Η πρώτη γεύση

Με μια καθαρή ματιά, η κυβέρνηση ούτε έχασε ούτε κέρδισε σε αυτόν τον πρώτο γύρο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές. Δεν έχασε, διότι θα μπορούσε εύκολα να έχει πάει για χειμωνιάτικο… μπάνιο, αλλά δεν κέρδισε παρά μόνο κάποια ισχνά οφέλη σε σχέση με το διαπραγματευτικό πλαίσιο το οποίο παρέλαβε από τους προηγούμενους.

Το ότι οι Γερμανοί απέφυγαν τελικά να τραβήξουν την «πρίζα» είναι από μόνο του μεγάλη επιτυχία. Πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο αρχικά φαίνεται. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο Τσίπρας «έβγαλε γλώσσα» στο Βερολίνο, και μάλιστα δημόσια. Δεν άφησε καμιά πρόκληση να μείνει αναπάντητη και ανταπέδωσε τις βολές ως ισότιμος συνομιλητής. Αυτό το τελευταίο -που ανακούφισε τον ελληνικό λαό, προσφέροντάς του μια, προσωρινή έστω, αίσθηση αξιοπρέπειας- ήταν βαριά προσβολή στον γερμανικό ηγεμονισμό. Και το ότι το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε συγκρατήθηκε και δεν απαίτησε την άμεση έξωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη οφείλεται περισσότερο στον φόβο για την απώλεια ενός «ηθικού πλεονεκτήματος», που διαφημίζουν οι Γερμανοί, έναντι της «καθ’ έξιν παραβατικής» Ελλάδας.

Ο Τσίπρας, με ένα σύστημα διπλωματικού κατενάτσιο, κατάφερε να εγκλωβίσει τους Γερμανούς σε ένα ιδιότυπο «blame game», αποστερώντας τους τη δυνατότητα να «πατήσουν τη σκανδάλη» σε πρώτο χρόνο. Σε πρώτο χρόνο, όμως – αυτό να το θυμάστε…
Επί της ουσίας της διαπραγμάτευσης, η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε τα απαραίτητα «βαφτίσια» σε λέξεις και θεσμούς, καθώς και μια ελαστικότητα σε βασικά προαπαιτούμενα (όπως, π.χ., το μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος), η οποία όμως επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Με μια πρώτη ανάγνωση, η Αθήνα απέφυγε την επιβολή μέτρων λιτότητας, όπως αυτά που περιέχονταν στο e-mail Χαρδούβελη (επικουρικές συντάξεις – αύξησεις ΦΠΑ), μένει όμως να δούμε τι είδους δημοσιονομικά ισοδύναμα θα προτείνει και αν αυτά θα γίνουν αποδεκτά από το ευρωιερατείο.

Η συζήτηση για το χρέος, που αποτέλεσε τη στρατηγική διαφοροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, δυστυχώς αφέθηκε για τον επόμενο γύρο της διαπραγμάτευσης, όταν και εφόσον η Ελλάδα θα έχει περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις του τετραμήνου.
Συμπερασματικά, λοιπόν, τίποτα δεν κρίθηκε, αλλά και τίποτα δεν χάθηκε. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και ανηφορικός, ενώ η κυβέρνηση καλείται να αποδείξει ότι, εκτός από τη διπλωματική μαεστρία του επικεφαλής της, διαθέτει συντονισμό και αποτελεσματικότητα στην επίτευξη στόχων κάτω από πολύ στενά χρονικά περιθώρια. Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος της, αλλά, αν ξεπεράσει αλώβητη το τετράμηνο, μάλλον θα εξαντλήσει και την τετραετία…

Γιώργος Χαρβαλιάς