Η Ελλάδα βαδίζει στην ομίχλη κι όσο κι αν η Αθήνα προσπαθεί να μεταδώσει αισιοδοξία, οι ελπίδες πάγωσαν για τα καλά την περασμένη Δευτέρα. Αύριο στο Eurogroup η Γερμανία και το ΔΝΤ θα διασταυρώσουν ξανά τα ξίφη τους, με την πρώτη να αποτελεί έναν αστάθμητο παράγοντα υψηλής επικινδυνότητας για ολόκληρη την ευρωζώνη.
Τα σενάρια για την Ελλάδα στο Eurogroup είναι τρία. Το ιδανικό σενάριο προβλέπει να δοθεί η δόση των 44 δισ. ευρώ και να γίνει το «κούρεμα» του χρέους, το οποίο θα ήταν πραγματική ανάσα για την ελληνική οικονομία.
To καλό σενάριο θα μπορούσε να είναι η χορήγηση της δόσης των 31,2 δισ. ευρώ μαζί με κάποιες υποσχέσεις για «κούρεμα» του χρέους με βάση ένα χρονοδιάγραμμα.
Το δυσμενές σενάριο θα ήταν μια νέα εμπλοκή στη συνεδρίαση του Eurogroup, που δεν θα αποδέσμευε τη δόση και θα συνέχιζε την αβεβαιότητα.
Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των Γερμανών δυσκολεύει την ουσιαστική λύση. Είναι βέβαιο ότι μια λύση στο Eurogroup (χωρίς πραγματική μείωση του χρέους και σταθεροποίηση) αργά ή γρήγορα θα εκληφθεί από τις αγορές ως σήμα για μελλοντική έξοδο της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα. Εξυπακούεται ότι αν η λύση είναι μισή, δεν θα υπάρξει κανένα ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα από Δυτικούς. Θα συνεχίσουν, βέβαια, να μας επισκέπτονται οι Κινέζοι, οι Ρώσοι και διάφοροι Ασιάτες ή Αραβες.
Οι Γερμανοί, μέσω ενός κοκτέιλ μέτρων, προσφέρουν 27 δισ. χωρίς «κούρεμα» χρέους, ενώ ο Γιάννης Στουρνάρας ζητάει άλλα 10 δισ. ευρώ, προκειμένου να επιτευχθεί η περιβόητη «βιωσιμότητα» του χρέους. Η καγκελάριος Μέρκελ, έχοντας τα μάτια της στραμμένα στις δικές της εκλογές, δεν επείγεται για ουσιαστική λύση στο ελληνικό θέμα πριν από το φθινόπωρο του 2013.
Η Γερμανία πιστοποιεί με τον τρόπο της ότι έχει και δεύτερες σκέψεις για την Ελλάδα και ως εκ τούτου δεν βιάζεται να καταλήξει σε μια λύση. Την ίδια στιγμή παύουν να φαντάζουν περιθωριακές οι φωνές που λένε ότι οι Γερμανοί στην ουσία εργάζονται για μια γερμανική Ευρώπη, από την οποία θα απουσιάζουν οι χώρες του Νότου και οι αδύναμοι. Πρόσφατα εμφανίστηκαν διάφορα ευφάνταστα σενάρια (όλα με τη γερμανική επίνευση) για δύο ευρώ: ένα ισχυρό στον Βορρά και ένα αδύναμο στον Νότο.
Παράλληλα πρέπει να καταγραφεί και να αξιολογηθεί με τη δέουσα προσοχή και το γεγονός ότι η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει εισέλθει σε μια πρωτοφανή διαδικασία φτωχοποίησης.
Τούτο, κατά ορισμένους, μπορεί να εκληφθεί και ως «προστάδιο» προετοιμασίας της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Ηδη η Ελλάδα μαθαίνει να ζει με λίγα και πολύ σύντομα θα ζει με πολύ λιγότερα εάν χρεοκοπήσει και ακολουθήσει αλλοφροσύνη.
O Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είπε στα μέσα της εβδομάδας ότι στην Ελλάδα προσφέρεται είτε «κούρεμα» είτε εγγυήσεις, για να συμπληρώσει ότι αποκλείεται να γίνουν και τα δύο. Προς στιγμήν οι προτάσεις για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους τα ευρωπαϊκά κράτη απορρίφθηκαν. Για τις εγγυήσεις μίλησε προχθές το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, δίνοντας μάλιστα και το ύψος τους, που είναι 27 δισ. ευρώ.
