Πλεόνασμα και αντιπολίτευση

Ούτε μας αγάπησαν ούτε είναι τίμιοι καλβινιστές εργαζόμενοι, που όλη μέρα δουλεύουν για να σώσουν την Ελλάδα και όλη νύχτα προσεύχονται. Για τα σταυραδέρφια μας, τους τροϊκανούς, μιλάω. Γραφειοκράτες υπάλληλοι είναι. Και σίγουρα υπηρετούν και μια πολιτική ατζέντα. Και δεν αποκλείεται να παίζουν και άλλα θέματα. Μόνο για τον εαυτό μου είμαι σίγουρος. Οταν ξέρεις ότι με μια διαρροή, μια αμφίσημη δήλωση ή μια ευθεία αμφισβήτηση μπορείς να ανεβοκατεβάσεις οικονομικούς δείκτες μιας χώρας, να επηρεάσεις συναλλαγές και προοπτικές, και να βγει χρήμα από τα όρνεα της μηδέποτε «αυτορρυθμιζόμενης» ζούγκλας των ανά την υφήλιο κερδοσκόπων, είναι ένας πειρασμός, δεν είναι; Οταν άλλοι τα κονομάνε χοντρά έχοντας μια εμπιστευτική πληροφορία για τις εξελίξεις, για φαντάσου τι μπορεί να κάνεις, όταν προκαλείς ο ίδιος τις εξελίξεις ή μπορείς να τις επηρεάσεις.

Στην αρχή, με την αντιπολίτευση από κοντά που συχνά εύχεται να ψοφήσει η δικιά μας και δικιά τους κατσίκα, όχι του γείτονα, αμφισβητούσαν το πρωτογενές πλεόνασμα. Το οποίο, θυμίζω, δεν σημαίνει παρά το ότι το κράτος μας για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες καλύπτει με τα δικά του έσοδα τα έξοδά του, μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία, Αμυνα κ.λπ., πλην δόσεων των δανείων. Αμολούσαν διάφοροι Αλαμανοί και Φράγκοι χαρτογιακάδες μια διαρροή ή δήλωση και ύστερα άρχιζαν να χοροπηδάνε γύρω από το τοτέμ ο Αλέξης και τ’ άλλα παιδιά, κραυγάζοντας για τη «δημιουργική λογιστική» της κυβέρνησης.

Στη συνέχεια, οι μουσαφιραίοι μας, που μπαστακώθηκαν και αγωνιούμε μη φύγουν και μας λείψουν, αμφισβήτησαν το ύψος του πλεονάσματος. «Οχι δεν είναι τόσο, είναι τόσο» κ.λπ. Από κοντά και η υπεύθυνος παρδαλή αντιπολίτευσις, που μια το ξεσκονίζει, μια το σκίζει το Μνημόνιο και, εκτός από το να αμφισβητεί το ύψος του πλεονάσματος, λέει ότι το πετύχαμε με το αίμα και τις θυσίες του λαού. Σωστό. Φυσικά. Με τι άλλο;

Γι’ αυτό και ο λαός πρέπει -για λόγους όχι μόνο κοινωνικούς αλλά και ηθικούς- να πάρει, έστω συμβολικά, κάτι που για πρώτη φορά δεν θα προέρχεται από δανεικά αλλά από τη διαχείριση του δικού του ιδρώτα.
Τώρα πλέον οι τροϊκανοί δέχονται ότι το πλεόνασμα υπάρχει, κανείς που δεν είναι υποψήφιος για κουστουμάκι με τα μανίκια του να δένουν με λουριά στην πλάτη δεν το αμφισβητεί. Συμφωνούν πάνω κάτω ότι είναι 3,5 δισ. (!) αλλά, λένε, έχουν αντιρρήσεις να μοιράσουμε το 70% από αυτό σε χαμηλοσυνταξιούχους, ανέργους, στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και ότι μόνο άμα του χρόνου το πλεόνασμα είναι πάνω από 4 δισ. θα μπορούμε να το κάνουμε! Οπότε, τώρα η αντιπολίτευση τι να πει; Το ξαναγύρισε στο τσάμικο, ότι η κυβέρνηση «δεν διαπραγματεύεται». Η ευθύνη απέναντι στην πατρίδα τρέχει από τα μπατζάκια τους.

Βέβαια, όλη η διαχείριση του θέματος γίνεται αντιπολιτευτικά με τη συνήθη υστερία. Είναι θλιβερό να βλέπεις ελληνικά κόμματα να επιχαίρουν με κάθε αρνητική κριτική των ξένων σε βάρος της κυβέρνησης της χώρας τους, να αξιοποιούν χαιρέκακα κάθε εμπόδιο, κάθε απαξιωτική ή απλώς αρνητική κριτική που διατυπώνουν κατά της Ελλάδας οποιοιδήποτε και για οτιδήποτε.

Θυμίζω τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα. Η κυβέρνηση κέρδισε τη μάχη και έτσι η ιστορική ΠΥΡΚΑΛ και η ΕΒΟ όχι μόνον δεν έκλεισαν, αλλά αγωνίζονται για εξαγωγές και 850 οικογένειες στην Αθήνα και στο Αίγιο δεν πήγαν στον Καιάδα. Θυμάστε τι έκανε η αντιπολίτευση όσο δινόταν εκείνη η δύσκολη και μακρά μάχη; Διέσπειρε «πληροφορίες» για λουκέτα και μαζικές απολύσεις. Στον λαιμό των εργαζομένων καθόταν η μπουκιά, βλέποντας από τηλοψίας βουλευτές της Κουμουνδούρου να έχουν έτοιμη την κηδεία, το κονιάκ, τους μέτριους και τους σκέτους, τα τσουρεκάκια στο σελοφάν και τα κηδειόχαρτα στην αριστερή κωλότσεπη.
Για φανταστείτε, όμως, μια άλλη Ελλάδα, μια Ελλάδα ευθύνης, όπου όλοι οι θεσμοί -και η αξιωματική αντιπολίτευση είναι θεσμός- να έκανε κάτι πρωτόφαντο, απρόσμενο και αναζωογονητικό για το φρόνημα των Ελλήνων. Να δήλωναν οι εκπρόσωποί της ότι στηρίζουν τη θέση της κυβέρνησης για τα ΕΑΣ.

Για φανταστείτε να ζητούσε αύριο ο Τσίπρας να δει τον πρωθυπουργό και βγαίνοντας, στα σκαλιά του Μαξίμου, να έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Είχαμε και έχουμε τεράστιες διαφωνίες με την κυβέρνηση στις βασικές πολιτικές επιλογές της για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ομως στο ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος και της διαχείρισής του, που επιτεύχθηκε με μεγάλες αδικίες και λάθη αλλά είναι προϊόν τεράστιων θυσιών του λαού μας, όπως και στο ζήτημα της δέσμευσης των δανειστών μας για μια οριστική λύση για το χρέος, δήλωσα στον πρωθυπουργό ότι συντασσόμαστε με την κυβέρνηση και απαιτούμε και εμείς από την τρόικα να σεβαστεί τις θυσίες των Ελλήνων πολιτών». Ε; Τι λέτε; Και παρά τα όσα νομίζουν μερικοί, θα κέρδιζαν ψήφους και εκτίμηση, δεν θα έχαναν. Κυρίως, όμως, θα έδιναν τεράστιο ηθικό στον λαό μας που το έχει τόση, μα τόση ανάγκη. Αλλά συγχωρέστε με μόνο μισό λεπτό, ν’ αλλάξω πλευρό…

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος, μέλος της Π.Ε. της Ν.Δ.