Παιδικές ασθένειες

Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να καταλάβω το νόημα όλων αυτών των βαρύγδουπων συναντήσεων του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στον βαθμό μάλιστα που δεν προκύπτει ούτε μια πολιτική είδηση της προκοπής.
Είναι όλα τόσο προβλέψιμα και βαρετά που παραπέμπουν σε ένα άχαρο θέατρο σκιών. Με θλιβερό πρωταγωνιστή τον ίδιο τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα. Δεν μπορεί να συνετίσει τους επισκέπτες του και περιορίζεται σε ανούσιες on camera ρεβεράντζες, χρησμούς και νουθεσίες.

Φοβούμαι ότι και οι ίδιοι οι επισκέπτες δεν επιδιώκουν τίποτα παραπάνω. Γιατί έτσι έχουν μάθει. Μπαίνουν στο προεδρικό με συνοφρυωμένο βλέμμα, συναισθανόμενοι, υποτίθεται, την κρισιμότητα των στιγμών. Αλλά το μυαλό τους είναι κολλημένο στο πώς θα «γράψουν» στα πλάνα του δελτίου των οκτώ…

Αδυνατούν, δυστυχώς, ακόμη και οι νεότεροι να αποβάλουν τις παιδικές ασθένειες της μεταπολίτευσης και προβάλλουν ένα σοβαροφανές «εγώ» εις βάρος της ουσίας και του εθνικού συμφέροντος.

Σύσκεψη πολιτικών αρχηγών ζήτησε ο Αλέξης. Προσέξτε όμως: Οχι για την ασφάλεια της πατρίδας, την ώρα που οι τουρκικές φρεγάτες αρμενίζουν στο Κάβο Ντόρο. Ούτε για τη διαπραγμάτευση του χρέους, όπου πράγματι έχει ιδέες να συνεισφέρει. Για την άμεση διεξαγωγή εκλογών τη ζήτησε και αναρωτιέται κανείς τι εννοεί ο ποιητής. Να συμφωνήσουν σε τι ακριβώς οι αρχηγοί – και ειδικότερα ο πρωθυπουργός; Μήπως θέλει να του παραχωρήσει την καρέκλα ο Σαμαράς χωρίς να ανοίξει μύτη; Ή μήπως να επιβάλει εκλογές ο Παπούλιας, που φύσει και θέσει δεν παίρνει πρωτοβουλία ούτε για να αλλάξει την πένα με την οποία υπογράφει τα διατάγματα…

Τα ίδια και χειρότερα, βέβαια, και από την πλευρά του πρωθυπουργού. Πήγε στον Πρόεδρο για να απαντήσει στον αρχηγό της αντιπολίτευσης. Και να του πει «εκλογές γιοκ». Λες και δεν το ξέραμε. Ομως με τι επιχειρηματολογία; Οτι δεν τις θέλει ο κόσμος και ότι τις φοβούνται (άκουσον άκουσον) οι αγορές! Κι από πότε ηγέτης ανεξάρτητης χώρας ερμηνεύει κατά το δοκούν τη λαϊκή βούληση και θέτει το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες υπό την αίρεση των hedge funds; Τι άλλο περιμένουμε να ακούσουμε;..

Στα στερνά της θητείας του, θα περίμενε κανείς από τον Παπούλια να τους πιάσει απ’ το αυτί και να τους επιβάλει συμβούλιο για τα εθνικά θέματα. Εκτός κι αν αυτός, ως υπουργός Εξωτερικών που χειρίστηκε και την κρίση του ’87, θεωρεί ότι όλα βαίνουν καλώς…

Γιώργος Χαρβαλιάς