ΚΡΙΜΑ ΤΟ ΜΠΟΪ

Τα κόκκινα φορέματα και η αναμονή του διορισμού

Yπάρχουν μερικά υποπροϊόντα του κοινοβουλευτικού συστήματος, νέας κοπής δυστυχώς, που ανταγωνίζονται σε ματαιοδοξία και πολιτικό αμοραλισμό και τις πιο φθαρμένες καραβάνες της Μεταπολίτευσης.

Είναι πρόσωπα που μπήκαν στην πολιτική από σπόντα. Απλά είδαν φως και χώθηκαν. Δεν είχαν στο μυαλό τους να προσφέρουν κάτι στο κοινωνικό σύνολο, δεν διέθεταν ιδεολογική συγκρότηση και ασφαλώς δεν είχαν σκοπό να σεβαστούν αρχές από αυτές που καθορίζουν την (καλώς εννοούμενη) κομματική συνείδηση ενός κατασταλαγμένου βουλευτή. Δουλειά και βόλεμα έψαχναν μόνο και, ως εκ τούτου, απέφυγαν τις γωνίες και κοίταξαν να τρυπώσουν σε πολιτικούς χώρους «πασπαρτού», απ’ όπου θα μπορούσαν να αποδράσουν εύκολα αναζητώντας μετεγγραφές.

Ως περαστικοί των κοινοβουλευτικών εδράνων ψάρευαν ανέμελα στα θολά νερά ενός νεοφιλελεύθερου πολυπολιτισμικού προοδευτισμού, που ξεκινά από τις παρυφές των gay parades και καταλήγει στον σκληρό κόσμο των χρηματιστηρίων και των τραπεζών. Είναι το σύστημα της αδίστακτης καπιταλιστικής εξουσίας με κεντροαριστερό άλλοθι, που συμβολίζει στη Γαλλία ο Μακρόν: «beautiful people», χαρά γεμάτοι, χωρίς ηθικές αναστολές ούτε στην προσωπική ζωή τους ούτε στην πολιτική σταδιοδρομία τους. Ετοιμοι για όλα ή ελληνιστί… βουρ στον πατσά.

Ενα τέτοιο κοινοβουλευτικό υποπροϊόν είναι και η Κατερίνα Μάρκου. Μια χαρωπή ιδιωτική υπάλληλος με όψιμες σπουδές, που βρέθηκε στο ψηφοδέλτιο της ΔΗΜ.ΑΡ. (δηλαδή μιας υβριδικής βολεμένης Αριστεράς – λαστέξ, που ξεκινά από τις κρατικοδίαιτες θεσούλες της ΕΡΤ και φτάνει στα χοντρά παιχνίδια του ΤΑΙΠΕΔ). Ο μπαρμπα-Φώτης όμως «δεν τραβούσε» και κάποια στιγμή το κορίτσι μυρίστηκε πολιτική σηψαιμία. Ηταν ώρα να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Το σύστημα είχε εφεύρει το Ποτάμι…

Τώρα που στράγγιξαν τα νερά και τα βατράχια άρχισαν τα πηδηματάκια δεξιά – αριστερά, το κορίτσι είδε την τύχη του Φωτήλα. Γι’ αυτό δηλώνει σε συνέντευξή του ότι ελπίδα του τόπου είναι ο Κυριάκος. Και λοξοκοιτάζει πλέον προς τα εκεί.
Κατόπιν αυτών, πείτε μου εσείς: Υπάρχει κάποιος λόγος να υπάρχουν κόμματα, τουλάχιστον σε αυτόν τον χυλό που προσδιορίζεται ως μεσαίος χώρος; Ας ενωθούν όλοι σε ένα. Το πρόβλημα είναι τι αποτύπωμα θα έχει αυτό το μόρφωμα-πιλάφι στην κοινωνία.

Θυμάστε εσείς έστω μία κουβέντα στη Βουλή ή μια πολιτική πρωτοβουλία της Μάρκου; Τα κόκκινα φορέματα και το ασυνήθιστο μπόι της θυμάστε. Τουλάχιστον η Ραχήλ σκαρφάλωνε και σε καμιά μάντρα. Η Κατερίνα περιμένει απλώς τον νέο… διορισμό της στην «πολυσυλλεκτική» Ν.Δ. του Κυριάκου. Σιδεροκέφαλη!

Γιώργος Χαρβαλιάς