Η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ μου θυμίζει εκείνον που κληρονόμησε μια μονοκατοικία κι από τη συνήθεια της διαμονής του στην γκαρσονιέρα χρησιμοποιεί μόνο το πλυσταριό της. Θα μπορούσε με μία επιλογή από τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να αναδείξει τις ευθύνες τους για τη σημερινή κατάληξη και συνεπώς να εξηγήσει την ατολμία -αν όχι την αδυναμία- τους να διατυπώσουν μία πειστική πρόταση εξόδου από τα Μνημόνια και τα επακόλουθά τους. Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και για αρκετούς από όσους σήμερα στεγάζονται στη ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά είχαν σημαντική συμμετοχή στο παραπάνω έργο υπό την ιδιότητα των συνεργαζόμενων τεχνοκρατών – συμβούλων.
Αντ’ αυτών, ευλαβικά πιστός στην παράδοση της μιζέριας της ελληνικής Αριστεράς, ομφαλοσκοπεί και αναλίσκεται σε αδιάφορα ζητήματα.
Τα κόμματα της κυβέρνησης, αντί να αντιμετωπίσουν μεγαλόψυχα αυτήν τη γενναιόδωρη προσφορά της αξιωματικής αντιπολίτευσης χρησιμοποιώντας την στην κατεύθυνση της δημιουργίας των συναινέσεων που απαιτεί η συγκυρία, επιχειρούν να τη στριμώξουν και μάλιστα με τρόπους που αποδεικνύονται απρόσφοροι.
Ζούμε σε μία χώρα όπου τουλάχιστον ο ένας στους τρεις δηλώνει «αριστερός», περισσότεροι από τους μισούς αναφέρονται στο «αριστερό παρελθόν τους» και ούτε ένας δεν δέχεται ότι δεν είναι «προοδευτικός». Επιπλέον, αναμφισβήτητα, η επελαύνουσα φτώχεια και η ανεργία έχουν ριζοσπαστικοποιήσει μεγάλο μέρος των πολιτών. Αυτούς δεν μπορούν αποδεδειγμένα να τους εκφράσουν ούτε ένα πελατειακό ΠΑΣΟΚ που πνέει τα λοίσθια, γιατί το θεωρούν κυρίως υπεύθυνο για την κατάντια τους, ούτε η βολεμένη ΔΗΜ.ΑΡ. των επιτυχημένων ελευθέρων επαγγελματιών και καθηγητών – υπουργών, γιατί τους είναι πιο ξένη και λιγότερο αριστερή και από τη λαϊκή Δεξιά.
Προφανώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι ούτε πολιτικά άστεγοι μπορούν να μείνουν ούτε οι αστοί πολιτικοί, πιστοί στον κοινοβουλευτισμό, πρέπει να επιτρέψουν να τους λεηλατήσουν ακραίες συμμορίες οδηγώντας τους σε παραβατικές συμπεριφορές. Από την άποψη αυτή συνιστά ιδεολογικώς ολέθριο λάθος για το μέλλον του πολιτεύματός μας το να αναζητείται ο άλλος πόλος της Χρυσής Αυγής στο ΣΥΡΙΖΑ.
Οσο κι αν κάποιοι, ελάχιστοι, συριζαίοι καταβάλλουν προσπάθειες να μας πείσουν για το αντίθετο, η προσπάθεια αυτή δεν βγαίνει, γιατί η κοινωνία διακρίνει τις διαφορές.
Επιπροσθέτως ενοχλείται γιατί η σχέση με την Αριστερά διατρέχει κάθε οικογένεια. Αυτή η σχέση είναι που επέτρεψε να κλείσουν οι πληγές του Εμφυλίου.
Αντί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να εξωθείται στα άκρα, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο για την πατρίδα να εξωθηθεί προς τα μέσα. Τώρα που οι πολίτες τον εξετάζουν ως εναλλακτική πιθανότητα εξουσίας, τώρα που ο ίδιος δεν θέλει να φοβίζει, τώρα είναι που πρέπει να αναγκαστεί ιδεολογικά να υιοθετήσει θέσεις και για τα εθνικά θέματα και για τις επιχειρήσεις και για την παράνομη μετανάστευση, που για δεκαετίες αποτελούσαν ταμπού για την Αριστερά.
Αυτή η διαδικασία ωρίμανσης και ενσωμάτωσής του θα αποδεικνυόταν και πάλι πολλαπλώς ευεργετική για τον τόπο. Επ’ αυτού για τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραθέτω απόσπασμα από συνέντευξη του αειμνήστου Ηλία Ηλιού το 1981, κατά την αποχώρησή του από την πολιτική: «Είμαι πικραμένος. Οχι τόσο από τους αντιπάλους μου, που έκαναν στο κάτω κάτω τη δουλειά τους, αλλά από τους ομόφρονές μου. Δεν άφησαν πεπονόφλουδα που τους πετούσε η ντόπια ή η ξένη αντίδραση που να μην την πατήσουν… Δυστυχώς, οι γκάφες των ομοφρόνων μου κατέστρεψαν ένα πανίσχυρο προοδευτικό κίνημα και μας πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω».
Γιώργος Κ. Στράτος
Μ.Η.Τ. 232120