Το πέπλο που σκεπάζει τη δημόσια ζωή μας είναι ο φερετζές της υποκρισίας. Το ξεδιπλώνουν με περίσσεια χάρη οι πρωταγωνιστές της, σε όποια σκηνή κι αν ανεβαίνουν, όποιους ρόλους κι αν παίζουν. Συνήθως είναι ο ρόλος του λεβέντη της πλάκας. Εκείνου που, για να σκεπάσει την άγνοια και την ανικανότητά του, στην καλύτερη περίπτωση ή -γιατί όχι;- τη δολιότητά του, μετατρέπει μείζονα θέματα σε μικρά και αντιστρόφως, κραυγάζει για τα ανούσια και σιωπά για τα θεμελιώδη.
Πουθενά η Συνθήκη της Λωζάννης δεν αναφέρεται σε τουρκική μειονότητα στη δυτική Θράκη. Κι όμως, ανεχόμαστε τον προκλητικό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί για την εδαφική ακεραιότητα αυτής της δικής μας περιοχής το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή. Χαρίζουμε εδώ και δεκαετίες Πομάκους και Τσιγγάνους Ρομά στην αγκαλιά της Αγκυρας με τον εγκληματικό τρόπο που έχουμε οργανώσει την εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων. Αντί να τους ενσωματώσουμε, με σεβασμό στη θρησκεία και στις γλώσσες τους, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους εκτουρκίσουμε. Mία δασκάλα που τα λέει όλα αυτά στον Εβρο δεν μπορούμε να την κρατήσουμε. Στις ασκήσεις όμως… νικάμε! Και βλέπουμε και πόσο casual chic είναι και τα στρατιωτικά αμπέχονα!
Είπα αμπέχονα και θυμήθηκα τους αντάρτες από τα… Στουρναρέικα Τρικάλων. Αυτούς που, αφού κρατικοποίησαν τις ζημιές των τραπεζιτών και ιδιωτικοποίησαν τα κέρδη τους, ετοιμάζονται να καταλάβουν τα… χειμερινά ανάκτορα της Εκάλης! Στο μεταξύ, τη γλώσσα που καταπίνουν μπροστά σε αυτούς που πρέπει να μιλήσουν τη βγάζουν ξεδιάντροπα στα μούτρα μας μιλώντας για «αριστερούς» φόρους και χαμηλή φορολόγησή μας.
Την ίδια στιγμή ένας ανερμάτιστος διάλογος διεξάγεται σχετικά με την ανέγερση τζαμιού στην Αττική. Αναμφισβήτητα είναι μια υποχρέωσή μας προς τους μουσουλμάνους που ζουν ή επισκέπτονται την πατρίδα μας, την οποία έπρεπε να έχουμε υλοποιήσει εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. Τόσα πάνε από τότε που είχαμε δεχθεί το επίσημο αίτημα της Σαουδικής Αραβίας!
Κι όμως, αντί να υλοποιήσουμε αμέσως το αυτονόητο κατά τον τρόπο που επιβάλλει το Σύνταγμά μας, για να κλείσουμε στόματα και να ενισχύσουμε αντίστοιχα αιτήματά μας σεβασμού της ανεξιθρησκίας και για τους χριστιανούς, παίζουμε τον… μικρό σταυροφόρο στις πλαγιές του Υμηττού και της Πεντέλης!
Στην κοινωνία μας το κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρικών νοσοκομείων θα σημάνει το άνοιγμα των πυλών της κολάσεως για χιλιάδες ασθενείς που θα βρεθούν στον δρόμο, μόνοι και αβοήθητοι. Την ίδια στιγμή, πίσω από τις πύλες της κολάσεως βρίσκονται χιλιάδες φυλακισμένοι, αφού το σωφρονιστικό μας σύστημα αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στα στοιχειώδη μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, αλλά ουσιαστικώς αποτελεί και εκτροφείο εγκληματιών. Την κόλαση αυτοπροσώπως βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς συμπολίτες μας που, σε πείσμα των απόψεων του αρμόδιου υπουργού, εξακολουθούν να θεωρούν ότι η Υγεία είναι δημόσιο αγαθό που η Πολιτεία οφείλει να τους παρέχει.
Ανοικτές πληγές που κακοφορμίζουν απειλώντας όση δύναμη μας έχει απομείνει. Κι όμως, αντί οι υπεύθυνοι να σκύψουν με τη δέουσα σοβαρότητα σε αυτές, αναλώνονται σε τηλεοπτικές συζητήσεις με υπονοούμενα και προσωπικές βολές. Αναυδοι αναρωτιόμαστε αν έχουν επίγνωση της κατάστασης την οποία καλούνται να διαχειριστούν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν διστάζουν να έχουν άποψη επί παντός του επιστητού και ανερυθρίαστα να εγκαλούν όποιον έχει διαφορετική γνώμη.
Βαθαίνει η κρίση και τραβιέται ο φερετζές. Από το ξεγύμνωμα αυτό δεν θα γλιτώσει κανείς. Η πατρίδα και η κοινωνία μας σύντομα θα απαιτήσουν καθαρές στάσεις και απαντήσεις εφ’ όλης της ύλης και από όλους. Ας είμαστε προετοιμασμένοι, ειδικώς οι λεβέντες που έμαθαν να πορεύονται πάντα εκ του ασφαλούς και με πλάτες άλλων!
Γιώργος Στράτος
Μ.Η.Τ. 232120