Φίλοι μου καλή χρονιά να έχουμε, γεμάτη υγεία και χαρά.
- γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Πολλοί θα εξεπλάγησαν πώς διάλεξα τον γνωστό αριστερό Μποστ (Μεντή Μποσταντζόγλου), για να σας ευχηθώ. Το ερώτημα είναι: Ήταν αριστερός ο Μποστ ή μετά έγινε, διότι είδε ότι με τους από ‘δω δεν γινόταν (επαγγελματική) προκοπή; Και το λέω αυτό, διότι κατά την διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου ο Μποστ δημοσίευσε μια σειρά γελοιογραφιών, που κάθε άλλο παρά την κομμουνιστική ιδεολογία πρόβαλαν. Αντιθέτως. Ακόμα λέγεται, ότι το γνωστό σκίτσο του Βελουχιώτη με τις ζαρτιέρες είναι έργο του Μποστ. Τέλος πάντων, ασχέτως όλων αυτών ο Μεντής Μποσταντζόγλου ήταν ένας πνευματοδέστατος σκιτσογράφος και εξ αυτού, αλλά και λόγω κάποιας μελαγχολικής διάθεσης για τα περασμένα χρόνια της νιότης που φύγαν, αρχίζω το σημερινό σημείωμα με τον Μεντή.
Και μετά τον απαραίτητο αυτό πρόλογο, που μοιάζει με… Δήλωση Μετανοίας, μπαίνουμε στο σημερινό θέμα μας.
Κατ αρχήν δεν υπάρχει Αριστερά, αλλά Κομμουνισμός. Όπως και να το πούμε και στον μετριοπαθέστερο οπαδό του ΣΥΡΙΖΑ, αν δείξεις μια φωτογραφία του Στάλιν ή του Λένιν, θα πάθει το λιγότερο ακράτεια ούρων. Διαβαθμίσεις, μάλιστα έχουμε. Κομμουνιστές λάϊτ, κομμουνιστές με ολίγη, κομμουνιστές αναθεωρητές, κομμουνιστές αρχειομαρξιστές, κομμουνιστές με μακαρόνια, κομμουνιστές στιφάδο, κομμουνιστές σκέτο από γιουβέτσι. Πάντως όλοι είναι κομμουνιστές. Και βέβαια όλοι λατρεύουν εαυτούς και αλλήλους, όπως λατρεύει ο κ. Δένδιας τους στρατιωτικούς. Το «αριστερός», είναι εφεύρημα των καιρών μας για να εξωραΐσουν αυτό το ανατριχιαστικό, «Κομμουνιστής».
Οι κομμουνιστές λοιπόν, από της εμφανίσεώς τους στον πολιτικό ορίζοντα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν το ηθικό πλεονέκτημα. Βέβαια δεν μας λένε ότι πηγαίνουν στην εκκλησιά και παίρνουν αντίδωρο απ’ του παπά το χέρι, αλλά ότι η ηθική του κυμαίνεται μεταξύ Αγίου Σουλπικίου και Αγίας Θέκλας.
Έτσι και μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ, κακή τη μοίρα, ήρθε στην εξουσία και πριν ακόμα με ένα νόμο και ένα άρθρο σκίσει τα μνημόνια ή να παίζει τους ζουρνάδες και να χορεύουν οι κουτόφραγκοι, άρχισαν οι διορισμοί των γονέων ημών σε Οργανισμούς αναγόρευση των συζύγων ημών στα πανεπιστήμια, απάτη με δημοψήφισμα και τις τηλεοπτικές άδειες και «θα είχαμε συνέχεια αν είχανε μάθει τους αρμούς της εξουσίας» όπως ομολόγησαν, τουτέστιν άμα ξυπνάγαμε νωρίτερα θα σας κατσικονόμαστε (με την βοήθεια του κ. Καμένου βεβαίως βεβαίως) αλά ΠΑΣΟΚ καμιά δεκαετία. Δεν πειράζει μίαν ετέραν φοράν, η οποία όμως μάλλον δεν θα υπάρξει.
