Επίθεση κατά του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Πάνου Πικραμένου, τον οποίο κατηγορεί ότι επέτρεψε τη δημοσιοποίηση της άποψης του εισηγητή για τη συνταγματικότητα του ψ, «για να καθησυχαστούν κάποιοι», αλλά και δεν διέταξε ένορκη διοικητική εξέταση, όταν συμπτωματικά την ημέρα που η Βουλή καλούνταν να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση διέρρευσε η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, εξαπολύει σήμερα με συνέντευξή του στη «δημοκρατία» ο συνταγματολόγος και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Κασιμάτης.
Ο διακεκριμένος επιστήμονας, που αποκάλυψε πρώτος τους επαχθείς όρους της συμφωνίας της κυβέρνησης με το ΔΝΤ, χαρακτηρίζει «κοινοβουλευτική απάτη» την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει πρώτα το Μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο, καθώς έπρεπε να προηγηθεί η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης.
Τονίζει δε ότι η δημόσια περιουσία ανήκει στον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας, αλλά σημειώνει ότι και με 180 ψήφους να κυρωθεί η νέα δανειακή σύμβαση θα είναι νομικά ανυπόστατη, καθώς η πρώτη ψηφίστηκε με 151.
Οσον αφορά τις πιέσεις των δανειστών, μιλά για «καθαρό εκβιασμό» και για «απροκάλυπτη επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας» και ξεκαθαρίζει ότι θα αρνηθεί να μετάσχει σε Επιτροπή Σοφών για το δημοψήφισμα, καθώς θεωρεί ότι «δημοψήφισμα από λαό που δεν είναι πλήρως ελεύθερος δεν διενεργείται».
ΕΡ.: Κύριε Κασιμάτη, πώς αισθάνεστε μετά την ομόφωνη σχεδόν απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη συνταγματικότητα του Μνημονίου; Οι δικαστές του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου της πατρίδας μας δεν υιοθέτησαν τις απόψεις σας.
ΑΠ.: Για την απόφαση δεν μπορώ να πω ακόμη τίποτα, γιατί δεν έχει δημοσιευτεί επίσημα. Σέβομαι το κύρος του Δικαστηρίου, το οποίο δεν σεβάστηκε το ίδιο το Δικαστήριο, με δύο -μέχρι στιγμής- πράξεις: Η πρώτη ήταν η ανάρτηση στην ιστοσελίδα του από το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας της εισήγησης που πρότεινε την απόρριψη των αιτήσεων, πριν ακόμη συζητηθεί στο ακροατήριο η υπόθεση. Ολοι οι δικηγόροι γνωρίζουν ότι η ανακοίνωση των εισηγήσεων από αυτούς, όταν τις γνώριζαν -γιατί δεν τους δίδονταν πάντοτε-, ήταν τουλάχιστον αντιδεοντολογική και αυτό εθεωρείτο προσπάθεια επηρεασμού της διάσκεψης. Γιατί έγινε από το ίδιο το Δικαστήριο; Δικαίως δεν έδωσε την εντύπωση ότι δημοσιεύτηκε για να καθησυχάσει κάποιους; Εδώ είναι υπεύθυνος ο πρόεδρος του Δικαστηρίου. Η δεύτερη πράξη ήταν η διάρρευση του απορριπτικού περιεχομένου της απόφασης και της πλειοψηφίας που ελήφθη, κατά σύμπτωση την ημέρα που θα δινόταν η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση από τη Βουλή. Διατάχθηκε από τον πρόεδρο του Δικαστηρίου διοικητική διερεύνηση του θέματος, που είναι τόσο σοβαρό για το κύρος της Δικαιοσύνης; Είναι αδικαιολόγητες ή άδικες και εδώ οι υποθέσεις των Ελλήνων πολιτών; Τα δύο αυτά γεγονότα εξευτελίζουν -ήδη πριν από την απόφαση- το Ανώτατο Δικαστήριο και τη Δικαιοσύνη.
