Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να είμαι στο πνεύμα των ημερών. Δεχθείτε, παρακαλώ, μαζί με τις ευχές μου και τη συγγνώμη μου, γιατί δεν είμαι σίγουρος για το αποτέλεσμα.
Είχε δίκιο ο Μέγας Βασίλειος που έβαλε δώρο σε όλα τα κομμάτια της πίτας. Μας ήξερε τους ανθρώπους ο Αγιος! Γιατί, μη μου πείτε ότι όλοι στο τραπέζι, ανεξαρτήτως ηλικίας και δηλώσεων, δεν έχουμε την κρυφή ελπίδα να βασιλέψουμε; Μόνο αν πέσει το φλουρί στο κομμάτι του Χριστού, του σπιτιού ή του φτωχού, η αποδοχή όλων είναι εξασφαλισμένη!
Δεν ξέρω γιατί, αλλά η εικόνα των πιάτων με τα παρατημένα κομμάτια βασιλόπιτας, τα οποία, αφού ψάχτηκαν και θρυμματίστηκαν, έμειναν ορφανά πάνω στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, μου θυμίζει έντονα σκηνές και συμπεριφορές του κοινωνικού βίου μας, δημόσιου και ιδιωτικού.
Το νόμισμα, πέρα από την καλοτυχία που ενσωματώνει, δεν τρώγεται! Αλλά και να μη σου τύχει, πήρες το κομμάτι σου. Δεν είναι τύχη αυτό στις μέρες μας για ολοένα και περισσότερους από μας; Να κάτσεις σε τραπέζι με δικούς ή φίλους και να υπάρχει πιάτο και ποτήρι για σένα;
Υπερβολή; Από τα βλέμματα που μαζεύω στον δρόμο, στο λεωφορείο, στην ουρά, μέσα από τα παράθυρα σπιτιών και αυτοκινήτων, δεν νομίζω. Αλλά και πάλι, αν αυτό συνιστά υπερβολή, τότε τι συνιστά το προηγούμενό του, «το κυνήγι του φλουριού» και μόνον, άθλημα στο οποίο κατεξοχήν επιδοθήκαμε από ετών, σχεδόν ομοθυμαδόν, ως κοινωνία;
Τώρα, λοιπόν, που μας έμειναν πολλά «φλουριά» με λίγη… πίτα, κάτι σαν παράφραση του «λάδι-λάδι κι από τηγανίτα τίποτα», αρχίσαμε να παίρνουμε χαμπάρι ότι ήταν και είναι… κάλπικα.
Παρατήσαμε στο τραπέζι μας τα κομμάτια που τρώγονται και κάτσαμε σαν χάνοι να χαζεύουμε όσους βασίλευαν με κάλπικες λίρες και, μάλιστα, μέσα στο σπίτι μας, καλεσμένοι μας!
Αλλοι σε λίστες, άλλοι στον ανακριτή, άλλοι υπόδικοι και φυγόδικοι, προφυλακισμένοι και εν αναμονή, και πολλοί που, ενώ ήταν παρόντες και κυβερνώντες, δεν ήξεραν, δεν άκουσαν, δεν είδαν! Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Ξυπνήσαμε από τον θόρυβο που κάνει η κατρακύλα τους, όπως κάθε κάλπικο κατά το ντενεκές ξεγάνωτος. Κι είναι αλήθεια ότι, αν και αγουροξυπνημένοι, μοιάζουμε πλέον να έχουμε αντιληφθεί τις μέρες που μας περιμένουν. Για να μη μιλήσουμε και για τις νύχτες, που είναι πιο κρύες!
Τώρα, λοιπόν, που μίκρυνε η πίτα μας, ώρα να γυρίσουμε λίγο στην πρακτική του Αϊ-Βασίλη. Μας φτάνουν λιγότερα φλουριά για να τη γεμίσουμε, να πέσει κι ένα στον καθένα. Αν πάλι δεν τα ‘χουμε ούτε αυτά, φτάνει ένα και σε σημαδεμένο κομμάτι, ή του σπιτιού ή του φτωχού. Για να σωθούν, τους χρειάζεται η τύχη περισσότερο από τους άλλους.
Την κατάστασή μας αποτυπώνουν ακριβώς οι στίχοι ενός παλιού παιδικού τραγουδιού «γκέο-βαγκέο σας δώσαμε φλουρί κωνσταντινάτο, γκεό-βαγκέο μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο». Ωρα είναι, τώρα που πατώσαμε, να μπούνε επιτέλους πάτοι και στα βαρέλια μας.
Καλή χρονιά!
Μ.Η.Τ. 232120