Κίνδυνος ο κιμάς να είναι από κομμάτι του πελάτη

Υπάρχει μια υπεραιωνόβια αγορανομική διάταξη που την ξέρουμε όλοι. «Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτου» μας πληροφορούν τα καλλιγραφικά γράμματα με μαρκαδόρο πάνω στο γκρι χασαπόχαρτο κολλημένο σε ευκρινές σημείο του κρεοπωλείου.

Ενα τεράστιο χασαπόχαρτο έχει απλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας. Αυτοί που τροφοδοτούν την κρεατομηχανή κυριολεκτικώς με σάρκες κάνουν δήθεν ότι μας ρωτάνε πότε για τη σύνταξη, πότε για τον μισθό, πότε για τον φόρο, «ενάμισι, να τ’ αφήσω;». Κάθε τόσο μας εμφανίζουν καλλιγραφικούς… αριθμούς, αναβαθμίσεις διεθνών οίκων, αισιόδοξες στατιστικές αλλά ούτε το χασαπόχαρτο λέει να γεμίσει ούτε κεφτές μινιατούρα φαίνεται να φτιάχνεται από τα αλεσμένα.

Είναι και κάτι σημειώματα που κρεμιούνται κατευθείαν από τα μεγάλα ψυγεία στα τσιγκέλια του Νότου, σκέτα μαχαίρια: «[…] το έπαθλο του πλέον ισχυρού μύθου το διεκδικεί η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Προσπαθεί με κάθε τρόπο εδώ και αρκετό καιρό να γενικεύσει την αίσθηση ότι έχουμε γυρίσει πλέον την πλάτη στην κρίση και, μάλιστα, έχει διατυπωθεί επισήμως, ως κάποιας μορφής νέο συμβόλαιο με τον λαό, η δέσμευση ότι τα μέτρα που συμφωνήθηκαν πριν από μερικούς μήνες και ήδη υλοποιούνται, έριξαν και την αυλαία στις επίπονες προσαρμογές… Ο κυβερνητικός μύθος της “ανάκαμψης που, επιτέλους, έφθασε” θα είχε πιθανότητες επιβίωσης, αν δεν είχε φροντίσει το συνοπτικό σημείωμα ελέγχου της Κομισιόν, που δημοσιοποιήθηκε χθες, να μας θυμίσει ότι πρέπει σύντομα να αρχίσουμε να συζητάμε για μέτρα ύψους 7,7 δισ. ευρώ της διετίας 2015-16.» Ναυτεμπορική 14-5-2013

Πόσοι ακόμη από μας πρέπει να αλεστούν; Πόσες πολιτικές επιστρατεύσεις πρέπει να γυρίσουν τον μοχλό της κρεατομηχανής για να αρχίσει να μοιάζει η πραγματικότητα που βιώνουμε στην εικονική επερχόμενη, την οποία επικαλούνται τα εγχώρια «χασαπόπουλα»;

Αλήθεια, πού ήταν όλες αυτές οι κολόνες του μαγαζιού, όταν αυτό γέμιζε μύγες; Αυτοί δεν άφηναν τις μύγες να μπουν από πόρτες και παράθυρα, και να κάτσουν πάνω στο κρέας, και σήμερα να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το ψαχνό από το παράσιτο; Οι ίδιοι δεν ήταν αφεντικά στο μαγαζί τόσα χρόνια; Αυτοί, που σήμερα ζητάνε και τα ρέστα από κάθε φουκαρά περαστικό, δεν είναι που τα κανόνιζαν όλα ;

Μακάρι να ήταν χασάπηδες, όμως. Μετρημένα λόγια και κινήσεις. Γιατί το επάγγελμα αυτό το διακρίνουν η ακρίβεια, η ευθύτητα, η γνώση και η ευαισθησία, όπως μαρτυρεί και ο αγαπημένος του ρυθμός και χορός. Λείπουν όλες από όσους καλούνται σήμερα να κόψουν κιμά χωρίς κόκαλο. Μαθαίνουν πάνω στις ζωές μας. Μα μέχρι να πάρουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος κινδυνεύουμε ο κιμάς να είναι από κομμάτι του πελάτη.

Γιώργος Κ. Στράτος