Η δημόσια ομολογία του νεαρού πρωθυπουργού, στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, ότι το κράτος βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης και ότι θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί εκτάκτως από την βουλή να διαπραγματευθεί, άνευ μετέπειτα ποινικών συνεπειών, γιατί αυτό ουσιαστικά υποκρύπτει το αίτημά του, τους όρους παράδοσης της χώρας στους ευρωπαίους δανειστές, σηματοδοτεί την επιστροφή σε μια ανεπιθύμητη πραγματικότητα την οποία θα πρέπει συλλογικά να αντιμετωπίσουμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στον κυβερνητικό αχταρμά τα σούργελα περισσεύουν. Ως σούργελα που είναι πάντως, θα ψηφίσουν τελικά ΝΑΙ σε όλα, απεκδυόμενα τον μπερέ του Τσε Γκεβάρα και ενδυόμενα και αυτά την στολή του «γερμανοτσολιά». Έστω και την ύστατη αυτή στιγμή η παραδοχή της εθνικής μας ήττας θα αποτρέψει τα χειρότερα. Ήταν κάτι που έπρεπε να είχε συμβεί πολύ νωρίτερα, όπως επίμονα είχα επισημάνει σε μία συνεχή σειρά παρεμβάσεών μου, επί ματαίω φυσικά. Όχι γιατί μου αρέσουν οι ήττες, αλλά γιατί δεν μου αρέσουν οι ολικές και μη αντιστρεπτές καταστροφές.
Για το πως φθάσαμε εδώ και τι πρέπει να γίνει θα επανέλθουμε μετά την σταθεροποίηση μιας κατάστασης, όταν θα έχει νόημα, γιατί αν πέσουμε τώρα στον γκρεμό, δεν θα υπάρχει αύριο για να το συζητούμε. Επί του παρόντος, αρκεί να σημειώσουμε ότι την ευθύνη για την ανάδειξη στην εξουσία αυτής της παράφωνης «παιδικής χορωδίας» των τρελών, των παλαβών, των ιδεοληπτικών, των παλιάτσων, των υπέργηρων παλαιοαριστερών και των νεαζουσών νευρωτικών συντροφισσών τους, αλλά και των τυχάρπαστων ψεκασμένων ψευτοδεξιών της φούσκας και της τσίχλας, την φέρει αποκλειστικά το παλιό διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς που κατάφερε να γίνεται απεχθές ακόμη και όταν προ του κινδύνου επιχειρούσε να φρενάρει την επερχόμενη καταστροφή παίρνοντας τα σωστά μέτρα. Αυτοί πάντως δεν βάζουν μυαλό. Όποιος είδε σήμερα τους δημόσιους τηλεοπτικούς εναγκαλισμούς του Σταύρου «Τσολάκη» και του «Θεού-χάρη», πρωτεργατών αμφοτέρων του εν Ιορδάνη «ποταμιού», με τον μεγάλο δούκα του Λουξεμβούργου Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, στις Φρυξέλλες, δεν μπορούσε παρά να φρίξει. Miserabile visu, τουτέστιν «οικτρόν ιδείν».
Συμπερασματικά: η συνολική εικόνα του σύμπαντος ρευστού πολιτικού πολτού του σήμερα αποπνέει οσμή ελώδους τέλματος του οποίου τις αναθυμιάσεις δεν θα πρέπει να αφήσουμε να μας δηλητηριάσουν. Αυτή τη στιγμή προέχει όντως η προσωρινή διάσωση της χώρας (αναγκαστικά από τους παρόντες καραγκιόζηδες), ως προοίμιο όμως και προϋπόθεση μιας αναγκαίας δημιουργικής, ειρηνικής επανάστασης των Ελλήνων, που πρέπει να συμβεί και θα συμβεί. Για να σαρώσει όλους αυτούς τους θεατρίνους της ήττας. Απαξάπαντες. Το τι σημαίνει εθνική επανάσταση, με τί στόχο, και πώς και από ποιούς θα πρέπει να δρομολογηθεί, θα το συζητήσουμε σύντομα, καθότι «οι καιροί ου μενετοί»…
Χρίστος Γούδης, Δημοτικός Σύμβουλος με την «Ελληνική Αυγή» στο Δήμο Αθηναίων
Μ.Η.Τ. 232120