Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο και η θητεία μου σ’ αυτό επιβάλλουν να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής ότι οι γραμμές που ακολουθούν αφορούν όχι μόνο τον Ολυμπιακό, αλλά και όλες τις ομάδες και τις διοικήσεις τους που θα αποφάσιζαν να κατέλθουν στο γήπεδο των δημοτικών εκλογών.
Αποτέλεσε και για μένα μία πολύ δυσάρεστη έκπληξη η είδηση ότι ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός και πρόεδρος της ΕΠΑΕ αποφάσισε να είναι υποψήφιος δήμαρχος Πειραιώς, με ψηφοδέλτιο στο οποίο θα συμμετέχουν ως υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι τόσο ο τωρινός ιδιοκτήτης και πρόεδρος της ομάδος όσο και προκάτοχοί του.
Ενα δεύτερο επιβεβλημένο ξεκαθάρισμα στο σημείο αυτό είναι ότι οι ενστάσεις μου, που ακολουθούν, δεν αφορούν ούτε τα συγκεκριμένα πρόσωπα ούτε τις ικανότητές τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των αξιωμάτων που διεκδικούν. Πολύ δε περισσότερο τα αισθήματά τους για την πόλη και τους συνδημότες τους. Περιττό δε να αναφέρω ότι δεν σχετίζονται με την παρουσία και την επιτυχία κανενός άλλου υποψηφίου δημάρχου και του συνδυασμού του.
Μία ποδοσφαιρική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός αποτελεί ένα κοινωνικό μέγεθος πολλαπλασίως μεγαλύτερο αυτών που αναμετρούνται στις εκλογές της Αυτοδιοίκησης. Αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της Ιστορίας και της συλλογικής μνήμης της γενέθλιας πόλης του. Αποτελεί ένα συνθετικό σημείο αναφοράς για διαφορετικές απόψεις, ιδέες και ανθρώπους που επιτρέπει στον Πειραιά και την κοινωνία του να γευθούν τις επιτυχίες που φέρνει η συνεννόηση και η σύμπραξή τους.
Στην «ερυθρόλευκη» διαδρομή συναντήθηκαν και συναντώνται άνθρωποι διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, πολιτικών ιδεολογιών, μόρφωσης και αντιλήψεων. Ο καταλύτης για τη συνεύρεση όλων αυτών που μπορεί να μην είχαν βρεθεί ποτέ, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, είναι η αγάπη τους για την ομάδα τους. Μέσα από αυτήν η ματιά τους για την κοινωνία και τους ανθρώπους ανοίγει. Μαζί και η δυνατότητά τους να καταλάβουν και πράγματα πέρα από τον μικρόκοσμό τους.
Τέτοια σημεία αναφοράς που βοηθούν την προσπάθειά μας να συνεννοηθούμε παρά τις διαφορές μας ως συμπολίτες και που δεν έχουμε πολλά και μας λείπουν πολύ, ειδικώς σε αυτούς τους καιρούς της αποσύνθεσης των πάντων. Μοιάζει, λοιπόν, αδιανόητο να τραβάς το χαλί πάνω στο οποίο πατάνε όλοι για να το μαζέψεις σε… ψηφοδέλτιο που θα επιλέξουν μόνο μερικοί από αυτούς.
Αδυνατώ ακόμη και να υποθέσω τους λόγους που οδήγησαν σε μία τέτοια απόφαση. Για να εξυπηρετηθεί και να προστατευθεί τι; Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ποια δημοτική αρχή θα επεδείκνυε τόσο αυτοκαταστροφική συμπεριφορά για να αντιπαρατεθεί στο κοινό «ερυθρόλευκο» αίσθημα και στις νόμιμες επιδιώξεις του. Οποιοι και να είναι πάντως και ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των εκλογών είναι βέβαιο ότι βάζουν σε περιπέτεια το καράβι του Ολυμπιακού. Από την οποία, και το γράφω από τώρα αυτό, δεν θα βγει ούτε αλώβητος ούτε κερδισμένος. Αλλωστε η πολιτική εκτός του ότι δεν διαθέτει κανόνες παιδιάς, διαθέτει και με το παραπάνω εντελώς ανεξέλεγκτα και απρόβλεπτα χτυπήματα.
Το χειρότερο και πιο επικίνδυνο από όλα στην ιστορία αυτή είναι οι μιμητές που με βεβαιότητα θα ακολουθήσουν. Στη χώρα μας η μπάλα είναι σφιχταγκαλιασμένη με πάμπολλες πολιτικές και επιχειρηματικές καριέρες και δραστηριότητες. Η αλληλεξάρτησή τους είναι αυτή που κυρίως δεν επιτρέπει να μπει μία τάξη στον «θαυμαστό κόσμο» του ποδοσφαίρου μας. Τώρα πια, και ανεξαρτήτως των προθέσεων των διοικούντων του Ολυμπιακού, με την ευθεία «πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου» ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την απόλυτη «ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής». Πόσο στ’ αλήθεια τα χρειαζόμαστε και τα δύο; Και το κυριότερο, πόσο τα χρειάζονται και η πολιτική και το ποδόσφαιρό μας;
Μ.Η.Τ. 232120