Είναι φετίχ η Ευρώπη;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ

Δύση είναι ένα ολόκληρο πολιτικό -και όχι μόνο- ιδεολόγημα, που δεν υπηρετείται από νοοτροπίες όπως η γερμανική

Ολη την προηγούμενη εβδομάδα δεχθήκαμε έναν βομβαρδισμό -και εκ των έσω, αλλά και από εξωγενείς παράγοντες- για τη σημαντικότητα του να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα γεωγραφικά ανήκε, ανήκει και θα ανήκει στην Ευρώπη.

Μπορούμε, όμως, άκριτα –ή, μάλλον, αμάσητα- να διατυμπανίζουμε ότι η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εκ των ων ουκ άνευ; Και, φυσικά, δεν είναι πρόθεσή μας να προπαγανδίσουμε για κάποιο σχέδιο εξόδου. Ομως είναι καιρός να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για το τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα.

Ποια είναι τα πραγματικά ζητούμενα; Τι συνέβη μέχρι να φτάσουμε εδώ; Μπορούμε να είμαστε ισότιμο (;) μέλος της; Τι κοινά σημεία έχει μια χώρα όπως η Ελλάδα με χώρες όπως η Δανία ή η Φινλανδία; Πώς χαρακτηρίζεται «ένωση» ένα συνονθύλευμα κρατών με μοναδικό κοινό σημείο ένα νόμισμα; Τι παράδειγμα λιτότητας δίνεται από τους χιλιάδες υπαλλήλους της Ε.Ε. που χρυσοπληρώνονται για να μεταφέρουν, στη μεγάλη πλειονότητά τους χαρτιά από γραφείο σε γραφείο στις Βρυξέλλες;

Ποιοι είναι οι ελεγκτικοί -ή, πιο ευγενικά, οι «συμβουλευτικοί»– μηχανισμοί της Ε.Ε., οι οποίοι παρακολουθούν την «ευρωπαϊκή» προσαρμογή των κρατών-μελών; Ή θέλετε να μου πείτε ότι η Ε.Ε. δεν γνώριζε το μνημειώδες «μαγείρεμα» στοιχείων για να ενταχθούμε στο ευρώ; Ή θέλετε να μου πείτε ότι η ΕΟΚ, όπως λεγόταν τότε, δεν γνώριζε ότι επιδοτούσε ρίζες ελιών που, αν καταμετρώντο, θα αντιλαμβανόμασταν ότι η έκταση της Ελλάδος ήταν μεγαλύτερη της γείτονος Τουρκίας; Ή, ακόμα καλύτερα, για να φθάσουμε και στο επιχείρημα που παπαγαλίζουν οι δήθεν υποστηρικτές της Ευρώπης: Δεν γνώριζαν ότι όλα τα μέτρα που συνετέλεσαν στην αποβιομηχάνιση της χώρας είχαν την ευλογία ή ακόμα και τη χορηγία της Ε.Ε.; Και, βέβαια, αγνοούσε η Ε.Ε. ότι είχαμε και έχουμε σάπιο τραπεζικό σύστημα; Αγνοούσε ότι από τον «αείμνηστο» πολιτικά Γιώργο Παπανδρέου μέχρι και τον πολυδιαφημισμένο για την εργατικότητά του Αντώνη Σαμαρά δεν έγινε καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση στη χώρα; Αγνοούσε η Ε.Ε. ότι ένα διεφθαρμένο μιντιακό σύστημα εξακολουθούσε και εξακολουθεί να προσπαθεί, προς ίδιον συμφέρον, να ποδηγετήσει τον λαό; Να του υποδείξει το «καλό» του; Η απάντηση σε όλα είναι αντίθετη με την απάντηση που έδωσε την Κυριακή ο ελληνικός λαός: Ναι! Τα γνώριζαν όλα. Και τότε γιατί τα άφηναν να εξελιχθούν;

Δεν ξέρω αν η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί. Δεν ξέρω αν, ύστερα από πολλά χρόνια, θα καταφέρουμε να μάθουμε την αλήθεια. Είναι, όμως, πρόδηλο ότι «μικροί» πολιτικοί ηγέτες κάνουν «μικρή» και την Ευρώπη. Και αυτοί, όπως και οι δικοί μας, για πολλά χρόνια, σαν κακές νοικοκυρές, έκρυβαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, προσδοκώντας ότι δεν θα ήταν αυτοί που θα αναγκάζονταν να το τινάξουν. Και, βέβαια, οι γνωστοί για τη μεθοδικότητά τους –στηριγμένη, βέβαια, πάντα στον αυταρχισμό και στην επιβολή– Γερμανοί αξιοποιούσαν και αξιοποιούν αυτή την τάση των υπολοίπων. Γιατί, αδιαμφισβήτητα, η Γερμανία είναι μακράν η ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης. Είναι, όμως, και ηγέτιδα; Οχι!

Διότι ο ηγέτης καθοδηγεί, οργανώνει, πορεύεται με τέτοιον τρόπο, ώστε με το παράδειγμά του να διδάσκει. Η Ιστορία, όμως, δείχνει ότι, οσάκις η Γερμανία βρέθηκε σε αντίστοιχη θέση, ουδέποτε λειτούργησε ως ηγέτιδα δύναμη. Λειτούργησε ως κατακτητής!

Ας μην απατώμεθα. Μεγαλώσαμε με το περίφημο «ανήκομεν εις την Δύσιν». Δύση, όμως, δεν είναι η Ευρώπη τού σήμερα. Δύση είναι ένα ολόκληρο πολιτικό -και όχι μόνο- ιδεολόγημα που δεν υπηρετείται από νοοτροπίες όπως η γερμανική. Αν πραγματικά θέλουμε να είμαστε προσκολλημένοι στο άρμα της Ευρώπης, θα πρέπει να «ντυθούμε» ανάλογα. Και, φυσικά, θα πρέπει η Ευρώπη να σκεφθεί σοβαρά ποιο είναι το μέλλον της. Ποια πραγματικά θεωρεί ότι είναι η στόχευσή της. Και βέβαια, να προχωρήσει γοργά στην ουσιαστική ένωσή της.
Αν, βέβαια, το επιθυμεί πραγματικά…