ΕΡ.: Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ένας δικαστής και αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο οποίος μετείχε στη σύνθεση που έλαβε την απόφαση για το Μνημόνιο, αμέσως μετά τη συνταξιοδότησή του προσελήφθη στο Μαξίμου από τον πρωθυπουργό;
ΑΠ.: Πιστεύω ότι οι δικαστές, μετά τη συνταξιοδότησή τους, πρέπει να μη λαμβάνουν διοικητικές θέσεις. Είναι πάγια θέση μου, η οποία ισχύει και στη συγκεκριμένη περίπτωση…
ΕΡ.: Εχετε υποστηρίξει ότι το Μνημόνιο 1 είναι ανυπόστατο και άκυρο, γιατί δεν κυρώθηκε με 180 ψήφους από τη Βουλή των Ελλήνων, όπως ορίζει το άρθρο 28 του Συντάγματος.
Η ίδια πλειοψηφία απαιτείτο και για την κύρωση του Μεσοπρόθεσμου αλλά και της νέας δανειακής σύμβασης και του Οργανισμού Αποκρατικοποιήσεων;
Αποτελούν αυτά τα κείμενα συνέχεια της πρώτης δανειακής σύμβασης;
Ανήκει η δημόσια περιουσία στον σκληρό πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας;
ΑΠ: Ο νόμος έγκρισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και ο εφαρμοστικός νόμος είναι νόμοι του κράτους και δεν απαιτείται η πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Η αντίστοιχη διεθνής σύμβαση δεν υπεγράφη ακόμη. Η κύρωση αυτής της σύμβασης θα χρειαστεί την ψήφο των 180 βουλευτών. Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και ο εφαρμοστικός νόμος έπρεπε, κανονικά, να ακολουθήσουν την κύρωση της σύμβασης. Ομως, δεν έγινε. Διεπράχθη και εδώ, όπως και στο πρώτο Μνημόνιο, η ίδια κοινοβουλευτική απάτη (η κοινοβουλευτικό πραξικόπημα) και προηγήθηκαν οι εκτελεστικοί νόμοι της σύμβασης, για να αποφύγουν τη διαδικασία των 180 βουλευτών. Πρέπει, όμως, να επισημανθεί ότι η σύμβαση που θα έλθει, και αν ακόμη κυρωθεί με 180 βουλευτές, θα παραμείνει παράνομη και ανυπόστατη, αφού θα στηρίζεται και θα αποτελεί συνέχεια της πρώτης δανειακής σύμβασης, που είναι ανυπόστατη.
Οσον αφορά το αν η δέσμευση του συνόλου της εθνικής περιουσίας ανήκει στον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας, η απάντηση είναι: στην προκειμένη περίπτωση ανήκει, πρώτον, γιατί, σε συνδυασμό με την παραίτηση των ασυλιών εθνικής κυριαρχίας, περιέχει και τμήματα που έχουν προορισμό την προστασία της και, δεύτερον, γιατί ως δέσμευση του συνόλου της απέναντι σε ορισμένους δανειστές στερεί την Ελλάδα από τη δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, που αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο της εθνικής κυριαρχίας.
ΕΡ.: Γιατί οι δανειστές μας πιέζουν με τόση φορτικότητα την αντιπολίτευση να ψηφίσει τις νέες συμβάσεις; Είναι σωστή η εκτίμηση ότι το κάνουν για να θεραπεύσουν αναδρομικά την ακυρότητα του πρώτου Μνημονίου;
ΑΠ.: Οι πιέσεις από τους δανειστές για συναίνεση αποτελούν καθαρό εκβιασμό, επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας και κυρίως στη λειτουργία του πολιτεύματος και στην άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας από τα πολιτικά κόμματα, προσβάλλοντας την εθνική κυριαρχία στο ευαίσθητο σημείο της λειτουργίας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Και αυτή η βαριά παράβαση, που αποτελεί άσκηση πολιτικής βίας, προέρχεται από το κέντρο της ευρωπαϊκής νομιμότητας! Από δανειστές, όχι της αλληλεγγύης, αλλά της εκμετάλλευσης του ελληνικού λαού είναι κατανοητές οι πιέσεις: επιθυμούν να επιτύχουν την πολιτική νομιμοποίησή τους από όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές παρατάξεις. Θα πρέπει, όμως, να γνωρίζουν ότι, και αν ακόμη το κατόρθωναν, οι δανειακές συμβάσεις θα παρέμεναν παράνομες, ανυπόστατες και επαχθείς.