Οπως μετέδωσε το Reuters, τα μεγέθη που έχουν πέσει στο τραπέζι εν όψει της αυριανής κρίσιμης συνάντησης προβλέπουν μείωση του ελληνικού χρέους κατά 10 δισ. ευρώ μέσω της επαναγοράς ομολόγων και της επέκτασης των ωριμάνσεών τους, επιστροφή κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ύψους 9 δισ. (κατά ορισμένες πληροφορίες το 75% των συνολικών κερδών) και μείωση επιτοκίων με όφελος περίπου 8 δισ. ευρώ. Το σύνολο του ποσού που προκύπτει είναι 27 δισ. ευρώ.
Ο Στουρνάρας θέλει κι άλλα 10 δισ.
Ο Γιάννης Στουρνάρας την περασμένη Πέμπτη στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής σημείωσε ότι μας χωρίζουν μόνο 10 δισ. από τη λύση. Αυτά τα περιβόητα 10 δισ., που όμως δεν βρίσκονται, είναι η βοήθεια εκείνη που, αν προσφερόταν, θα οδηγούσε το χρέος στο 124% του ΑΕΠ το 2020, επίπεδα που -όπως λέγεται- τα αποδέχεται ως βιώσιμα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το αρνητικό ενδεχόμενο αύριο στο Eurogroup προσπαθεί να αποσοβήσει πάση θυσία η Γαλλία, ο υπουργός Οικονομικών της οποίας κάνει ανοιχτά «δημόσιες σχέσεις» υπέρ των ελληνικών θέσεων. Πρόσφατα οι Γάλλοι δέχτηκαν το πρώτο ισχυρό πλήγμα, καθώς η οικονομία τους έχασε το «ΑΑΑ», υποβαθμιζόμενη από τη Moody’s. Αν η Ελλάδα πέσει, η Γαλλία ξέρει ότι θα έρθει και η σειρά της, με απρόβλεπτες επιπτώσεις.
Δ.Γ. Παπαδοκωστόπουλος
Ο Σόμπλε αναίρεσε τον εαυτό του βάζοντας μπουρλότο στη συνεδρίαση της Τρίτης
Την περασμένη Δευτέρα 19 Νοεμβρίου ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ζήτησε να συναντηθεί με τους συναδέλφους του των χωρών της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Η συνάντηση, που αρχικά κρατήθηκε μυστική, κατέληξε σε ένα κείμενο με μια συνδυαστική πρόταση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και το κενό της χρηματοδότησης.
Το κείμενο δόθηκε σε όλους τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης και, όπως λένε, είχαν αρχίσει να πείθονται ακόμα και χώρες όπως η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Αυστρία, που σταθερά επικρίνουν την Ελλάδα.
Η πρόταση λέγεται ότι είχε γίνει καταρχήν αποδεκτή από το ΔΝΤ, το οποίο συμφώνησε στη στήριξη της οικονομίας (με κοκτέιλ μέτρων) μέχρι το 2016 και κατόπιν στην επανεξέταση του χρέους και της δυνατότητας «κουρέματος» των ομολόγων που έχει στα χέρια του ο λεγόμενος επίσημος τομέας.
Το απόγευμα της επόμενης ημέρας της Τρίτης, όταν ξεκίνησε η συνεδρίαση του Eurogroup, o Β. Σόιμπλε δήλωσε ευθαρσώς ότι η Γερμανία δεν συμφωνεί με συγκεκριμένους όρους της μεταβατικής πρότασης, που νωρίτερα είχε συντάξει ο ίδιος! Εγινε φασαρία και ο κ. Σόιμπλε παραδέχτηκε ότι άλλαξε θέση κατόπιν παρέμβασης της Μέρκελ, η οποία αρνούνταν τη μείωση των επιτοκίων στα δάνεια.
Η γερμανική στροφή τίναξε στον αέρα την προσπάθεια σταθεροποίησης του ελληνικού χρέους, που -αν επιτυγχανόταν- θα άνοιγε τον δρόμο για τη δόση. Αυτό ήταν και η αφορμή που έκανε την Κριστίν Λαγκάρντ να απειλήσει με έξοδο του ΔΝΤ από το πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας.
Στην Αθήνα, μετά την εξέλιξη αυτή, σηκώθηκαν μαύρες πλερέζες, ενώ ταυτόχρονα ξεκινούσε μια επικοινωνιακή αντεπίθεση σχεδόν «παραπονιάρικη», που είχε συστατικό στοιχείο το «εμείς κάναμε ό,τι μας ζήτησαν, τώρα περιμένουμε απ’ αυτούς»…
Μ.Η.Τ. 232120