Για ορεκτικό, δημοσιεύουμε σήμερα ορισμένα γαργαλιστικά, ενδεικτικά του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, εγχώρια, αλλά και εκ της μακαρίτισσας Σοβιετικής Ενώσεως
Για τα σοβιετικά σκιτσάκια δεν μπορώ να πάρω όρκο και να σας πω τι αναφέρουν οι λεζάντες τους, αλλά δεν είναι δύσκολο δα να το καταλάβει κάποιος, από την γλώσσα του… σώματος
Για τα Ελληνικά όμως, όπου το κόμμα διατάζει: «Κάθε συντρόφισσα και κάθε συναγωνίστρια να δίνεται στα ελασίτικα παλικάρια για νάναι καθάριο το κεφάλι τους» δεν θα έλεγα κατηγορηματικά «όχι». Θα άφηνα ένα παραθυράκι και μπορεί να γραφόμουνα και για κάνα εξάμηνο στην ΕΠΟΝ, μετά θα υπέγραφα μία Δήλωση Μετανοίας και θα αποδιδόμουν πάλλευκος στην κοινωνία. Εν τω μεταξύ, εκείνο το εξάμηνο «πα, πα, πα, πα, πα», που έλεγε και ο Γιωργάκης (Ευάγγελος Πρωτοπαπάς) στον Μανώλη Σκουντρή (Βασίλης Λογοθετίδης), στην ταινία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου «Ένα βότσαλο στη λίμνη», παραγωγής 1952. Οι συντρόφισσες, πιστές στις επιταγές του κόμματο θα με είχαν «Πα, πα, πα, πα, πα».
Όλες αυτές οι ιστορίες φίλοι μου, με ώθησαν να ερευνήσω λίγο το θέμα. Και το ερεύνησα όχι μόνο στο τώρα που πολλοί σύντροφοι έβαλαν το χέρι τους στο βάζο με το μέλι (και ο διορισμός του πατέρα σε δημόσιο οργανισμό ανήθικο είναι και η αναγόρευση της συζύγου ως καθηγήτρια ΑΕΙ ανήθικο είναι κ.λπ.). Επειδή όμως αυτά είναι γνωστά, θέλησα να κάνω μια βουτιά στο παρελθόν.
Κακό του κεφαλιού μου, διότι όπως έλεγε και ο αείμνηστος Νίκος Γούναρης «Κι΄ αυτό που είδα φως μου δεν τόχα ματαδεί».
Βρήκα που λέτε, μεταξύ των άλλων ένα κείμενο, που αν το ήξερε ο Ιντιάνα Τζόουνς, θα παράταγε τα κρυστάλλινα κρανία, την χαμένη κιβωτό και τις σταυροφορίες και θα έσπευδε να το αποκτήσει. Πρόκειται για ένα βιβλιαράκι, το οποίο κυκλοφόρησε το 1949, μόλις 62 σελίδων, με τίτλο «Τα οικογενειακά του ΚΚΕ». Συγγραφέας του είναι ο Μάξιμος Δρακούλης, ο οποίος με το μικρό αυτό πόνημά του, φέρνει στο φως τα «ηθικά πλεονεκτήματα» ηγετικών αστεριών του εγχωρίου κομμουνισμού. Ο συγγραφέας είναι μετανοιωμένος κομμουνιστής, που πέρασε στην αντίπερα όχθη και το «Μάξιμος Δρακούλης» είναι ψευδώνυμο. Συνεπώς όσα αναφέρονται στο βιβλίο του, είναι πληροφορίες «από μέσα».