ΕΡ.: Σύμφωνα με το άρθρο 44 του Συντάγματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να προκηρύξει δημοψήφισμα για «ψηφισμένα» νομοσχέδια ύστερα από απόφαση της Βουλής.
α. Τι σημαίνει «ψηφισμένα»; Οτι πρέπει να τεθούν πρώτα σε ψηφοφορία από τη Βουλή και ανεξαρτήτως αποτελέσματος να τεθούν μετά στη λαϊκή έγκριση;
β. Είναι δυνατόν να τεθούν σε δημοψήφισμα άρθρα του Συντάγματος (λ.χ. σχέσεις κράτους – Εκκλησίας, μονιμότητα) από την ώρα που η Βουλή δεν έχει κηρυχθεί αναθεωρητική;
γ. Μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αρνηθεί την υπογραφή του διατάγματος για το δημοψήφισμα, αν κρίνει ότι έχει διχαστικό χαρακτήρα ή δεσμεύεται από
την απόφαση της Βουλής;
ΑΠ.: (α) Ψηφισμένα νομοσχέδια είναι εκείνα που έχουν ψηφιστεί θετικά από τη Βουλή και δεν έχουν εκδοθεί ακόμη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως νόμοι του κράτους.
(β) Δεν μπορούν να τεθούν σε δημοψήφισμα άρθρα του Συντάγματος ή ψηφισμένα από αναθεωρητική Βουλή σχέδια άρθρων. Η αναθεωρητική διαδικασία που ορίζει το Σύνταγμα είναι δεσμευτική.
(γ) Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει την εξουσία να ελέγχει πολιτικά την πρόταση για την έκδοση διατάγματος που προκηρύσσει δημοψήφισμα, παρά μόνο αν το περιεχόμενο της πρότασης που θα έλθει στον λαό είναι αντισυνταγματικό.
ΕΡ.: Γιατί ζητάτε την παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας;
ΑΠ.: Ποτέ δεν ζήτησα την παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ούτε ερωτήθηκα ποτέ αν ζητώ την παραίτησή του. Το μόνο που έχω υποστηρίξει είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως προς τον όρο της παραίτησης από ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας και ως προς την παράκαμψη της Βουλής για την κύρωσή των δανειακών συμβάσεων έχει την υποχρέωση να προβεί προς την κυβέρνηση σε παρέμβαση κύρους της συνταγματικής του θέσης.
ΕΡ.: Θα λάβετε μέρος στην επιτροπή προσωπικοτήτων για τη διαμόρφωση των ερωτημάτων του δημοψηφίσματος, εφόσον σας προταθεί;
ΑΠ.: Εχω επανειλημμένως υποστηρίξει ότι δημοψήφισμα από λαό που δεν είναι πλήρως ελεύθερος, όπως σήμερα ο ελληνικός λαός, δεν διενεργείται. Ο ελληνικός λαός σήμερα βρίσκεται κάτω από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, την παράκαμψη της Βουλής για κύρωση των δανειακών συμβάσεων, κάτω από την πολιτική βία των δανειστών και της κυβέρνησης της Ελλάδας, ως προς τη δανειακή πολιτική και την επιβολή παράνομων επονείδιστων όρων, και κάτω από σκληρή και ανυποχώρητη δέσμευση όλων των μεγάλων κεντρικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που αρνούνται συστηματικά να δημοσιεύουν και να διαδίδουν τη γνώμη των μεγάλων στρωμάτων του ελληνικού λαού, που είναι αντίθετα προς την επιβολή των όρων δανεισμού της Ελλάδας. Επομένως, σε οποιαδήποτε διαδικασία τέτοιου δημοψηφίσματος δεν θα δεχόμουνα να συμμετάσχω.
Μανώλης Κοττάκης
Μ.Η.Τ. 232120