Καλά ρε, δεν είχαν άλλα ονόματα;

Πριν προχωρήσετε στη μελέτη του περισπούδαστου άρθρου που ακολουθεί, παρακαλώ διαβάστε προσεκτικά τον παρακάτω πίνακα, ως μια προεισαγωγή του τι θα ακολουθήσει. Είναι τελευταία εσοδεία από το διαδίκτυο, αγνώστου πατρός…

• Από τον Χρήστο Μπολώση

Έξω από το Οικονομικό πανεπιστήμιο, Ελλάδα 2200 μ.Χ. Ο Τάκης και ο Σταύρος περιμένουν την εξεταστική: «Διάβασες;». «Διάβασα, αλλά μαλάκα τα μπερδεύω. Η οικονομική κρίση ήταν μετά τον κορονοϊό ή πριν;». «Και πριν και μετά. Είναι δύο κρίσεις κολλητά». «Ποια ήταν αυτή με τα πολλά γιούρογκρουπ;». «Η πρώτη». «Αυτή με τον Μητσοτάκη τον Δεύτερο;». «Όχι με τον Παπανδρέου τον Τρίτο». «Όχι τον πρώτο;». «Τον Τρίτο». «Όχι ρε θυμάμαι, με τον Γεώργιο Παπανδρέου ήταν». «Ναι τον Τρίτο όμως. Τον μπερδεύεις γιατί έχει το ίδιο όνομα με τον πρώτο». «Μαλάκα τα γιουρογκρουπ δεν μπορώ να τα μάθω. Πόσα ήταν;». «Δε θυμάμαι». «Α καλά για να μη θυμάσαι εσύ…». «Τα διαγγέλματα να διαβάσεις έχουν να πέσουν χρόνια». «Με τον ιό;». «Ναι». «Αυτός ήταν με τον Μητσοτάκη τον Πρώτο;». «Τον Δεύτερο ρε». «Μαλάκα τι κάνανε τότε; Δύο ονόματα είχανε όλα κι’ όλα;».

«Ο Τσίπρας ο Πρώτος πότε ήταν;». «Ενδιάμεσα σε Παπανδρέου τον Τρίτο και τον Μητσοτάκη τον Δεύτερο». «Αυτός ήταν με την αλλαγή». «Με την αλλαγή ήταν ο Παπανδρέου ο Δεύτερος». «Ο Τσίπρας ήταν που ήταν αριστερός;». «Οι πηγές διαφωνούν. Η απάντηση με βάση το λυσάρι είναι ότι ‘’βγήκε με αριστερή πλατφόρμα, αλλά εφήρμοσε πιο ρεαλιστική πολιτική’’. Άμα το γράψεις αλλιώς κόβεται όλο το θέμα». «Με το δημοψήφισμα;». «Ναι». «Που είπαν ναι;». «Που είπαν όχι ρε». «Α μπράβο». «Με τον Χίτλερ». «Όχι ρε μαλάκα άλλη περίοδος, με τους άλλους Γερμανούς, τους καλούς». «Ααααααα ναι, που το ‘’όχι’’ το κάνανε μετά ‘’ναι’’». «Ναι εκεί είναι τα δεύτερα γιουρογκρούπ μην μπερδευτείς». «Ωχχχχ μαλάαακα αυτά με τον Βαρουφάκη, καλά, ανάθεμα αν έχω καταλάβει τίποτα».

«Τέλος πάντων εκεί με τον ιό είναι που απαγορεύανε την κυκλοφορία;». «Α, ναι;». «Ναι. Που λέγανε ότι χρειάζονται μέτρα περιορισμού για να προστατευτεί η χώρα;», «Α γειά σου. Που έγινε το Πολυτεχνείο». «ΟΧΙ άλλη περίοδος». «Πώς ρε μαλάκα; Που έριξε ο Μητσοτάκης τον Παπανδρέου και έγινε μετά η χούντα και απαγορευόταν η κυκλοφορία;». «Άλλος Μητσοτάκης, άλλος Παπανδρέου». «Μα προ Θεού! Δεν είχαν άλλα ονόματα;». «Στο τέλος στους γιατρούς θα καταλήξουμε». «Φου ρε μαλάκα μη γρουσουζεύεις».

Αυτή ήταν η φανταστική (;) συνομιλία δύο δύστυχων φοιτητών στην Ελλάδα ου 2.200 μ.Χ. Την χαρακτηρίζουμε «φανταστική», διότι δεν  ξέρουμε αν θα γίνει έτσι ακριβώς. Αλλά είναι βέβαιο ότι κάπως έτσι θα γίνει και μάλιστα θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο καθώς ακολουθούν ο κ. Μπακογιάννης, κλώνος του Μητσοτακέϊκου, αλλά και διάφορα παιδιά των Μητσοτάκηδων και ο Κ. Καραμανλής ο Γ΄.

Δηλαδή έτσι και σε λένε π.χ. Μητσοτάκη, δείχνεις την ταυτότητα και πιάνεις δουλειά πρωθυπουργός.

Τώρα εγώ τι να πω; Να διαφωνήσω; Αμ δε γίνεται, αφού το δίκιο αυτουνού που το ‘φτιαξε είναι από ‘δω μέχρι την Πάρνηθα ήκαι μέχρι της Ικαρία. Και να πεις ότι είναι και οι καλύτεροι; Πάει στο διάολο.  Αμ αυτοί πήραν μια Ελλάδα ερείπιο από το 1950, την ανέβασαν πολύ ψηλά, όχι μόνο αυτοί για να  ξηγιόμαστε και να μην ξεχνάμε, και μετά την έκαναν χειρότερη από το 1950.

