κυκλώνουν τον κόλπο του Λιβαδιού -όπου βρίσκεται και το λιμάνι του νησιού- «ψιθυρίζουν» στο αυτί του επισκέπτη ότι βρίσκεται στις Κυκλάδες.
Στο βάθος, η Χώρα (Σέριφος), σε υψόμετρο 200 μέτρων ξεπροβάλλει επιβλητική, κάνοντας τα κατάλευκα κτίσματά της να μοιάζουν περισσότερο με σύννεφα που αγκαλιάζουν το βουνό, καθώς αποτελεί κοινό μυστικό ότι είναι μία από τις ομορφότερες του Αιγαίου. Οι χρυσαφένιες παραλίες που περιστοιχίζουν ολόκληρο το νησί συμπληρώνουν το σκηνικό των ειδυλλιακών διακοπών. Λιβαδάκια, Καλό Αμπέλι, Γάνεμα και Βαγιά στον νότο, Μαλλιάδικο, Μεγάλο Λιβάδι και Αβεσσαλός στα δυτικά, Συκαμιά, Πλατύς Γιαλός και Δυο Γιαλούδια στα βόρεια, Ψιλή Αμμος, Αγιος Σώστης, Αγιος Ιωάννης και Λια στα ανατολικά είναι μερικές μόνο από τις επιλογές που η Σέριφος χαρίζει απλόχερα για κολύμπι στα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά της. Οι περισσότερες από αυτές δεν είναι οργανωμένες, και για αυτόν τον λόγο είναι ιδανικές για όσους αναζητούν την εμπειρία των χαλαρωτικών διακοπών και του… κατεβάσματος του «διακόπτη» από τους φρενήρεις ρυθμούς του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Σήμα κατατεθέν του νησιού -εκτός από τις πεντακάθαρες ακτές- αποτελούν και τα παλιά μεταλλεία, μερικών εκ των οποίων οι στοές παραμένουν έως και σήμερα ανοιχτές και επισκέψιμες για το κοινό. Τα πλούσια κοιτάσματα αιματίτη και μαγνητίτη χάρισαν στη Σέριφο οικονομική άνθηση, ιδιαίτερα κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, τα πολύτιμα για την τοπική οικονομία μεταλλεύματα στοίχησαν και τη ζωή χιλιάδων εργατών, που σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές έμειναν για πάντα στα έγκατα της γης. Οι δύσκολες συνθήκες εργασίας οδήγησαν και στην ιστορική εργατική εξέγερση του 1916, με την απεργία που ξέσπασε στις 7 Αυγούστου να αποτελεί μία από τις πρώτες στη χώρα.
Οπως και σε πολλά Κυκλαδονήσια, το σημαντικότερο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν σήμερα οι περίπου 1.400 ψυχές της γραφικής Σερίφου είναι αυτό της υποστελέχωσης των ιατρικών υπηρεσιών του νησιού. Με το νησί -όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα- να μένει συχνά χωρίς ούτε… παθολόγο, δεν είναι λίγες οι φορές που γιατροί από τη Σύρο ταξιδεύουν (συνήθως ανά δεκαπενθήμερο) ακόμα και εν μέσω ακραίων καιρικών συνθηκών στη Σέριφο προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των μόνιμων κατοίκων. Την ίδια στιγμή, το ίδιο πρόβλημα, αυτό της έλλειψης προσωπικού, αντιμετωπίζουν και οι υπηρεσίες του δήμου, ενώ και οι συγκοινωνίες ανάμεσα στους οικισμούς είναι περιορισμένες. Το βασικό δρομολόγιο που εκτελούν τα ΚΤΕΛ είναι αυτό μεταξύ Λιβαδίου (λιμάνι) και Χώρας, αφήνοντας χωρίς κάλυψη τους κατοίκους κυρίως των απομακρυσμένων, μικρότερων χωριών.
Αγγελος Σκορδάς
Μ.Η.Τ. 232120