Το ΔΝΤ στέλνει τους Ελληνες στο… ντιβάνι του ψυχιάτρου!

Στο ντιβάνι του γιατρού (και συγκεκριμένα του ψυχιάτρου) «ξαπλώνει» το ΔΝΤ ολοένα και περισσότερους απεγνωσμένους Ελληνες, που χάνουν τον ύπνο τους, εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης, πανικού και ψυχοσωματικά. Στην εποχή του Μνημονίου, τα οικονομικά προβλήματα εξακολουθούν να φέρνουν και τα ψυχολογικά.

Αυτό πιστοποιούν τόσο η αύξηση στις απόπειρες αυτοκτονίας ανθρώπων σε οικονομικό αδιέξοδο (ευτυχώς ακόμη απέχουμε από τα ρεκόρ αυτοκτονιών στις βορειοευρωπαϊκές χώρες) όσο και η σημαντική αύξηση, που καταγράφει η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, στον αριθμό των πολιτών που σπεύδουν να βρουν παρηγοριά στην άμεση και πιο οικονομική, σε σύγκριση με τον ψυχαναλυτή, λύση των ψυχοφαρμάκων. Οι έρευνες δείχνουν ότι το 25% του πληθυσμού παρουσιάζει καταθλιπτική συμπτωματολογία.

«Ως ψυχιατρική κοινότητα μπορούμε να βοηθήσουμε “ατομικά”, αλλά από τη στιγμή που τα προβλήματα παίρνουν μεγάλες κοινωνικές διαστάσεις, χρειάζονται αλλαγές στην κοινωνία και συλλογικές λύσεις. Είναι τόσο πολλές οι αλλαγές που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα και η κοινωνία δεν ξέρει τι να κάνει και πώς ακριβώς να αντιδράσει» τονίζει ο ψυχίατρος Δημήτρης Πλουμπίδης, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. «Δείτε τη ζωή θετικά. Οχι στις τάσεις φυγής. Ναι στη μαχητική και ενεργητική στάση απέναντι στις δυσκολίες, σε συλλογικό επίπεδο»… φωνάζουν πλέον οι ειδικοί και συστήνουν φαρμακευτική αγωγή μόνο στα πιο «βαριά» περιστατικά, όταν κρίνεται απολύτως απαραίτητη.

Οι «φουσκωμένες» κάρτες, τα απλήρωτα δάνεια, η εργασιακή ανασφάλεια, η αβεβαιότητα για το «αύριο» είναι κυρίως αυτά που προκαλούν ταχυκαρδίες και άλλα λεγόμενα ψυχοσωματικά, ήπιες καταθλίψεις και διαταραχές ύπνου. Σύμφωνα, άλλωστε, και με τους ψυχιάτρους, οι νέοι «επισκέπτες» των γραφείων τους δεν πάσχουν από πολύ σοβαρές ψυχικές νόσους αλλά περισσότερο από αίσθημα απόγνωσης, ακεφιά, ταραχή και άγχος. «Τα συμπτώματα έχουν να κάνουν με το “μπάχαλο” της περασμένης δεκαετίας. Οι κάρτες και τα δάνεια έχουν φέρει πολλούς ανθρώπους σε απόγνωση και σε κατάθλιψη. Είναι ενδεικτική η φράση που ακούμε πιο συχνά: “Χρωστάω παντού. Δεν ξέρω τι να κάνω…”».

Ελένη Ευαγγελοδήμου