Ενα από τα τελευταία αναχώματα κοινωνικής ειρήνης και συνοχής αποτελεί η αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που ισχύει έως το τέλος του χρόνου. Ανακουφίζει εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες και τις οικογένειές τους, καθώς «το σπίτι μας», με όλα όσα ο όρος ενσωματώνει, συμβολικά και πρακτικά, στη μακραίωνη πορεία της παράδοσής μας, αποτελεί το τελευταίο και ανεκχώρητο προπύργιο και καταφύγιο της αξιοπρέπειας και της επιβίωσής μας. «Υπέρ βωμών και εστιών».
Οσο κι αν πιέζει η τρόικα και όποια άλλα συμφέροντα, δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος που να επιτρέπει καν τη συζήτηση για την άρση του μέτρου από την αρχή του νέου χρόνου. Διανύουμε τον πέμπτο χρόνο ύφεσης, τα εισοδήματα των νοικοκυριών έχουν καταβαραθρωθεί, ενώ οι εκτιμήσεις για τη συνέχεια, καίτοι εικονικά παρουσιάζονται «αισιόδοξες», δεν λένε να επισκεφτούν ούτε τις δουλειές ούτε τις τσέπες μας.
Αντιθέτως, είναι ηλίου φαεινότερο τι θα προκαλέσει μία ενδεχόμενη άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Η κοινωνική έκρηξη θα είναι χωρίς προηγούμενο και ορθώς το επισημαίνουν μερίδα πολιτικών και οι οργανώσεις καταναλωτών. Αρκεί να σκεφτούμε μόνο τον αριθμό των αστέγων σε μία απευκταία τέτοια πιθανότητα. Και άστεγος και άνεργος, τι έχεις να χάσεις και τι σε συγκρατεί πλέον; Σε ποιον και σε τι να πιστέψεις;
Αλλά και για όσους στέκονται υποκριτικά μόνο στην οικονομική διάσταση του θέματος, αναρωτιέμαι: Η αναστολή των πλειστηριασμών ευθύνεται για το πάγωμα της αγοράς ακινήτων; Οχι η έλλειψη ρευστότητας και η παύση δανειοδότησης από τις τράπεζες; Πώς αυτές αναχρηματοδοτούνται ενώ εμείς χρεοκοπούμε;
Πώς είναι έτοιμες να ξεπουλήσουν μπιρ παρά, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα μας, τα δάνειά τους στο 10% της αξίας τους, ενώ δεν μπορούν να κάνουν αντίστοιχες εκπτώσεις στους δανειολήπτες τους;
Τι νόημα έχει και ποιον σκοπό θα εξυπηρετήσει η άρση της αναστολής πλειστηριασμών όταν είναι πλέον ή βέβαιο ότι:
– θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση της αγοράς ακινήτων,
– οι τράπεζες θα βρεθούν με πληθώρα ακινήτων, με επιπρόσθετα έξοδα διαχείρισής τους, αδυναμία πώλησής τους, αλλά και καμία δυνατότητα είσπραξης του υπόλοιπου ποσού του δανείου, αφού τα έσοδα από τον πλειστηριασμό θα υπολείπονται κατά πολύ της αρχικής δανειοδότησης,
– για τον λόγο αυτόν οι δανειολήπτες, όχι μόνο θα χάσουν την κατοικία τους, αλλά θα εξακολουθούν να χρωστούν στις τράπεζες μεγάλα ποσά, τα οποία μόνο με θαύμα θα μπορέσουν να αποπληρώσουν.
Σημαντικότερο όμως από όλα αυτά είναι ότι μαζί με την άρση της αναστολής των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας θα καταρρεύσει και η τελευταία ικμάδα εμπιστοσύνης των πολιτών προς την Πολιτεία και τους θεσμούς της.
Καταλαβαίνετε γιατί, αν λάβετε υπόψη σας ότι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δεν παρέχει επαρκή προστασία στους δανειολήπτες, οι διευκολύνσεις για τα ενήμερα στεγαστικά δάνεια αφορούν ένα απειροελάχιστο ποσοστό οφειλετών, ενώ ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά εμφανίζει δυσκολίες στην εφαρμογή του εξαιτίας και των πολύ μακρινών δικασίμων αλλά και της ατολμίας των δικαστηρίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τρία έτη μετά την ισχύ του έχουν κατατεθεί στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας πάνω από 64.000 αιτήσεις, έχουν συζητηθεί 21.500, έχουν εκδοθεί αποφάσεις για λιγότερες από τις μισές, ενώ το ποσοστό απόρριψης, για τυπικούς ή ουσιαστικούς λόγους, αγγίζει το 50%.
Εύχομαι τα μελτέμια του Αυγούστου να καθαρίσουν και να φρεσκάρουν τα μυαλά των αρμοδίων, γιατί, αν ανοίξουν οι ασκοί… της πιλοτής, τότε το πράγμα δεν θα μαζεύεται με τίποτα, από και για κανέναν τους.
Γιώργος Κ. Στράτος
Μ.Η.Τ. 232120