Παγίδα σε όσους θελήσουν στο μέλλον να αγοράσουν περιουσιακά στοιχεία είναι πιθανό να αποτελέσουν οι αποδείξεις που δηλώνονται και υποβάλλονται μαζικά από τους φορολογουμένους μαζί με τις φορολογικές δηλώσεις. Το μέτρο της κάλυψης του αφορολογήτου με αποδείξεις, ως δαπάνες διαβίωσης, κρύβει κινδύνους για όσους θελήσουν μελλοντικά να προχωρήσουν σε κάποια αγορά που δεν καλύπτεται από το ετήσιο εισόδημά τους. Μπορεί στη φετινή φορολογική δήλωση να καλυφθεί με αποδείξεις όχι μόνο το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, αλλά και το ανώτατο όριο των 15.000 ευρώ για ένα άτομο ή 30.000 ευρώ όταν πρόκειται για οικογενειακό εισόδημα, αλλά στο μέλλον είναι πιθανό να υπάρξει πρόβλημα, καθώς δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί από το υπουργείο Οικονομικών αν οι δαπάνες που πραγματοποιούνται με τις αποδείξεις θα αποτελέσουν τεκμήριο.
Ως τώρα το υπουργείο Οικονομικών έχει αφήσει να εννοηθεί ότι οι αποδείξεις δεν αποτελούν τεκμήριο διαβίωσης. Ομως σχετική εγκύκλιο που θα ξεκαθαρίζει το τοπίο δεν έχει εκδώσει, συνεπώς κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει στο μέλλον, και ανάλογα με την όποια οικονομική κατάσταση ή ανάγκη, να προσμετρώνται και οι αποδείξεις στις δαπάνες διαβίωσης. Σε αυτήν την περίπτωση τίθεται εν αμφιβόλω η όποια ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών (επίκληση αποταμίευσης για αγορά περιουσιακών στοιχείων ή κάλυψη τεκμηρίων διαβίωσης).
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αν ο πολίτης αποταμίευσε χρήματα για αρκετά προηγούμενα έτη και αποφάσισε να προβεί σε μια μεγάλη αγορά, τότε μπορεί να βγει εκτεθειμένος στην Εφορία, προσπαθώντας να αποδείξει ότι το κεφάλαιο αυτό είναι αποτέλεσμα νοικοκυρεμένης οικονομικής διαχείρισής του και όχι φοροδιαφυγής. Το απόθεμα των προηγούμενων χρόνων πρέπει ο φορολογούμενος να μπορεί να αποδείξει ότι έχει φορολογηθεί τα προηγούμενα χρόνια ή ότι έχει απαλλαγεί νόμιμα από τον φόρο.
Για να υπολογιστούν με ακρίβεια τα κεφάλαια τέτοιου τύπου θα πρέπει να αφαιρεθούν από τα εισοδήματα που δηλώνονται, ανεξάρτητα φορολόγησης ή τυχόν απαλλαγής τους, οι δαπάνες για αγορά περιουσιακών στοιχείων και οι δαπάνες που προσδιορίζονται από τα τεκμήρια διαβίωσης. Αν λοιπόν, με αποδείξεις που ο φορολογούμενος έχει καταθέσει στην Εφορία, αποδεικνύεται ότι οι δαπάνες του σε ετήσια βάση κάλυψαν το εισόδημά του, τότε στο μέλλον θα έχει ουσιαστικό πρόβλημα να αποδείξει από πού βρήκε τα χρήματα για να κάνει αποταμίευση.
Η ανάλωση κεφαλαίου βέβαια δεν περιορίζεται μόνο στην αποταμίευση. Μπορεί να προκύπτει μέσα από οποιαδήποτε πώληση (αυτοκίνητο, σπίτι, οικόπεδο), αρκεί να αποδεικνύεται ότι τα χρήματα που εισπράχθηκαν μετατράπηκαν σε αποταμιευτικό κεφάλαιο που έμεινε στην άκρη για κάποια χρόνια και τώρα χρησιμοποιήθηκε για ανάλογη αγορά. Μια απλή εγκύκλιος, πάντως, από το υπουργείο Οικονομικών για τις αποδείξεις θα ξεκαθάριζε τελείως το τοπίο…
Βασίλης Αγγελόπουλος
Μ.Η.Τ. 232120