Νίκησε τους εφιάλτες και,ς μετά την επιτυχία του, μοιράστηκε ξανά με όλους το χαμόγελο που κάποιοι μισαλλόδοξοι θέλησαν να του στερήσουν βίαια
Ο Εμμανουήλ Καραλής είναι ένας «σπάταλος» νέος. Χαρίζει απλόχερα το αθώο χαμόγελό του σε όλους, ακόμα και ύστερα από τις κακές του στιγμές στον στίβο ή και σ’ όσους τον έχουν πικράνει, δείχνοντας ένας ξέγνοιαστος 24χρονος δίχως πολλές σκοτούρες. Στην πραγματικότητα, αυτό το χαμόγελο αισιοδοξίας ήταν πάντα το μεγάλο του όπλο για να αντιμετωπίζει τις τεράστιες δυσκολίες που έβρισκε διαρκώς μπροστά του, ακόμα και τους μεγαλύτερους εφιάλτες του.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Στην εφηβεία του ο Καραλής θα έπρεπε, όπως τα περισσότερα παιδιά, να είναι αφοσιωμένος στον πρωταθλητισμό και στα μαθήματά του. Ηταν ήδη αρκετά για έναν μαθητή. Ομως, είχε να ανέβει έναν παράλληλο γολγοθά. Προχθές, μετά τον κορυφαίο αγώνα της έως τώρα καριέρας του και την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παρίσι, έπεσε στην αγκαλιά των δικών του ανθρώπων, που είναι πάντα δίπλα του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκλαψε. Ηταν, όμως, η πρώτη φορά που έκλαψε από χαρά!
«Με το τέλος του αγώνα έκλαψα όταν αγκάλιασα τους δικούς μου ανθρώπους. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που έκλαψα όχι από στενοχώρια, αλλά από χαρά. Ηταν μαγικές στιγμές αυτές που έζησα και θα μείνουν για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό μου» δήλωσε μετά την επιτυχία του. Η μητέρα του Σάρα και η δίδυμη αδερφή του Αγγελική έζησαν τον αγώνα από τις κερκίδες του σταδίου στο Παρίσι, ενώ ο πατέρας του Χάρης, πρώην δεκαθλητής και γυμναστής του χάλκινου ολυμπιονίκη, βίωσε με αγωνία τις προσπάθειες του γιου του, μαζί με τον προπονητή του Μαρτσίν Σκεπάνσκι.
Ο Καραλής έχει περιγράψει και παλαιότερα όσα υπέστη και τον έκαναν να κλαίει «μόνο από στεναχώρια». Τότε, όμως, δεν ήταν ολυμπιονίκης για να ασχοληθούν όλοι μαζί του, όπως τώρα. «Είμαι Ελληνας, αλλά μαύρος. Στο σχολείο δεν υπήρχαν άλλοι μαύροι, εκτός από εμένα και την αδερφή μου. Υπήρχαν κάποια παιδάκια στην α’ Δημοτικού που μίλαγαν άσχημα. Ελεγαν “τα μαυράκια”. Ολα αυτά ξεκινούν από την οικογένεια. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον ρατσισμό» είχε πει σε συνέντευξή του κάποια χρόνια πριν: «Μπαίνοντας στον στίβο και κάνοντας επιδόσεις, υπήρχε ένας προπονητής που όταν με έβλεπε να πηγαίνω καλά ξεκινούσε και έλεγε: “Οι μαύροι δεν κάνουν για επί κοντώ, να πάτε στη χώρα σου εσύ και η μάνα σου”. Τραγικά σχόλια για έναν 15χρονο. Τον καταγγείλαμε. Εκανε μια πρώτη καταγγελία η μητέρα μου, όταν ήμουν ανήλικος, και στα 18 μου έκανα μόνος μου την καταγγελία, γιατί παρατράβηξε».
Και πρόσθεσε: «Από τα 13 μέχρι τα 21 μου ήταν μία διαρκής ενόχληση. Ηταν προπονητής άλλου αθλητή και πολύ καλού. Φτάσαμε στα δικαστήρια, κατηγορήθηκε στην Ομοσπονδία. Η Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητος τον έβγαλε από τα στάδια για κάποιον καιρό και ο προπονητής μάς πήγε στα ανώτατα αθλητικά δικαστήρια, όπου τον καταδίκασαν και εκεί. Κρίθηκε ρατσιστής, είναι ρατσιστής». Ομως, αυτοί που καθημερινά είχαν βαλθεί να καταστρέψουν τη ζωή ενός αγοριού δεν ήταν οι μόνοι που έπρεπε να αντιμετωπιστούν – ο Καραλής βρήκε το θάρρος να τα βάλει δημοσίως με όλους όσοι τον χλεύαζαν επί χρόνια.