Και κάθεται τώρα και φιλοσοφεί ο πάσα ένας: Γιατί ο Ζορντί  Κρόϊφ, δεν έγινε ποτέ Γιόχαν; Άρα πώς επειδή είναι γιος του «Πάρτα Όλα» να πούμεθα γίνει κι’αυτός «Πάρτα Όλα»;

Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, αυτό είναι το μόνο που καταφέρνουνε. Να τα παίρνουνε όλα…

Υ.Γ.: Ακολουθεί το μεζεδάκι, που είναι επιστολή – περιβόλι του Νίκου Ζαχαριάδη, να κάνεις καινούργιο νεφρί:

Γράμμα Αρχηγού σε Επονίτες για τον Μπελογιάννη 

• Απάντηση σε επονίτες καί επονοπούλες.
• 9 του Απρίλη 1952. Αγαπητοί φίλοι κι αγωνιστές.

Η δολοφονία του Μπελογιάννη συντάραξε το λαό μας και όλο τον κόσμο. Και πρώτ’ απ’ όλα τη νεολαία μας. Από παντού όπου ζουν, δουλεύουν, σπουδάζουν είτε πάνε στα σχολειά νέοι, νέες και παιδιά, έρχονται στο κόμμα γράμματα και μηνύματα γιομάτα αποτροπιασμό και αγανάκτηση για το έγκλημα. Μα και όλο πίστη και απόφαση για τον αγώνα και τη νίκη, που θ’ απαλλάξει και την πατρίδα μας απ’ την καταπίεση και τον αφανισμό, απ’ τον αμερικάνικο γκαγκστερισμό και το μοναρχοφασιστικό λακεδισμό και εξευτελισμό […].

Γιγάντωσε ο Μπελογιάννης στην ψυχή του λαού. Τον κάνει κιόλας τραγούδι, θρύλο, νανούρισμα. Ο λαός τον μαρμάρωσε. Κάποια απ’ τις πιο ψηλές κορφές του Μωριά θα πάρει τ’ όνομα του. Και θα ξυπνήσει μια μέρα ο μαρμαρωμένος, όπως πιστεύει ο λαός στους θρύλους του, όταν θα ξανανάψει το τελικό πάλεμα για τη λευτεριά. Έτσι η νεολαία μας όλη ας θυμάται και ας τιμά τον Μπελογιάννη.
Γεια χαρά
Ν. Ζαχαριάδης

(Στ’ τάξη, 1954, σ. 3)

Με αυτά τάιζε τα παιδιά του παιδομαζώματος ο Μεγάλος Αρχηγός Νίκος Ζαχαριάδης. Πόσο μεγάλος ήταν; Έχει ενδιαφέρον να το δούμε.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης λοιπόν, εξελέγη Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ τον Ιανουάριο του 1934 και παρέμεινε στο  πόστο αυτό μέχρι το 1956, οπότε η 6η Πλατειά Ολομέλεια του ΚΚΕ (11-12 Μαρτίου 1956), τον καθαίρεσε, αφού τον κατηγόρησε ως «σεχταριστή» (δηλαδή, κάτι σαν ξεροκέφαλος).

Τέλος η 7η Πλατειά Ολομέλεια (18-24 Φεβρουαρίου 1957), τον διέγραφε και από απλό μέλος του ΚΚΕ, κατηγορώντας τον ως αντικομματικό, φραξιονιστή (διασπαστή), αντιδιεθνιστικό, εχθρικό στοιχείο. Ακόμα τον «ψάξανε» μπας και ήταν και πράκτορας…Τέλος κατηγορήθηκε και ως… βρωμόνερο, φωνή του εχθρού και κουτσομπόλης !

Ακολούθησε η εξορία  του  το Μποροβίτσι της ΕΣΣΔ και, μετά από περιπέτειες, κατέληξε στο Σουργκούντ, γνωστό χειμερινό παραθεριστικό κέντρο της Σιβηρίας. Κάτι σαν το γαλλικό Σαμονί…

Την 1η Αυγούστου του 1973 ο Χαρίλαος Φλωράκης,  ανακοινώνει ότι ο Ζαχαριάδης πέθανε από καρδιολογικά προβλήματα. Το 1989,  ανακοινώθηκε ότι ο τ. Γ.Γ. αυτοκτόνησε! Εξ’ άλλου το 2006, ο Νίκανδρος Κεπέσης, στέλεχος του ΚΚΕ, εκδίδει το βιβλίο του με τίτλο «Προβληματισμοί, γύρω από γεγονότα και πρόσωπα». Εκεί αναφέρει ότι ο Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε!…

Είναι αξιοθαύμαστη η μέθοδος με την οποία το ΚΚΕ ερευνά τα γεγονότα και συνεπώς γράφει την ιστορία. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε: 1973, πέθανε από καρδιά. 1989, αυτοκτόνησε. 2006, δολοφονήθηκε. Διαλέγετε και παίρνετε.

Η σορό του Ζαχαριάδη, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα το 1991 και ετάφη στο Α΄ Νεκροταφείο, σε τάφο που παρεχώρησε ο Δήμος Αθηναίων επί Δημαρχίας Αντώνη Τρίτση. Προφανώς  για τις προσφερθείσες προς την Πατρίδα υπηρεσίες και ιδίως προς τη ιατρική επιστήμη, αφού εισήγαγε νέες μεθόδους χειρουργικής και ιδίως την επαναστατική μέθοδο άνευ αναισθησίας  με αυτοσχέδια νυστέρια που δεν χρειάζονται αποστείρωση…