ΚΗΡΥΚΕΣ ΜΙΣΟΥΣ

Το Ισλάμ και και οι αδίστακτοι μακελάρηδες  στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις

Στο διάστημα των τελευταίων ετών, που μπήκαν στην καθημερινότητα του πολιτισμένου κόσμου τα τυφλά χτυπήματα των ισλαμοκανιβάλων με στόχο τον μεγαλύτερο δυνατό «φόρο αίματος» μεταξύ αθώων, έχουν πυκνώσει στην… Εσπερία και οι αναλύσεις των διάφορων «πολυπολιτισμικών» απολογητών τους.

Κανείς, φυσικά, δεν λέει «μπράβο» ή «καλά έκαναν». Προσπαθούν, όμως, να βρουν δικαιολογίες και ελαφρυντικά για τις αποτρόπαιες πράξεις τους, αποδίδοντας το ξέσπασμα μίσους στην πολύχρονη αποικιοκρατική εκμετάλλευση αραβικών ή αφρικανικών χωρών από τις πάλαι ποτέ ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις. Εφτασαν, λοιπόν, να λένε κάποιοι ότι αυτοί που οδηγούν φορτηγά πάνω στο ανυποψίαστο πλήθος, σφάζουν κορίτσια και ανατινάζονται σε νεανικές συναυλίες είναι…απελπισμένα και περιθωριοποιημένα παιδιά μεταναστών τρίτης γενιάς, που έχουν μεγαλώσει στα γκέτο ευρωπαϊκών πόλεων και έμαθαν να «μισούν» τους Ευρωπαίους δυνάστες τους.

Ωραία και εύκολη δικαιολογία εξαγνισμού, αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Και θα σας το εξηγήσω ευθύς αμέσως: Το πιο σκληρό πρόσωπο της βρετανικής αποικιοκρατίας βίωσαν, σχετικά πρόσφατα, γενιές Κυπρίων, με φυλακίσεις, εκτελέσεις, εκτοπίσεις και τρομοκρατία παντός είδους. Κι όμως! Σήμερα, δεκάδες χιλιάδες Κύπριοι ζουν στην Αγγλία απόλυτα ενσωματωμένοι στην τοπική κοινωνία, πολλοί από αυτούς με διπλή υπηκοότητα και χωρίς κανένα αίσθημα μίσους για τη χώρα που τους φιλοξενεί – το αντίθετο, θα έλεγα.

Οι Κύπριοι είναι ευτυχείς που απολαμβάνουν προνόμια μιας εξαιρετικά ανεπτυγμένης φιλελεύθερης χώρας και η Βρετανία είναι επίσης ευτυχής που έχει φιλήσυχους πολίτες με οικονομική ισχύ στο έδαφός της. Στις παλαιότερες γενιές μπορεί να υπάρχει ασφαλώς μια πικρία για τις ωμότητες των Βρετανών αποικιοκρατών, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν διαιωνίζει από γενιά σε γενιά μια «αλυσίδα μίσους» προς τον παλαιό δυνάστη.

Επομένως, ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που οπλίζει το χέρι των αδίστακτων δολοφόνων μικρών παιδιών, οι οποίοι σπέρνουν τον όλεθρο στο κέντρο ευρωπαϊκών μητροπόλεων; Μα, αποκλειστικά και μόνο η θρησκεία, το Ισλάμ, συστατικό στοιχείο του οποίου -στις ακραίες εκδοχές του- είναι το διαχρονικό κήρυγμα μίσους εναντίον των «απίστων». Ο θρησκευτικός πόλεμος και ο τζιχάντ, μέχρι ολόκληρος ο πλανήτης να προσκυνήσει τον μεγάλο προφήτη.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί οι ισλαμιστές «μακελάρηδες» παρεπιδημούν σε χώρους θρησκευτικής λατρείας. Σαν το τζαμί, που αποφάσισε να ανοίξει στον Βοτανικό ο πολυπολιτισμικός δήμαρχος της Αθήνας με την έγκριση σχεδόν σύσσωμου του κοινοβουλευτικού φάσματος. Μόνο που από τέτοια τζαμιά ξεπηδούν οι «κήρυκες του μίσους» και οι μελλοντικοί σφαγείς αθώων…

Γιώργος Χαρβαλιάς