Το φαινόμενο των… «Αγανακτισμένων» μεταφέρεται τώρα και στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Οχι διότι κάποια από τα στελέχη της συνειδητοποίησαν ξαφνικά ότι η οργή των πολιτών που κινητοποιούνται είναι δικαιολογημένη. Αλλος είναι ο λόγος. Κορυφαίοι υπουργοί έχουν «αγανακτήσει» με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, διότι θέλει να τους σύρει σε εκλογές, με αφορμή το θέμα της ψήφισης του Μνημονίου 2 με 180 ψήφους…
Τεχνίτης των πολιτικών και νοηματικών αλχημειών, ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, αφού ξεπέρασε το «τσαλάκωμα» των πρώτων ημερών, άρχισε το προσωπικό παιχνίδι προς πάσα κατεύθυνση, τόσο προς την αντιπολίτευση όσο και προς το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Με τη Ν.Δ. προσπάθησε την περασμένη εβδομάδα να κάνει «σπέκουλα», διαστρεβλώνοντας τις θέσεις της και κατηγορώντας την ότι δήθεν προβάλλει στείρα άρνηση. Χρειάστηκε οξεία αντίδραση του εκπροσώπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Μιχελάκη που θύμισε τη δήλωση Σαμαρά, ότι, αν η κυβέρνηση αλλάξει την πολιτική της, η Ν.Δ. θα επανεξετάσει τη στάση της για το Μνημόνιο 2. Βλέποντας, λοιπόν, ότι το κόλπο αυτό δεν έπιασε, ο κ. Βενιζέλος άλλαξε τροπάρι. Και επιχείρησε νέα προβοκάτσια σε βάρος της Ν.Δ., υποστηρίζοντας (σε δήλωσή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία») ότι «σε πείσμα όσων θεωρούν ότι δεν υπάρχει η αναγκαία συναίνεση, εγώ πιστεύω ότι η έλλειψη συναίνεσης είναι εικονική. Στα θεμελιώδη ζητήματα υπάρχει ευρύτατη συμφωνία», διαστρεβλώνοντας έτσι, από την… ανάποδη πλευρά, την πραγματικότητα.
Την ίδια ώρα, ο κ. Βενιζέλος κλιμακώνει την αρχηγικού τύπου στρατηγική του και εντός του κυβερνώντος κόμματος. Προωθεί σταθερά την άποψη ότι το νέο Μνημόνιο πρέπει να ψηφιστεί από αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή, έχοντας βρει το πρόσχημα ότι οι δεσμεύσεις που θα περιέχει υπερβαίνουν τον εκλογικό κύκλο της σημερινής κυβέρνησης.
Για να «καμουφλάρει» τις βαθύτερες επιδιώξεις του, ισχυρίζεται προς τα άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι με αυτόν τον τρόπο θα έρθει σε δύσκολη θέση η Ν.Δ. και θα μπορέσει η κυβέρνηση να επαναποκτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Δεν φαίνεται, όμως, να τους πείθει. «Παλιές καραβάνες» και οι άλλοι πρωτοκλασάτοι υπουργοί κατάλαβαν πού το πάει ο κ. Βενιζέλος. Ετσι άρχισαν να βγαίνουν και να διαφωνούν με τη θεωρία των 180 ψήφων. Ηδη δημοσίως οι Δημήτρης Ρέππας, Αννα Διαμαντοπούλου και Κώστας Σκανδαλίδης διαφοροποιήθηκαν, δηλώνοντας ότι και το νέο Μνημόνιο πρέπει να ψηφιστεί με 151, ενώ «ανεπισήμως» το ίδιο λένε και παράγοντες του Μεγάρου Μαξίμου.
Ολοι αυτοί κατηγορούν τον κ. Βενιζέλο ότι στην πραγματικότητα θέλει να προκαλέσει εκλογές το φθινόπωρο για να «πέσει» η κυβέρνηση, αφού είναι κοινός τόπος πλέον ότι η Ν.Δ. έχει περάσει καθαρά μπροστά και ότι το ΠΑΣΟΚ κάθε ημέρα που περνάει καταποντίζεται διαρκώς περισσότερο. Του καταλογίζουν ότι το κάνει επιδιώκοντας να διευρύνει στο μεταξύ τα ερείσματά του και -πριν φθαρεί ανεπανόρθωτα- να διεκδικήσει πιο αποτελεσματικά την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ την «επόμενη μέρα» της ήττας. Και οι μεν παπανδρεϊκοί «αγανακτούν» διότι θέλουν να εξαντλήσουν μέχρι… τέλους την παραμονή τους στην εξουσία, οι δε άλλοι δελφίνοι επειδή χρειάζονται χρόνο για να «προετοιμαστούν».
Σε αυτόν τον νέο ιδιότυπο εμφύλιο, ο κ. Βενιζέλος φέρεται να απαντά ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει διαρκώς για το ΠΑΣΟΚ και ότι είναι επομένως καλύτερα για τη διατήρηση της ύπαρξής του ως κόμμα να αφήσει, μέσω μιας τέτοιας μεθόδευσης, τη Ν.Δ. να βγάλει από το φθινόπωρο και μετά ως κυβέρνηση τα κάστανα από τη φωτιά.
Φοίβος Κλαυδιανός
Μ.Η.Τ. 232120