Ευθείες βολές κατά του Γ. Παπανδρέου και του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου εξαπολύει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλος σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα», με το βλέμμα στην επόμενη μέρα των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ.
Αναφερόμενος στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων μιλά για «κρίσιμες και πολύπλοκες» αποφάσεις ζητώντας καθεμιά από αυτές να έχει τη μορφή νόμου. Επαναφέροντας «το ζήτημα ευθύνης για τα πρόσωπα που θα λάβουν τις σχετικές αποφάσεις», επιβεβαιώνει πλήρως παλαιότερο πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της «δημοκρατίας» ότι οι υπουργοί αρνούνται να βάλουν την υπογραφή τους, φοβούμενοι την παραπομπή τους σε ειδικά δικαστήρια και τελικώς τη φυλακή. Γι’ αυτό τον λόγο προωθείται τώρα η προσπάθεια ανεύρεσης προσώπου κοινής εμπιστοσύνης, που «θα τρέξει» τέτοια προγράμματα.
«Η δημοκρατία είναι συνυφασμένη με την ευθύνη και το κόστος. Δεν υπάρχει δημοκρατική ασυλία. Είναι άλλη η ευθύνη του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών που έχουν άμεση επαφή με χειρισμούς και άλλη η ευθύνη ενός υπουργού σε μη σχετικό υπουργείο» λέει ο κ. Βενιζέλος για την αποτυχία του Μνημονίου. Και η δήλωση αυτή υπό άλλες συνθήκες, σε μια λιγότερο διαλυμένη κυβέρνηση, θα προκαλούσε μείζον πολιτικό ζήτημα.
Ο κ. Βενιζέλος επισημαίνει ακόμη ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιδιώξει την πολιτική επικύρωση του Μεσοπρόθεσμου από 180 βουλευτές, ενώ «απαντά» δεόντως στον πρωθυπουργό σημειώνοντας με νόημα ότι δεν νοείται δημοψήφισμα με «απλουστευτικό, παραπειστικό ή αυτονόητο ερώτημα, που λειτουργεί μόνο ως υποκατάστατο των εκλογών και ως μηχανισμός έμμεσης άντλησης νομιμοποίησης». Του ζητά δε, δημοσίως πια, να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες στέλνοντας «μηνύματα που να αλλάζουν την ατμόσφαιρα».
Επίσης παραδέχεται εμμέσως ότι με τους χειρισμούς του οικονομικού επιτελείου οι θυσίες των Ελλήνων έπεφταν επί 20 μήνες σε… βαρέλι δίχως πάτο, ενώ εκτιμά ότι το μείζον δεν είναι η τύχη ενός κυβερνητικού στελέχους, αλλά να μην παραμείνει η χώρα σε κρίση επί μακρόν. Οσον αφορά το αν οι άνθρωποι που απέτυχαν στην εφαρμογή της πρώτης δανειακής σύμβασης θα πετύχουν στο δεύτερο Μνημόνιο, απαντά ότι «δεν χρειάζεται να συζητάμε τα αυτονόητα». Παραδέχεται άλλωστε ότι «τον Μάιο του 2010 προφανώς και γνωρίζαμε πως το πρόγραμμα δεν είναι ολοκληρωμένο», ενώ σημειώνοντας ότι ο σκληρός πυρήνας του προγράμματος θα διαρκέσει ως το 2015 προειδοποιεί ότι απαιτείται πιστή εφαρμογή της εξίσωσης «υψηλός ρυθμός ανάπτυξης, βατό επιτόκιο δανεισμού και πρωτογενή πλεονάσματα» για τις επόμενες δεκαετίες.