Σημειώνει στον πρόλογό του ο συγγραφέας: «Η ηγεσία του ΚΚΕ είναι αυστηρή, αυστηρότατη για τους άλλους, δηλαδή για τα απλά και δόκιμα μέλη του ΚΚΕ. Έχει βγάλει ειδικά βιβλιαράκια, που περιέχουν αυστηρούς κανόνες, οι οποίοι ρυθμίζουν την ζωή και διαγωγή των μελών του ΚΚΕ. Ειδικό βιβλιαράκι με τους «Συνωμοτικούς κανόνες», άλλο βιβλιαράκι με τους «Κανόνες της επαγρύπνησης», άλλο με «Κανόνες της κομματικής και ιδιωτικής ζωής». Η ηγεσία του ΚΚΕ είναι «σοφή», «προνοητική» και «αυστηρή». Τα έχει προβλέψει όλα γα τα μέλη της και είναι πολύ απαιτητική. Ζητάει από κάθε μέλος να είναι τύπος και υπογραμμός παντού, σε όλα. Στη δουλειά του, στο σπίτι του, στην κοινωνία, στο κόμμα». Μετά από όλα αυτά, συνεχίζει ο συγγραφέας «είναι φυσικό να σκεφτεί κανείς, πώς η ίδια η ηγεσία του ΚΚΕ, υποβάλλει τον εαυτό της σε μεγαλύτερες θυσίες και η ζωή της δεν είναι τίποτε άλλο από μια συνεχή αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Ε, λοιπόν δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη απ’ αυτήν την αντίληψη…..»
Για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του ο Δρακούλης, παραθέτει μερικά περιστατικά βίου και πολιτείας ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, που ενώ πρόσταζαν την πλέμπα να είναι κάτι σαν τα μέλη του σωματείου «Πνεύμα και ηθική», στο οποίο προήδρευε ο κ. Ζάχος Μαρκάς (Βασίλης Αυλωνίτης) στην «Ωραία των Αθηνών», οι ίδιοι προτιμούσαν τα… ξινά και μάλιστα χωρίς συνέπειες.
Αυτές τις περιπέτειες των «ζουμερών» συντρόφων θα δούμε μαζί ξεφυλλίζοντας το σπάνιο σήμερα βιβλιαράκι του Μάξιμου Δρακούλη «Τα οικογενειακά του ΚΚΕ».
Κατεβλήθη προσπάθεια να διατηρηθεί η μορφή του αρχικού κειμένου. Ωστόσο αυτό παρουσίασε αρκετές δυσκολίες. Η γραμματοσειρά διατηρήθηκε ακριβώς η ίδια. Εκεί που υπήρξαν δυσκολίες ήταν η αδυναμία του προγράμματος να μετατρέψει ακριβώς τα κείμενα από μορφή pdf σε word.Πάντως αυτό δεν διαφοροποιεί την ουσία. Και για να έχετε και το πρωτότυπο, επισυνάπτεται και αυτό, σε μορφή pdf.
Φυσικά, τα «οικογενειακά» θα δημοσιεύονται σε δόσεις.
«Μα, ίσως πουν μερικοί τι τα θέλεις και τα ανακατεύεις τώρα αυτά. Πάνε περάσανε». Ναι θα σταματήσω να τα ανακατεύω, όταν σταματήσει και η άλλη πλευρά να σηκώνει μνημεία για τους ανύπαρκτους «ήρωές» της και να ανακαλύπτει κάθε τόσο νεκροταφεία «αγωνιστών», παλιά πυροβόλα του ΕΛΑΣ κ.λπ.
Πνεύμα και ηθική…
Να σημειωθεί ότι το βιβλίο αυτό, το οποίο είναι πλέον πολύ δύσκολο να βρεθεί, απομυθοποιεί πλήρως το αφήγημα περί «Ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς» αφού, όπως θα διαβάσετε, περιέχει πάρα πολλές γαργαλιστικές λεπτομέρειες από την ζωή των άτεγκων και σοβαροφανών στελεχών του «τιμημένου». Τόσο που, αν ήταν ταινία, θα χαρακτηριζόταν ως «Ακατάλληλη για κάτω των 25 (!) ετών».
Καλό διάβασμα λοιπόν, αφού όμως βάλετε τα παιδιά για ύπνο.
Και αρχίζουμε με τον Πρόλογο της εκδόσεως:
«Είναι αφέλεια να ζητάμε ηθική από ανθρώπους, πού δεν αναγνωρίζουν την ανθρώπινη ηθική».
- Β- ΣΤΑΛΙΝ: «Ζητήματα Λενινισμού», 11η ρωσική έκδοσις σελ. 572.
ΜΑΞΙΜΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΗ
ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.
«Τι είνε, τι πρέπει να είνε ό κομμουνιστής, το μέλος του Κ.Κ.Ε.».
