Η τελευταία εκτίμηση που επιτρέπει η εικόνα του Σπύρου Μαραγκού σε εκείνον που δεν γνωρίζει ποιον έχει απέναντί του είναι ότι υπήρξε ποδοσφαιριστής! Ακόμα και οι δικοί του άνθρωποι παρασύρονται. Ο εμπνευστής του χαρακτηρισμού «low profile» μάλλον θα είχε συναντηθεί προηγουμένως με τον Σπύρο. Ο οποίος κατάφερε να συνοδεύσει το ταλέντο του με τα «βραβεία» των 341 συμμετοχών στην Α΄ Εθνική (με Πανιώνιο, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ), των 75 στο Κυπριακό πρωτάθλημα (με την Ομόνοια Λευκωσίας και τον ΑΠΟΕΛ) και των 26 στην Εθνική ομάδα και με ένα Μουντιάλ στα πόδια, απέχοντας ταυτόχρονα από οποιαδήποτε εκδήλωση ταιριάζει σ έναν σταρ. Δεν τον ενδιέφερε, δεν το επέλεξε. Ο Μαραγκός δεν τσακώθηκε ποτέ για τη «μαρκίζα». Αν και ανέβηκε πολλές φορές τα πρώτα σκαλοπάτια της, με τα τέσσερα πρωταθλήματα με τον Παναθηναϊκό (1990, 1991, 1995, 1996) και τα πέντε Κύπελλα (1989, 1991, 1993, 1994, 1995). Αν και πήρε τη μεταγραφή στους «πράσινους», γιατί στον Πανιώνιο… μπερδεύτηκαν και τελικά τους έμεινε ελεύθερος! Αν και αποχώρησε από την Παιανία -για τον ΠΑΟΚ- με την ταμπέλα του «γερασμένου»!
Μόνο για το ποδόσφαιρο μιλούσε και μιλάει ασταμάτητα ακόμα. Οπως άλλαζε την μπάλα, με την ίδια άνεση, στα δύο πόδια. Μιλάει όμως και με τα παιδιά, γιατί πρέπει από μικρά να μάθουν με ακρίβεια τα μυστικά, όπως το προσπαθεί στο πρόγραμμα ανάπτυξης στο οποίο συμμετέχει στην ακαδημία του Παναθηναϊκού. Οπως θυμάται τις δικές του εμπειρίες, σαν αυτή που τον έφερε απέναντι στον κολοσσό με το όνομα. Μαραντόνα!
ΕΡ.: Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής σου διαδρομής, πού σε βρίσκουμε;
ΑΠ.: Οταν σταμάτησα να αγωνίζομαι, δεν είχα στο μυαλό μου άλλη επιλογή, εκτός από την παρουσία μου στον χώρο με κάθε τρόπο. Δούλεψα ως προπονητής στις μικρές ηλικίες, όπως και τώρα στην ακαδημία του Παναθηναϊκού, όπου έχω την ευθύνη των παιδιών κάτω των 13 ετών, ενώ δουλεύω και επιχειρηματικά σε 5Χ5, επίσης με πιτσιρικάδες.
ΕΡ.: Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω στην πλούσια καριέρα σου, τι σκεφτόσουν όταν είδες τον Μαραντόνα απέναντι στο Μουντιάλ των ΗΠΑ;
ΑΠ.: Οτι οι επιλογές μου ήταν περιορισμένες. Χρόνος για άλλες σκέψεις δεν υπήρχε! Μόνο με φάουλ είχες, εάν είχες, την πιθανότητα να τον σταματήσεις. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.
ΕΡ.: Μαραντόνα ή Μέσι; Ποια είναι η διαφορά που βλέπεις στο χορτάρι;
ΑΠ.: Μέσι! Γιατί οι προσπάθειές του επαναλαμβάνονται, χωρίς να σταματούν, έστω για μία στιγμή. Ο Μαραντόνα επιχειρούσε και ολοκλήρωνε πέντε μετρημένα και απίστευτα πράγματα, αλλά ο Μέσι σταματά μόνο με το σφύριγμα της λήξης. Του ταιριάζει φυσικά το σύστημα της Μπαρτσελόνα, απολύτως. Ο Μαραντόνα είχε από μόνος του ξεχωριστό, από την υπόλοιπη ομάδα, σύστημα!
