Σοφή επιλογή

Χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες ανεξήγητης δυστοκίας για να προτείνει η κυβέρνηση τον Ελληνα επίτροπο στις Βρυξέλλες, δίνοντας τέλος στα σενάρια και τις φημολογίες.
Προς μεγάλη μας έκπληξη (γιατί συνήθως αυτά τα αγωνιώδη διαστήματα… αναμονής οδηγούν σε «λύσεις» κατώτερες των περιστάσεων), η επιλογή υπήρξε και ορθή και ενδεδειγμένη. Ανεξαρτήτως κινήτρων και κομματικών μικροσυσχετισμών, η αίσια κατάληξη στο πρόσωπο του Δημήτρη Αβραμόπουλου αποτελεί θετικό γεγονός από πολλές απόψεις. Πρώτα απ’ όλα γιατί αποφεύχθηκαν άλλες μοιραίες επιλογές της περίφημης… short list που κυκλοφορούσε στα δημοσιογραφικά γραφεία και ευτυχώς δεν συμπεριελάμβανε τον Αβραμόπουλο.

Ο αποκλεισμός της κυρίας Μπακογιάννη ίσως να ήταν μια τολμηρή χειρονομία σε επίπεδο κομματικής ισορροπίας για τον πρωθυπουργό, ήταν όμως πράξη αυτονόητη για το καλό της χώρας. Η κυρία Μπακογιάνη υπήρξε μια μέτρια δήμαρχος και μια μετριότατη υπουργός Εξωτερικών που ασκούσε δική της πολιτική σε ορισμένους τομείς έξω από το εθνικό πλαίσιο του δόγματος Καραμανλή – Μολυβιάτη. Είναι επίσης γνωστοί οι οικογενειακοί δεσμοί της με τον γερμανικό παράγοντα.
Επιπλέον, και παρά την ανέξοδη περί του αντιθέτου φημολογία, ο ίδιος ο Σαμαράς δεν της χρωστούσε καμία πολιτική χάρη. Από τα αζήτητα της πολιτικής την ανέσυρε, μετά τις ατυχείς εκλογικές περιπλανήσεις με τη Δράση, τον Μάνο και τον Σκυλακάκη, για να τη βάλει πρώτη και εκ του ασφαλούς στη λίστα επικρατείας της Ν.Δ.

Αντιθέτως, πολιτική χάρη χρωστούσε και χρωστά στον Δημήτρη Αβραμόπουλο, που συνέβαλε με την ανενδοίαστη προσχώρησή του στην εσωκομματική νίκη του το 2009. Ασφαλώς, όμως, και δεν τον στέλνει στην επιτροπή εις ανταπόδοση εκείνης της πολύτιμης στήριξης.
Τα κριτήρια που υπερίσχυσαν ήταν άλλα. Μέσα σε αυτά και οι περγαμηνές καταλληλότητας. Πέραν της αδιαμφισβήτητης εμπειρίας του στα διεθνή, ο Αβραμόπουλος είναι ένας εξαίρετος διαπραγματευτής, αθόρυβος και αποτελεσματικός. Αν πάρει, μάλιστα, το χαρτοφυλάκιο εσωτερικής ασφάλειας και μετανάστευσης ή τον τομέα της ανεργίας, όπως λέγεται, είναι βέβαιο ότι, σε αντίθεση με αρκετούς άλλους στο παρελθόν, θα βοηθήσει εμπράκτως την πατρίδα του.

Ο Αβραμόπουλος επιπλέον, είναι μακράν ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Κεντροδεξιάς. Ολο αυτόν τον καιρό καλλιέργησε ένα υπερκομματικό προφίλ, απέχοντας συνειδητά από διχαστικές πρακτικές. Ούτε τις βλακώδεις θεωρίες των δύο άκρων ασπάστηκε ούτε τις ανοησίες περί εγκληματικών οργανώσεων με… καριοφίλια υπερασπίστηκε δημόσια. Κι αυτό δεν ήταν επιλογή δημοσίων σχέσεων, όπως θα έσπευδαν κάποιοι να ερμηνεύσουν. Επίδειξη μετριοπάθειας ήταν, σε μια περίοδο που η χώρα χρειάζεται ενωτικές φωνές και όχι κομματικές τσιρίδες.
Για αυτό και είναι βέβαιο ότι και από τη θέση του επιτρόπου ο Αβραμόπουλος θα παρακολουθεί στενά την κεντρική πολιτική σκηνή…

Γιώργος Χαρβαλιάς