Μια ιστορία από παλιά

Αγαπημένοι μου φίλοι χρόνια πολλά, Χριστός ανέστη και άμπωτες ν΄ αναστηθεί και η Πατρίδα μας.

• Του Χρήστου Μπολώση

«Μια Ιστορία από την Πόλη, μας μεγαλώνει από παιδιά». Αυτό τραγουδάνε οι ΑΕΚτζήδες και εννοούνε βέβαια ξεριζωμό από τις αλησμόνητες Πατρίδες.

Εγώ λοιπόν σήμερα θα σας πω, μέρες που είναι, μια ιστορία από παλιά.

Τα αρχεία του Φόρεϊν Όφις, ως γνωστόν, μετά παρέλευση 30ετίας αποχαρακτηρίζοντα από «Απόρρητα». Κοινώς βγαίνουν στη φόρα, ό,τι και να λένε. Εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ή μάλλον δεν είναι καθόλου έτσι. Σκεφτείτε ότι ο περιώνυμος, αλλά και διαβόητος «Φάκελος της Κύπρου» εδώ και 49 χρόνια, παραμένει ερμητικά κλειστός για λόγους… «εθνικού συμφέροντος». Κάπου κάπου σκάει κάποιο έγγραφο, αλλά συνήθως δεν το… αντιλαμβανόμαστε καλά (δεν απεδόθησαν ορθώς οι δηλώσεις μου κ.λπ.) και πάει η καλιά του.

Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει το μακρινό 1973.

Σε μια επαρχιακή πόλη, βρισκόταν μια στρατιωτική Μονάδα, στην οποία υπηρετούσε  κάποιος (καλός) στρατιώτης,  ο οποίος είχε κάποιο πόστο, γραφέας να πούμε.

Μια μέρα στον διοικητή του  λόχου τού (καλού) γραφέα παρουσιάστηκε κάποιος και τότε χτυπάει το τηλέφωνό μου. Στην άλλη άκρη του σύρματος (κυριολεκτικά διότι τότε χρησιμοποιούσαμε τα φορητά τηλέφωνα, ΕΕ-8 τα λέγανε, και όντως οι συσκευές συνδέονταν με σύρμα), ήταν ο δεχθείς την επίσκεψη διοικητής του λόχου,  ο οποίος ήταν (και είναι) φίλος μου και συμμαθητής στη Σχολή Ευελπίδων.

• Έλα από δω γρήγορα.
• Τι είναι ρε;
• Ρε έλα από δω γρήγορα.

Το «από δω»,  ήταν δυό βήματα και σε λίγο μπαίνω στο γραφείο του φίλου μου και μένω κάγκελο. Στο γραφείο, βρισκότανε εκκολαπτόμενος μεν τότε, αλλά ήδη πολύ γνωστός τραγουδιστής, αδελφός του καλού στρατιώτη.

• Ο (ας τον πούμε Αντιστασιακό για να αποφευχθούν οι συνειρμοί) Αντιστασιακός ζητάει την βοήθειά μας, μου λέει ο φίλος μου.
• Δημάδη, ρωτάω τον Αντιστασιακό.
• Ακούστε κύριε υπολοχαγέ, εγώ είμαι αποκλεισμένος από τηλεόραση και ραδιόφωνο, χωρία να ξέρω τον λόγο. Άλλωστε εγώ είμαι με τις Ένοπλες Δυνάμεις και προσφέρομαι για χάρη της Επαναστάσεως (δική του έκφραση) να πηγαίνω στα στρατόπεδα με το συγκρότημά να ψυχαγωγώ δωρεάν τους στρατιώτες μας.

Διοικητής Συντάγματος (προϊστάμενο κλιμάκιο του τάγματός μας) ήταν ένας άριστος  αξιωματικός, με πολύ ισχυρά ερείσματα στο τότε καθεστώς. Με τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό λοιπόν που χαρακτηρίζει όλους τους νέους, είπα στο φίλο μου.

• Να το πάμε στον συνταγματάρχη.

Όπερ και εγένετο.

Μπαίνουμε λοιπόν στο γραφείο του συνταγματάρχη, του εξηγούμε τον σκοπό της επισκέψεώς μας και ζητάει να δει τον Αντιστασιακό, που περίμενε απ’ έξω. Εκείνος μπήκε πολύ συνεσταλμένος, συστήθηκε στον συνταγματάρχη, ο οποίος του είπε:

• Σε ξέρω Αντιστασιακέ. Πες μου τι θέλεις.
• Να, εγώ κύριε συνταγματάρχα, είμαι κομμένος από τηλεόραση και ραδιόφωνο, ενώ πιστεύω στην Επανάσταση (δική του έκφραση) και έχω τραγουδήσει και το τάδε τραγούδι (και ανέφερε τον τίτλο πασίγνωστου τότε τραγουδιού) και είμαι διατεθειμένος να βοηθήσω της Επανάσταση (δική του έκφραση) και επανέλαβε τα γνωστά περί συναυλιών σε μονάδες κ.λπ.

Ο συνταγματάρχης σκέφτηκε λίγο και είπε:

• Απ’ αυτή τη στιγμή, αποκαθίστασαι.

Δεν θυμάμαι αν φίλησε τα χέρια του συνταγματάρχη ο Αντιστασιακός, θυμάμαι όμως ότι σε 2-3 μέρες τα τραγούδια του ακούγονταν πάλι ελεύθερα.

Θα μπορούσε να είχε τελειώσει εδώ η ιστορία αυτή, όμως ο Αντιστασιακός αλλιώς τα ήθελε. Λίγους μήνες μετά, ήλθε η μεταπολίτευση και οι συναυλίες (όχι για την ‘’Επανάσταση’’ πλέον, όπως είχε πει ο Αντιστασιακός) σε στάδια και γήπεδα διαδέχονταν η μια την άλλη. Ε, δεν θα το πιστέψετε. Δεν υπήρξε ούτε μια συναυλία, που να μη  έδινε το παρόν ο Αντιστασιακός. Μέχρι και για τον κομαντάτε Τσε Γκεβάρα τραγούδησε. Και η Επανάσταση (δική του έκφραση); Καλά ευχαριστώ εσείς; Και ο αδελφός του; Ο καλός στρατιώτης; Με είδε μια φορά στην ΕΡΤ κι΄ έκανε ότι δεν με γνώρισε…

Και μετά;

Και μετά, ζήσαν αυτοί καλά κι΄ εμείς καλύτερα…

Αυτή ήταν μια ιστορία από τις πολλές που συνέβησαν τότε. Δεν λέω ήταν μια δύσκολη εποχή για κάποιους (όχι πάντως για τον κ. Αντιστασιακό…)  οι οποίοι κάπως  έπρεπε να επιβιώσουν. Σύμφωνοι. Μη μου βγαίνουν όμως σήμερα και ήρωες.

Υστερόγραφο:

Σήμερα σας έχω μία φουτουριστική εκδοχή της Αναστάσεως του Λαζάρου.  Προς αποφυγή καρδιακών επεισοδίων σας ενημερώνω ότι η παρακάτω εικόνα είναι εντελώς φανταστική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα (μπα σε καλό μας Πασχαλιάτικα…)