Η κυβέρνηση αναδιπλώθηκε σε μεγάλο βαθμό και υποχώρησε σε μια σειρά από προαπαιτούμενα που έθεταν οι δανειστές, αφού «προσγειώθηκε» στη σκληρή πραγματικότητα της διαπραγμάτευσης. Μια απλή ανάγνωση της επιστολής που έστειλε ο Γιάνης Βαρουφάκης στον πρόεδρο του Eurogroup αρκεί για να γίνει αντιληπτό ότι τα «τείχη» που είχε υψώσει προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ γκρεμίστηκαν, ενώ μια σειρά από εξαγγελίες των υπουργών του ματαιώνονται ή μετατίθενται για το μέλλον.
Σε επίπεδο δηλώσεων βέβαια η κυβέρνηση εξακολουθεί (όταν απευθύνεται στο εσωτερικό) να χρησιμοποιεί οξείς χαρακτηρισμούς και «συνθήματα» που ακούστηκαν προεκλογικά (όπως ότι η τρόικα τελείωσε, οι δανειστές θα κάνουν ό,τι θέλουμε εμείς κ.λπ.), όμως τα γραπτά μένουν. Και σε αυτά η κυβέρνηση έχει κάνει μια μεγάλη στροφή (κωλοτούμπα κατ’ άλλους).
Επισήμως, ο κ. Βαρουφάκης αποδέχεται την εποπτεία της τρόικας, συμφωνεί ότι το χρέος είναι βιώσιμο αν γίνουν οι σχετικές μεταρρυθμίσεις και διαβεβαιώνει ότι η Ελλάδα θα πληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της (μεταξύ των οποίων και τα ομόλογα που θα λήξουν το επόμενο διάστημα). Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται πλήρως το μνημονιακό πλαίσιο που υπήρξε έως τώρα!
Αυτή όμως είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Γιατί μπορεί η κυβέρνηση να κάνει τώρα απότομη στροφή, όμως πέτυχε ήδη ορισμένες νίκες στα σημεία. Εθεσε θέματα για πρώτη φορά (με κορυφαίο αυτό των γερμανικών αποζημιώσεων), ζήτησε σεβασμό της αξιοπρέπειας των Ελλήνων (με αποκορύφωμα την απάντηση-χαστούκι του πρωθυπουργού στον προκλητικό Σόιμπλε), κατάφερε να γίνει «δύσκολος» συνομιλητής των Ευρωπαίων (που είχαν συνηθίσει σε κυβερνήσεις που έλεγαν σε όλα «ναι») και σε τελική ανάλυση επανέφερε στο τραπέζι το ζήτημα της χαλάρωσης της λιτότητας, επιβάλλοντάς το ως πρώτο θέμα στα διεθνή ΜΜΕ.
Αυτά δεν είναι καθόλου μικρά κέρδη για μια διαπραγμάτευση που ουσιαστικά είναι ακόμα στην αρχή της. Δεν είναι απλές επικοινωνιακές επιτυχίες, αλλά οφέλη ουσίας που μένει να δούμε πώς (και αν) μπορεί να μετατραπούν σε συγκεκριμένες αποφάσεις που θα δώσουν ανάσες. Εκεί κρίνεται τώρα το παιχνίδι. Στο αποτέλεσμα.
Αν η κυβέρνηση Τσίπρα καταφέρει να πετύχει «πάγωμα» των σκληρών μέτρων που προέβλεπε το e-mail Χαρδούβελη, συμφωνήσει με τους δανειστές να γίνουν πιο ρεαλιστικοί (και χαμηλότεροι) οι στόχοι για το πλεόνασμα ώστε να προωθήσει τα νομοσχέδια κατά της φτώχειας και «παγώσει» τις ανατροπές σε συντάξεις και Ασφαλιστικό, τότε θα έχει κερδίσει ένα πολύ μεγάλο στοίχημα.
Αν ο τελικός «λογαριασμός» περιλαμβάνει τέτοιες «ανάσες», ουδείς θα νοιαστεί αν έκανε «στροφή στον ρεαλισμό», κωλοτούμπα ή διπλό τολούπ και τριπλό άξελ μαζί! Κανείς δεν περίμενε άλλωστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόμενος στην κυβέρνηση θα καταργούσε πλήρως το Μνημόνιο. Αν ο κ. Τσίπρας αποτρέψει τελικά έστω το 10% των μνημονιακών δεσμεύσεων, θα έχει πετύχει αυτό που δεν κατάφερε κανείς άλλος. Οσο κι αν τον κατηγορήσουν για «μνημονιακή στροφή», θα είναι κυρίαρχος του «παιχνιδιού».
Κάπως έτσι άλλωστε «κατέκτησε» η Εθνική Ελλάδος το Euro 2004. Με το σύστημα του πονηρού Γερμανού ομοσπονδιακού Οτο Ρεχάγκελ, που προέβλεπε: Στα πρώτα λεπτά επίθεση (για να τρομάξει ο αντίπαλος), στη συνέχεια άμυνα μέχρις εσχάτων και στο τέλος αντεπίθεση-δηλητήριο για να μπει ένα γκολ. Αυτό έφτανε για τη νίκη και τελικά για το τρόπαιο. Αυτό το ένα γκολ ψάχνει τώρα (παίζοντας άμυνα) και ο Τσίπρας.
Δημήτρης Ριζούλης
Μ.Η.Τ. 232120