«Το μέλος του ΚΚΕ και ακόμα πιο πολύ το στέλεχος του ανήκει ολοκληρωτικά και αποκλειστικά σ’ αυτό. Αυτό σημαίνει:
α) Πρωταρχικό και ανώτατο είνε το συμφέρον τού Κόμματος.
β) Η Ατομική μας ζωή οργανώνεται έτσι, πού από αυτό το κόμμα και ό αγώνας έχουν όφελος, το ανώτατο πραγματοποιήσιμο για κάθε περίπτωση όφελος, και ποτέ ζημία.
γ) Κάθε πράξη και ενέργεια και λόγος μας πρέπει να ζυγίζεται από την πλευρά του συμφέροντος του Κόμματος και μόνον τότε να πραγματοποιείται.
Έτσι το μέλος και το στέλεχος του Κόμματος είναι πρότυπο και υπόδειγμα συνειδητής και Ανώτερης κομματικότητας:
Στην εσωκομματική ζωή και δουλειά
Στην πολιτική και μαζική εμφάνιση και δράση του
Στην ατομική και οικογενειακή ζωή και εκδήλωσή του».
Ν. Ζαχαριάδης: «Ο κομμουνιστής», Λαϊκός ’Αγωνιστής, Μέλος τού Κ.Κ.Ε., εκδ. Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Αθήνα 1946 σελ. 8.
«Η ακεραιότητα του χαρακτήρα τής σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι ασυμβίβαστη με την αστική διαφθορά.
Δεν μπορεί να σέβονται στη σοβιετική κοινωνία εκείνον πού φέρνεται ανήθικα στο σπίτι, στην ατομική ζωή».
Α. Ι. Ζις. Σοβιετικός παιδαγωγός. Βλέπε άρθρο του «Για την κομμουνιστική ηθική», που δημοσιευμένο στο περιοδικό «Σοβιετική Παιδαγωγική», τεύχος 20 Φλεβάρης 1947. Ελληνική μετάφραση Σ.Μ. στην «Μόρφωση», δεκαπενθήμερη έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, χρόνος Β΄, τόμος Δ΄, αρ. φύλλου 9, σελ. 397, στήλη α.
Σχόλιο συγγραφέα: «Δάσκαλε πού δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». (Ο Ελληνικός Λαός).
«Ή ατομική ζωή τού κομμουνιστή δεν μπορεί νάναι μόνο δική του «ατομική υπόθεση». Οφείλει να υποτάσσεται στο κοινωνικό συμφέρον».
Α. I. Ζίς: Από το ίδιο άρθρο για την «κομμουνιστική ηθική», Ελληνική μετάφραση, σελ. 396, στήλη β΄.
ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΤΟΥ Κ. Κ. Ε.
Η Ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. είναι αυστηρή, αυστηρότατη για τούς άλλους» δηλαδή για τα άπλα και τα δόκιμα μέλη τού Κ.Κ.Ε. Έχει βγάλει ειδικά βιβλιαράκια, πού περιέχουν αυστηρούς κανόνες, οι όποιοι ρυθμίζουν τη ζωή και διαγωγή των μελών τού Κ.Κ.Ε. Ειδικό βιβλιαράκι με τούς «Συνωμοτικούς Κανόνες», άλλο βιβλιαράκι με τους «Κανόνες της Επαγρύπνησης», άλλο με «Κανόνες της Κομματικής και Ιδιωτικής Ζωής».
Η ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. είναι «σοφή», «προνοητική» και «αυστηρή». Τα έχει προβλέψει όλα για τα μέλη της και είναι πολύ απαιτητική. Ζητάει από το κάθε μέλος τού Κ.Κ.Ε. να είναι τύπος και υπογραμμός παντού, σε όλα: στη δουλειά του, στο σπίτι του, στην κοινωνία, στο κόμμα. Ή ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. καθορίζει ακόμη και το πώς θα φάει, πώς θα πιει, πώς θα ντυθεί το μέλος τού Κ.Κ.Ε. Έχει προδιαγράψει το πώς θα συμπεριφερθεί στις ανακρίσεις, όταν συλληφθεί, τί συνωμοτικούς κανόνες πρέπει να ακολουθήσει πιστώς, ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποίαν η συνωμοτικότητα του θα τον οδηγούσε ως το εκτελεστικό απόσπασμα.
