Σαν βόμβα έσκασε στο κυβερνών κόμμα η ανεξαρτητοποίηση του Γιώργου Λιάνη. Το ίδιο και στην αίθουσα κοινοβουλευτικών συντακτών στη Βουλή, όταν μπήκε ξαφνικά για να φωνάξει «φεύγω από το ΠΑΣΟΚ». Με τετρασέλιδη επιστολή του ο δημοσιογράφος και βουλευτής Φλώρινας από το 1989 και εξής δήλωσε την αντίθεσή του στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και την απόφασή του να παραιτηθεί από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, παραμένοντας όμως βουλευτής ως τις επόμενες εκλογές.
«Είναι κυρίως θέμα συνείδησης. Δεν πιστεύω πια στην οικονομική πολιτική που ακολουθούμε. Αποτύχαμε και έκτοτε αναγκαζόμαστε να κρύβουμε την αλήθεια από τον λαό συνεχώς» σημειώνει στην επιστολή του χαρακτηρίζοντας τον χρόνο που πέρασε με το Μνημόνιο «μαρτυρικό χρόνο θυσιών», οι οποίες αποδείχτηκαν μάταιες οδηγώντας στο Μεσοπρόθεσμο, το οποίο προβλέπει ότι θα ακολουθήσει και άλλο, χειρότερο. Εξηγώντας πώς ψήφισε επιδεικνύοντας «σιδερένια σπλάχνα» το Μνημόνιο Ι και πιστεύοντας ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε, λέει ότι δεν διαθέτει «σπλάχνα τίγρης» για να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο, που σημαίνει «επιπρόσθετα απίστευτα βάρη για τους αδύναμους και τους μη έχοντες (…) και έκτακτη εισφορά, δηλαδή επιδρομή στα εισοδήματα αναδρομικά και για μία πενταετία». Σημειώνει ότι «αυτά τα μέτρα δεν μας τα ζητάει η τρόικα, που είχε δηλώσει ότι τα όρια της φορολόγησης έχουν εξαντληθεί» και εκτιμά ότι «αν η Ελλάδα βρίσκεται όντως στο χείλος της καταστροφής και τη σώζει μόνο το Μνημόνιο ΙΙ αυτό πρέπει να είναι μια απόφαση με πανεθνική συστράτευση όλων των κομμάτων και όλων των Ελλήνων», απορρίπτοντας τη μετακύλιση της ευθύνης «στους ώμους των βουλευτών, που αν τολμήσουν και έχουν διαφορετική γνώμη τότε θα πέσει το κεφάλι τους από την κομματική γκιλοτίνα».
Στην ομάδα των «παπανδρεϊκών», υφυπουργός Αθλητισμού στην κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου το 1993 και Κ. Σημίτη το 2000, καλεί τη σημερινή κυβέρνηση να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό και να αλλάξει τη λανθασμένη οικονομική πολιτική της, θυμίζοντας προσωπικά στον πρωθυπουργό όσα είπε και επιβεβαιώθηκαν στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 26 Ιανουαρίου. «Το “όλα στο φως” δεν έγινε πράξη» σημειώνει και μιλά για «κουκούλωμα» στις εξεταστικές, ενώ παραθέτει τα μεγάλα προβλήματα της Φλώρινας (ανεργία, έλλειψη τρένου και οδού, κλείσιμο ΤΕΙ, κλειστά λιγνιτωρυχεία, ψυχροπολεμικά σύνορα με τα Σκόπια, νεκρή αγορά κ.ά.) μεταξύ των οποίων και τι θα σημάνει τυχόν εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης για τους κατοίκους.
Καταγγέλλοντας ότι επιτεύγματα 25ετίας συρρικνώνονται ή βγαίνουν στο σφυρί, σημειώνει ότι «ταπεινώσαμε, πονέσαμε και αδικήσαμε τον ελληνικό λαό» και χαρακτηριίζει «υποκρισία και φαρισαϊσμό» τις «πειθαναγκαστικές ψηφοφορίες» στη Βουλή.
Μ.Η.Τ. 232120