Λόγω όσων είχε υποστεί από την παιδική του ηλικία μέχρι την ενηλικίωσή του, όμως, «χτυπήθηκε» στη συνέχεια και από την κατάθλιψη: Τέτοιες μέρες πριν από δυο χρόνια, τον Αύγουστο 2022, έκανε μια ανάρτηση που συγκλόνισε τον κόσμο του ελληνικού αθλητισμού: «Επαθα κρίση πανικού που με έκανε να βυθιστώ στο άγχος και στην κατάθλιψη για αρκετό καιρό. Πίεσα τον εαυτό μου πολύ σκληρά για να αντιστρέψω αυτή την κατάσταση, αλλά αυτό έκανε τα πράγματα χειρότερα και, δυστυχώς, ο κακός Μανόλο κυριάρχησε και ανέλαβε. Είμαι κουρασμένος και νιώθω εντελώς εξαντλημένος. Τελειώνω τη σεζόν μου εδώ. Χρειάζομαι λίγη ξεκούραση και πρέπει να επικεντρωθώ στην ψυχική μου υγεία για λίγο. Πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω και να κάνω ένα διάλειμμα για να πάρω πίσω το χαμόγελό μου».
Προχθές όλοι κατάλαβαν ότι ο Καραλής έχει πάρει πλέον πίσω το χαμόγελό του. Χρειάστηκε να κερδίσει πρώτα τους «αντιπάλους» του, και κυρίως τους γονείς τους, στο σχολείο. Μετά τον μισαλλόδοξο προπονητή που τον έβριζε. Κι έπειτα τη μεγαλύτερη μάχη όλων, αυτή με τον εαυτό του, με τον «κακό Μανόλο». Το ολυμπιακό μετάλλιο αποδείχθηκε τελικά μια μάλλον εύκολη αποστολή για έναν τόσο δυνατό νέο, μπροστά στους άλλους ψηλότερους πήχεις που κλήθηκε να ξεπεράσει τόσο γρήγορα και στην πιο ευαίσθητη ηλικία. Είναι αυτό το παιδικό γέλιο το οποίο όχι μόνο δεν του στέρησαν, αλλά ο ίδιος θέλησε να το μοιραστεί ανοιχτόκαρδα με όλους, το πρώτο γέλιο χαράς, όπως μας εξομολογήθηκε.
Ο Καραλής σήκωσε ψηλά την ελληνική σημαία στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Από το 1956 και τον θρυλικό Τριπολιτσιώτη Γιώργο Ρουμπάνη, που είχε έρθει επίσης 3ος, στη Μελβούρνη, είχε να γνωρίσει τέτοια διάκριση το επί κοντώ ανδρών στη χώρα μας. «Μπορώ να πω ότι όλα αυτά με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Δυνατό, με αυτοπεποίθηση. Αυτό που θέλω να πω στα νέα παιδιά, είναι να πιστεύουν στα όνειρά τους. Είναι πάρα πολύ δύσκολος αυτός ο κόσμος, αλλά με επιμονή και με υπομονή, με πίστη στον εαυτό σου, θα κάνεις πράγματα» ήταν το μήνυμα που έστειλε μετά την επιτυχία του σε κάθε νεαρό. Πάντα με το χαμόγελο. Της χαράς πια.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΡΑΛΗΣ
Ολυμπιονίκης στίβου
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999. Ο πατέρας του Χάρης κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας και είναι βετεράνος πρωταθλητής στο δέκαθλο. Η μητέρα του Σάρα κατάγεται από την Ουγκάντα, ζει από μικρή στην Ελλάδα, στον Πύργο Ηλείας, όπου πήγε σχολείο και ασχολήθηκε με τον στίβο, με το άλμα εις μήκος. Ο ολυμπιονίκης άρχισε από παιδί τον στίβο και γρήγορα αφοσιώθηκε στο επί κοντώ. Το 2015 πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων και την επόμενη χρονιά το χρυσό στο αντίστοιχο Πανευρωπαϊκό. Το 2019 κατέκτησε το αργυρό στο Πανευρωπαϊκό Νέων, όπως και το 2021. Την ίδια χρονιά συμμετείχε πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες καταλαμβάνοντας την 4η θέση. Το 2023 ήρθε 2ος στο Ευρωπαϊκό Κλειστού με 5,80 μ. και τον περασμένο Μάρτιο ανέβηκε στο βάθρο, ως 3ος, στο Παγκόσμιο Κλειστού. Προχθές έγινε χάλκινος ολυμπιονίκης, με επίδοση 5,90 μ.
Μ.Η.Τ. 232120