Αυταπάρνηση, θυσίες καθημερινές απαιτεί στα βιβλιαράκια αυτά για τα απλά μέλη τού Κόμματος ή ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. και, όταν, αυτά τα ζητάει από τα απλά μέλη τού Κ.Κ.Ε., είναι φυσικό, να σκεφθεί κανείς, πως ή ίδια ή ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. υποβάλλει τον εαυτό της σε μεγαλύτερες θυσίες και ή ζωή της δεν είναι τίποτε άλλο από μια συνεχή αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Έ, λοιπόν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη απ’ αυτήν την αντίληψη. Γιατί ή ηγεσία τού Κ.Κ.Ε., ενώ προβάλλει τον εαυτό της σαν τον ανώτατο ρυθμιστή όλων των λεπτομερειών της ζωής, ιδιωτικής και κομματικής, των μελών τού Κ.Κ.Ε., και αυστηρόν και άτεγκτον τιμωρόν κάθε παράβασης, από τα απλά μέλη τού Κ.Κ.Ε. αποδεικνύεται ή ίδια, με τα έργα της, ότι είναι αδέσμευτη από όλους αυτούς τούς αυστηρούς κανόνες της ζωής. Στην πράξη παρουσιάζεται ή ανώτατη κορυφή της κομμουνιστικής Ιεραρχίας στον τόπο μας να ζει και να συμπεριφέρεται με τη μεγαλύτερη περιφρόνηση στους ηθικούς κανόνες ζωής, πού αυτή ή ίδια έταξε.
Έχοντας ύπ’ όψει μας μια σειρά συγκεκριμένα γεγονότα, που μένουν άγνωστα από τον κόσμο των εργαζομένων και των διανοουμένων της χώρας τούς οποίους ελυμαίνοντο οι κύριοι αυτοί της ηγεσίας του ΚΚΕ κατά την διάρκεια της κατοχής και μετά ακόμη, πήραμε την απόφαση να τα φέρουμε στη δημοσιότητα. Σ’ αυτή την απόφασή δεν μας οδήγησε καμιά ταπεινή παρακίνηση μικρού κουτσομπολιού. Μας οδήγησε ή πεποίθηση μας πως αυτά τα γεγονότα πού δείχνουν την απόσταση, ή οποία υπάρχει ανάμεσα στα ωραιόλογα της κομμουνιστικής προπαγάνδας και στα έργα της Κομμουνιστικής ηγεσίας είναι εθνικά ωφέλιμο να γνωστούν σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, καθώς και στους νέους της χώρας μας, οι όποιοι είχαν παρασυρθεί και είχαν πιστέψει στην ανωτερότητα αυτών των ποντικών της «κομμουνιστικής ηθικολογίας». Γράφοντας τα οικογενειακά ηγετών τού Κ.Κ.Ε. είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα βρεθεί έστω και ένας αναγνώστης μας σήμερα, πού θα μας καταλογίσει μία απολίτιστη αδιακρισία να χώνουμε την μύτη μας σ’ αυτά, αλλά αντίθετα πιστεύουμε, ότι όποιος θα τα διαβάσει θα θεωρήσει, όπως και εμείς νομίζουμε, ότι είναι εθνικό η δημοσίευσή τους.
Στο επόμενο: Κώστας Καραγιώργης
- Ζήτω η τρέλα
Και για όσους δεν έχετε καταλάβει ακόμα, αυτοί που χρωστάνε 445.000.000 ευρώ (ΠΑΣΟΚ), μας λένε ότι θα μας σώσουν από αυτούς που χρωστάνε 475.000.000 ευρώ (ΝΔ).
Ας αναφωνήσωμεν όλοι μαζί: «Ζήτω η τρέλα» που έλεγε και ο Βέγγος.
Πω πω πω! Με τίποτα δεν είστε ευχαριστημένοι
Άλλος από ‘δω!
Τ ΄ακούτε κύριε Δένδια;
Σοφότατον
Μ.Η.Τ. 232120