ΕΡ.: Ποιες είναι οι διαφορές της εποχής τού σήμερα, με τις οποίες πρέπει να εκπαιδευτούν και οι δικοί σου μαθητές;
ΑΠ.: Η τακτική έχει τον πρώτο λόγο στο ποδόσφαιρο στις μέρες μας. Απομονώνει το ταλέντο, δυστυχώς. Πρέπει όμως να μάθουμε πώς να αγαπάμε αυτό για το οποίο παλεύουμε. Ετσι προοδεύεις. Χωρίς συναίσθημα δεν μένει τίποτα στο τέλος. Η αγάπη για το σωματείο, την ώρα που το υπηρετείς, είναι καθοριστική.
ΕΡ.: Ο συνδυασμός της εποχής σου με τη σημερινή, στη διδασκαλία, είναι εφικτός;
ΑΠ.: Εάν σέβεσαι στα αποδυτήρια τους άλλους, όπως έκανα εγώ με αυτούς που μου έμαθαν πολλά στον Πανιώνιο, θα προχωρήσεις. Είναι σημαντικό, για όλες τις εποχές, να υπάρχουν δίπλα στα ταλέντα τα πρότυπα. Αυτό πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά, ανεξάρτητα από το ταλέντο τους.
ΕΡ.: Ποια ήταν τα πρότυπα που βοήθησαν εσένα;
ΑΠ.: Ο Νόνι Λίμα και ο Γκάρι Οουεν, που βρήκα τότε στη Νέα Σμύρνη. Οταν θέλεις να μάθεις, πρέπει να αντιμετωπίσεις τους παλιούς με δέος. Στο προκαλούν οι σπουδαίοι επαγγελματίες από μόνοι τους. Καλύτερο παράδειγμα ο Βαζέχα.
ΕΡ.: Ποιο είναι το στοιχείο που απουσιάζει σήμερα από το ποδόσφαιρο;
ΑΠ.: Η ηρεμία! Γιατί επενδύονται με λάθος τρόπο, δυσανάλογα του επιπέδου των ανθρώπων και της ποιότητας του αθλήματος χρήματα, με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Οι χρηματοδότες πάντοτε υπήρχαν, όχι όμως για να ωφεληθούν, αλλά γιατί ήταν συναισθηματικά δεμένοι με τις ομάδες. Οικογένειες ολόκληρες έχασαν λεφτά, για την αγάπη μίας ομάδας.
ΕΡ.: Συγκρίνοντας τη μεγάλη σου πορεία με αυτήν που θέλεις να μεταφέρεις σήμερα σε αυτούς οι οποίοι θα αποτελέσουν την επόμενη ημέρα, τι περισσότερο θα ήθελες να έχει κάποιος;
ΑΠ.: Να λέει δημόσια την άποψή του για την ομάδα. Ο ποδοσφαιριστής αποτελεί το πιο σημαντικό κομμάτι της και δεν μπορεί να μένει σιωπηλός. Είναι ο πρωταγωνιστής στο γήπεδο, είναι αυτός γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα. Αυτός είναι λοιπόν που οφείλει -πρώτος- να τοποθετείται, αντιλαμβανόμενος βεβαίως και τα όρια που εμπεριέχουν τον κίνδυνο να προκαλέσει αναστάτωση.
ΕΡ.: Γίνεται να ξεκολλήσει ο ποδοσφαιριστής από το ποδόσφαιρο ποτέ;
ΑΠ.: Οχι, γιατί αυτό που έχεις μέσα σου από μικρός ποτέ δεν βγαίνει. Εκεί θα είσαι πάντα.
ΕΡ.: Τι θέλεις να θυμάται ο κόσμος από τον Μαραγκό;
ΑΠ.: Οτι έπαιζε με πάθος. Εγώ θα ήθελα, κάποιες φορές, να είχε πει αυτά που πίστευε ότι θα βοηθήσουν την ομάδα του.
ΕΡ.: Εσύ γιατί τον θυμάσαι;
ΑΠ.: Για τις μεγάλες εμπειρίες του. Εντός και εκτός Ελλάδας. Σε μία εποχή που η μετανάστευση ήταν σχεδόν αδύνατη, για τα μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια, όπως την πρώτη δοκιμαστική χρονιά του Τσάμπιονς Λιγκ, 1991-92, αυτοί οι αγώνες έδιναν σε όλους μας τεράστια χαρά, γιατί ήταν η μοναδική επαφή που είχαμε με την υπόλοιπη Ευρώπη.
ΕΡ.: Πέτυχες το γκολ στο 1-1 της Γένοβας, κόντρα στη Σαμπντόρια, που έφτασε και τελικό…
ΑΠ.: Το μοναδικό του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, εκείνη τη σεζόν….
Αντώνης Κατσαρός
Μ.Η.Τ. 232120