Ενα από τα πιο θανάσιμα αμαρτήματα στην πολιτική είναι ο μεσσιανισμός. Με τον όρο μεσσιανισμός χαρακτηρίζεται γενικότερα το σύνολο των παραδόσεων που ανέπτυξαν διάφοροι λαοί, οι οποίες αποτέλεσαν ή συνεχίζουν να αποτελούν πίστη για την έλευση κάποιου λυτρωτή – με την έννοια του Μεσσία – ως απεσταλμένου από τον θεό της πίστεώς τους, που θα τους απαλλάξει από διάφορα δεινά.
Στον πολιτικό μεσσιανισμό, ο συγκεκριμένος πολιτικός υιοθετεί για τον εαυτό του τον ρόλο του… Μεσσία! Η επιλογή του αυτή επηρεάζει καθοριστικά το σύνολο των επιλογών και της συμπεριφοράς του απέναντι στους πολίτες και στα δημόσια πράγματα.
Ετσι, καθώς ο ίδιος θεωρεί ότι αποτελεί τον «θεϊκό» απεσταλμένο και συνεπώς οι ιδέες και οι πράξεις του εξ αυτού του λόγου θα δικαιωθούν νομοτελειακώς κάποια στιγμή, ολοένα και περισσότερο αποκόβεται από αυτά που πραγματικά συμβαίνουν γύρω του.
Βαθμιαίως όποιος και ό,τι του θυμίζει τι πραγματικά συμβαίνει γίνεται αυτομάτως εχθρός του. Αυτό το βασικό χαρακτηριστικό του πολιτικού μεσσιανισμού εξηγεί γιατί ευδοκίμησε και καλλιεργήθηκε από ολοκληρωτικά καθεστώτα και ιδεολογίες. Προφανώς διότι βρίσκεται στον αντίποδα της δημοκρατίας και των αρχών της.
Το χαλί στους επίδοξους σωτήρες στρώνουν, από τη μία, οι διαταραχές του χαρακτήρα τους και, από την άλλη, η επίκληση συνθηκών έκτακτης ανάγκης, από τις οποίες εντέλλονται να γλιτώσουν τον λαό. Προφανώς ενεργώντας γι’ αυτόν χωρίς αυτόν!
Το αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα, είναι πάντα το ίδιο. Αυτοκαταστροφικό για τον «Μεσσία», καταστροφικό για τον λαό και τη χώρα του.
Ως βαθιά θρησκευόμενη χώρα, έχουμε ταλαιπωρηθεί και καταστραφεί από πληθώρα «Μεσσιών» κάθε είδους. Εστεμμένοι, αρχιερείς, δικαστές, ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί, τραπεζικοί, βιομήχανοι εζήλωσαν κατά καιρούς τη «δόξα» αυτήν. Και την αναζήτησαν στην πλάτη μας, είτε με τα ρούχα της δουλειάς τους είτε ως πολιτικοί.
Τη μακρά παράδοση που δημιούργησαν φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει να συντηρήσουν άξιοι διάδοχοί τους και στις μέρες μας. Αψευδείς μάρτυρες περί αυτού, όσα λέγονται -και κυρίως όσα δεν λέγονται- για τα εθνικά θέματα, τη φοροδιαφυγή, τις αποκρατικοποιήσεις, τον φόρο ακινήτων, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, τη δημόσια υγεία, την παιδεία, τη δικαιοσύνη, την Αστυνομία και ό,τι άλλο προσθέσετε έκαστος κατά το ντέρτι του.
Το ανησυχητικό είναι ότι ολοένα και περισσότεροι τους παίρνουν χαμπάρι, τη στιγμή που οι ίδιοι συμπεριφέρονται σαν να μην παίρνουν χαμπάρι κανέναν. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι μερικοί από αυτούς που μας δανείζουν τους το λένε και τους το γράφουν κιόλας.
Το δραματικό είναι μη τυχόν ο «άνεμος αισιοδοξίας», που εν πολλοίς αδικαιολόγητα και πάντως ανερυθρίαστα εν σχέσει με τα συμβαίνοντα σηκώνουν, μας πάρει και μας σηκώσει όλους μαζί.
Μ.Η.Τ. 232120