Παιχνίδι καταστροφής

Για ποια ακριβώς συμφωνία κραυγάζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι πρέπει να περάσει από τη Βουλή; Για ένα κείμενο λίγων σελίδων, γεμάτο «δημιουργικές ασάφειες» του τύπου «αν δεν βρέξει, θα… χιονίσει»;

Τι ακριβώς θέλουν να εγκρίνουν; Μια παράταση που είναι ακόμη στον αέρα, αφού δεν έχει διευκρινιστεί κάτω από ποιους όρους θα συνοδευτεί και από χρηματοδότηση;
Και ποιες είναι τελικά οι νέες υποχρεώσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση, ώστε να χρήζουν κοινοβουλευτικής ψήφισης; Ο…εξορθολογισμός του ΦΠΑ, που δεν έχουμε καταλάβει ακόμη τι ακριβώς σημαίνει;

Καμία ουσία δεν υπάρχει στη συμφωνία του Βαρουφάκη με τους δανειστές από την ώρα που δεν έχουν προκύψει στα χαρτιά οι απαιτήσεις των τελευταίων για να ανοίξουν την κάνουλα της χρηματοδότησης. Προς το παρόν, η παράταση έχει μόνον τυπικό χαρακτήρα και στην πράξη είναι σαν να μην υπάρχει. Οταν και εφόσον η κυβέρνηση κληθεί να πάρει πρόσθετα μέτρα για να αποδεσμευθούν τα δανειακά κονδύλια, τότε βεβαίως αυτά πρέπει να περάσουν από τη Βουλή. Σήμερα όμως αποδεικνύεται ότι η κουβέντα γίνεται απλά για να… γίνεται.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αναζητούν απεγνωσμένα ευκαιρία για να ξεπλύνουν τα δικά τους μνημονιακά ανομήματα και ο πρόεδρος Σταύρος τον μόνιμο καημό του: Πέντε λεπτά δημοσιότητα από το βήμα της Βουλής να συλλαβίζει τον δεκάρικο που του έγραψαν οι «μέντορές» του.

Υπάρχει, λοιπόν, κανείς που να υποστηρίζει σε αυτήν τη χώρα ότι το αίτημα των τριών της αντιπολίτευσης γίνεται για λόγους κοινοβουλευτικής τάξεως; Αποκλειστικά για λόγους μικροκομματικής σκοπιμότητας γίνεται, μόνο που η χώρα δεν έχει χρόνο για τέτοιου είδους θεατρινισμούς.

Η νέα κυβέρνηση έχει πάρα πολλή δουλειά να κάνει επιτυγχάνοντας πρωτόγνωρους στόχους σε ελάχιστο διάστημα, αν θέλει να αποφύγει το «ατύχημα» μέσα στο τετράμηνο. Δεν έχει την πολυτέλεια να αναλώνεται σε ανούσιους κοινοβουλευτικούς διαξιφισμούς και σε καβγάδες περί όνου σκιάς.

Ορθά, επομένως, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στο να μη στείλει την «παράταση» για έγκριση στη Βουλή. Και αυτό θα έπρεπε πρώτοι να το έχουν καταλάβει οι προκάτοχοί της.
Η τύχη της Ελλάδας κρέμεται πλέον από μια κλωστή. Μόνο που αν συμβεί το μοιραίο, οι ευθύνες δεν θα βαραίνουν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα βαραίνουν τον ίδιο, για να μην πω περισσότερο, τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, που παρέδωσαν άδεια ταμεία και πασχίζουν τώρα να «δικαιωθούν» συνεχίζοντας το αντεθνικό καταστροφικό παιχνίδι…

Γιώργος Χαρβαλιάς